Ем Сингл, ем без пријатели. Што понатаму?

Еве и јас сум сингл и може да се каже без другарки, јас сум тип на човек што ќе го добие тоа што го сака но веднаш го губи бидејќи незам како да ги задржам лугето покрај себе. Мислам најубавите години од животот ги минувам дома пред компјутер, немам излезено добри 2 викенда и мислам ќе полудам од дома седење. Постојано барам решение на проблемот, но понекогаш си мислам самото решение е едноставно да не се замарам иако тоа е премногу тешко за мене бидејќи постојано се трудам се да биде како што треба и кога некој ќе ми каже шо се замараш толку ја си викам у глава а вие со шо се замарате во животот? Се нервирам од луѓето околу мене и се нервирам дека утре-задутре кога ќе се птсетам на најубавиот период од животот ќе биде само слика на осаменост, депресија, личност без самодоверба...ме плаши такавата слика за себе си

 

Прво да ти посакам едно убаво добредојде на форумов. Прво би ти рекла да си најдеш една убава и добра работа, да почнеш да мислиш малце позитивно. Животот колку и да е тежок, исто е и многу убав верувај. Башка си млада пред тебе е целиот живот, ке си најдеш и другарки, и дечко кога ке почнеш да искачаш. Не смееш да си дозволиш уште сега да западнеш депресија, и да се уништуваш. И Покрај се мораш да продолжиш понатака, мораш да бидеш јака, верувам во тебе дека можеш, и дека ке успееш. Секогаш кажувај си на себеси дека ти можеш, и дека ти ке успееш. Јас ти посакувам се најубаво од се срце ако некогаш ти треба пријател пиши слободно лп. Имај убава вечер

 

јас да ви се придружам можее ама озбилно кога ќе има дружба?

 

Може кога сакаш, секој е добродојден имај убава вечер

 

@babyit'sme кога го прочитав твојот пост премногу се пронајдов себе.
И јас сум слична, ако сакам можам да го привлечам скоро секој, но тешко ги задржувам луѓево околу мене.
Исто и мене ќе ми речат зошто толку размислуваш, зошто се замараш, им се чудам на луѓево и на самата себе.
Си викам дали јас не знам да уживам или луѓето не се замараат за ништо?
Ете јас сватив дека не може да биде совршено(иако порано секогаш сакав се да ми е на место) сега сваќам дека не е секогаш така. Сватив дека сум амбициозна на некој начин, дека е убаво кога човек се труди да постигне во некои работи. Почни од тоа што те прави среќна, негувај, и зголемувај ја самодовербата секој ден со ситници. Ситниците прават чуда.
Јас имам многу луѓе околу себе но само 3другарки кои можам да бидам отворена. И тоа ми е доволно.
Кога станува збор за врски, тешко ми е....засега се забавувам и си кулирам, убаво ми е, запознавам повеќе карактери и собирам искуства. Но ништо од тоа не е трајно. А тоа е така зашто не сум сретнала човек во кој ќе се пронајдам. А неможам да бидам едноставно со некој што не сме на исто ниво(мислам на карактер)
Сакам да сум исполнета, а едноставно таков не сум запознала.
Но сега знам што сакам, едноставно по само еден разговор можеш да заклучиш дали некој се интересира за твоето тело или и за нешто повеќе.
И јас би сакала да ви се придружам на таа забава ))

 

ајде нареден петок на афтерворк кој е за ајде да се договориме во пораче

 

АИде пиши лп ако можеш

 

Една другарка имам онака за разговор за се кој што кога дечко и е крај неа не ме познава. Не велам дека не треба да има дечко ако може нека и е убаво зошто да не,кога мене не ми е баш. Многу е тешко без другарки без тема на муабет, ете и без работа сум Минатата недела дипломирав, Како да стекнам некој со кој би излегувала макар 1 ндедлно на кафе, или онака чат-пат да пишувам на ФБ.
Имав дечко но тоа е друга приказна сум давела во други теми .)

 

Пред неколку месеци "изгубив" две другарки со кои се зближив за доста краток период и буквално по цели денови бевме заедно, тоа беше некој период во кој своевремено уживав. Го ставам изгубив во наводници, зошто после многу преиспитување, кога ќе се сетам на начинот на кој наеднаш ги прекинаа односите со некоја проѕирна причина, всушност јас сум добила со нивното заминување.

Беше тешко, не велам не, тогаш тие беа едни од поглавните личности во мојот живот и скоро секое излегување се сведуваше на тоа да ние секаде бидеме заедно. Откако прекинавме да се дружиме, јас бев доведена во положба да не знам што да правам со себе си и општо со животот. Другите другарки не ми беа "достапни" 24/7 и од секојдневното излегување, се ми се сведе на седење дома пред компјутер, понекогаш што ќе отидам до факултет или на кафе едно два-три часа и толку беше. Последниот дечко со кој сум излегувала беше пред добри 6-7 месеци, а и воопшто не ми е до врска во моментов, ми се гади од мажи, романтика, врска, било каков физички однос со некој. Некако, мислам дека толку добро се научив да живеам сама со себе, што чувствувам дека никој друг не ми е потребен.

Речиси цел Јануари немав излезено од дома. Не дека немав можност, туку не сакав. Не знам дали тоа беше предизвикано од разделбата со другарките, ама не верувам зошто веќе имаше поминато два месеци од тоа. После тоа, кој и да ми згреши за нешто, повеќе не молчам, туку се соочувам со луѓето, и забележувам дека кога веќе не си толку фин и одиш по газот на секого, веднаш се вртат против тебе, и секогаш се они во право за се, а ти секако измислуваш и бурно реагираш. Но, искрено, не ми е ни грижа, сега сум посилна и сфатив дека можам без секого, така што како што сум живеела без некого и порано сосем добро, така можам и сега. Секако, овде мислам на оние луѓе што не ме почитуваат и разбираат, што немаат толеранција, не се обзирни за твоите желби и потреби, туку се self centered и секогаш во право.

Можеби ми фалат честите излегувања, зафрканции, журкање, но некако се помирив со ситуацијата дека некои луѓе си заминале од мојот живот, а другите не се секогаш достапни, ете имаат дечковци, други луѓе околу нив, обврски итн. Понекогаш имам чувство дека цел живот ќе останам сама (овде зборувам за љубовни партнери) со некои попатни кратки врски во животот. Мех, се изназборував.

 

Само што го видов насловот на темата си реков: Ко за мене е темава..
Сум била без никој, ни другари ни другарки а уште помалку дечко.Ама се изборив.
Имав верба и сега сум многу подобра од тие кои ме оставија.
можам да помогнам на некој на оваа тема, слободно пишете ми во лп

 

Не си сама. Има многу луѓе кои имаат пријатели, ама тоа се лажни и како што објасни, ако еднаш не биде по нивно готово е. Јас имам две поблиски пријателки и видов дека постепено се оддалечуваме. Бев скоро на две патувања не многу далеку, ама тие иако ми се најблиски, не ме прашаа како сум поминала, што сум видела, најверојатно од љубомора. И јас како тебе, се навикнав сама со себе, и знам и да седнам сама на колачи и кафе, да шетам по бутици, да шетам низ град без никој да ми треба. Видов дека никој скоро не е со добра намера и се трудам да не зависам од никој. Луѓето станаа себични. За колеги, колешки како ја раздавав својата добрина и помош, еххеее, ама веќе нема да биде така. Само ладно и смирено, професионален однос и толку. Еднаш со повеќе колешки бивши требаше да пиеме кафе, на крај дојде само едната од нив по 15 минути доцнење. Другите откажаа со некои смешни и лажни изговори 2-3 часа пред да седнеме на кафе. Оттогаш си реков, не, јас слободен ден нема да си уништам за никој, посебно не за луѓе на кои 100 пати сум им помогнала без никаков интерес. Се почувствував понижено. Реалноста е таа, дојдоа лоши времиња и секој гледа само да те прегази.

 

Како успеа?
Совети се добредојдени...

 

Постави си цел во животот и само тоа нека ти биде секојдневен ручек

 

@SunnyGirl2 mozes da mi pises bilo sto te maci
@Feminka22 I mene bas me interesiraat tvoite soveti.
@blueeparadise mnogu dobro go poznavam toa custvo. Koga si tppeliv, trpeliv, I si mislis deka pred se treba da si covek I ne razmisluvas deka tvoite custva se povredeni od licnosti koi najmalku ocekuvas. I koga doagja moment koga ke puknes togas okolu tebe ti kazuvat kako si napnata, besna, ne znaes da se kontroliras. Ednistavno te pravat budala na zdrav mozok. Jas bev(iako sega sum vo proces na menuvanje) bas takva. Poveke razmisluvav za drugite, I premolcuvav, no podobro bilo a nekoj te navreduva, vednas pokazi zabi.
I ke pravite zabava?

 

Искрено повеке сум за сингл девојка да бидам, него ли без другарки да бидам... не ми треба дечко, кога си имам другарки, дечкото денес е а утре не е, мада ке кажам дека и тоа пак не се знае, дали ке биде тука, или не,...а другарките остануваат со тебе цел живот, зборам за оние вистинските другарки.....не за дјабе рекле подобра една другарка имај ама вистинска нека е, него ли 100 лажни околу тебе, не фала...

 

@Crna Dama Се согласувам со тебе потполно, од одамна го имам ова мислење, но другарка ми ми претстави една сосема друга перспектива на работава... Имам спомнато повеќе пати на форумот дека сестра и кога била тинејџерка и во раните 20ти имала многу другарки, секој ден излегувала и со текот на времето се ретчеле и останале одвај една или две. Се е тоа во ред и убаво, да останат оние вистинските, но девојкава се омажи и со тоа дојдоа и обврски, ете планираат и деца да имаат.

Она што сакам да го кажам е дека има голема разлика од оној сингл живот или пак само со дечко кој е пролазен, нормално дека другарките ќе бидат поважни, но кога ќе се омажиме веќе го немаме тоа време да го посветуваме на лумпување и секојдневни излегувања со другарките на кафиња. Некако животот си го носи тоа, се вработуваш, имаш домашни обврски, деца и не би било тоа тоа доколку секој ден си со другарките, сепак мажот на крај ќе ти биде на прво место, во овој случај некогашниот дечко кој едно време нели "не бил толку битен".

Со текот на времето и со другарката ќе се случи истото, или пак можна преселба и за жал има многу случаи каде многу цврсти другарства се распаднале, се разишле и се заборавиле со годините. Во секој случај тоа е тажно, ама еве и со мајка ми се има случено истото, од средношколските денови била другарка со мајката на истава моја другарка и нивното дружење продолжило дури и откако се омажиле и двете, сме се родиле и ние, но ете, времето и проблемите си го направиле своето... повеќе не се заедно.

Сепак, иако до некаде се согласувам со "тезава" на другарка ми, сакам да верувам дека секое другарство си има свои етапи во животот и доколку вложуваме во него, со текот на времето ќе еволвира како што ние еволвираме во позрели личности. Значи, доколку доволно се трудиме може да опстане, ама пак и не може да се прави споредба меѓу овие две работи - дечко/маж и другарка зошто се потполно различни и значајни на еден свој начин. Но, за овие години ќе се согласам дека многу поважно ми е лумпувањето со одбран круг на другарки отколку сериозно да се обврзувам за некого. Се извинувам на долгиот пост.

 

Мило ми е што се согласуваш со мене, исто и јас се согласувам со тебе. Да има и такви другарства што цел живот ке останеш со нив, и што со некои ке се разделиш. Како што кажа, некои ке се омажат, со некои ке се скараш, некои ке си одат далеку да живеат, или работат, небитно. Ама пак ке кажам, дека без разлика дали си мажена или не си, разбирам дека тогаш имаш обврски, дете, кука, едно друго, нормално е да немаш време, но ипак ако се сака се наоага време за све, па дури и кафе да испиеш со другарка. А друго е да е далеку, нормално тогаш не можеш да се видиш, освен да си држиш контакт на фб. Ете има и такви другарства што ке се скараш, па ке се смириш пак, што значи оние вистинските другарки остануваат со тебе цел живот, и се тука, додека останатите ке кажам лажните ајде ете, баш им е сеедно, ке те напуштат, без око да им трепне за тебе. Кој сака таква другарка искрено кажи ми? Јас искрено не сакам лажни другарки, и поубаво нека имам една другарка ама барем знам дека е вистинска, а не лажна. Јас за дечко не си ги оставам другарките, каков сака нека е. Тоа никогаш нема да се случи, затоа што мене другарките ми се поважни од дечкото. И затоа реков нека имам другарки, со кого ке можам да искочам и да пијам кафе, со кого ке можам да ја споделам мојата срека и тага, што ке биде секогаш тука за мене, и јас за неа, а за дечко воопшто не се замарам дали имам или немам, искрено не ми ни треба, кога си ги имам другарките покрај мене. Срека е да имаш другарки во животот. Од тоа поубаво нема. Ете и самата си кажа малце подоле, и јас сум истата. Имаме нешто заедничко имај убава вечер

 

Од другарка која е мажена, не очекувам дека секој ден треба да пие кафе со мене, туку барем 1 месечно може да пиеме кафе. Инаку, имаше една што ми беше многу блиска, и кога се омажи ни на фб здраво не пишуваше, глумеше дека е некоја фаца, се омажила нели, и ја блокирав. Кога се сретнваме во град почна да ми збори, ама јас бев ладна и виде таа колку е саат. Не може да ти пишам 6 пати и едно здраво да не ми вратиш, и кога ќе те сретнам да ми се фалиш како имап пари, наводно нели има пари. Тоа е ужас. Тоа не се пријатели. Нема да и одам на кафе и не очекувам секој ден да пие кафе со мене, ама ако не друго едно здраво може да пише на фб, а ако и тоа не може тогаш блок и на фб и во реален живот и чао.

 

Кај да е и мене можи ова ке ме снајди.Таа една другарка што ја имав почнува да се губи.На чија иницијатива веќе не е битно,ама се одалечивме.Немам дечко,и мислам за скоро нема да го имам.Работа немам,во мало место живеам па и нема никаква работа.За настрана не сум одлучна.Не сум девојка што ризикува,не сум слободна во душа ,кај ке одам сама..страв ми е мора некој да ти помогне,да те упати,а таков некој немам.Жими таа една сабота за викенд што излагав сега и без оваа другарка ич нема да излезам.Од корист не сум,да форсирам нешто лицемерно...ах...нема сон веќе,слабо јадам,слабо зборувам,слабо спијам...Излеа на почеток сум скрос да влезам во деперсија...страв ми е од се.. Бев насмеана девојка,флертував,се дружев..и саботите што ги излагав последно ко сосила....ах

 

Јас сакам да си го вратам животот минатово лето што го имав. Иако имав многу за учење и испити супер ми беше