Ем Сингл, ем без пријатели. Што понатаму?

Znaci ne sum bila edinstvenata so takvi razmisluvanja. Vo posledno vreme imam mnogu strav. Ziveam vo normalen centralen del od gradot i nikogas ne mi bilo strav da se vrakam peski doma navecer. I vo 2h po polnokj se imam vrakano sama i toa najnormalno bez strav. Sega cim se stemni mi e strav da odam bilo kade sama, i ponekogas mi doagaat crni misli, shto ako ova, shto ako ona.. Strasna e situacijava i vremeto vo koe ziveeme denes

A zashto site devojki tuka shto se zainteresirani da zapoznaat novi luge, zasto da ne se zapoznaeme tie sto sme na slicna vozrast?

 

Уште поубаво.
Ние правевме муабет дека иако некој нема друштво сепак има начин како да си го исполни времето и не е веќе чудно сам да јадеш/шеташ/трчаш.

 

Всушност зависи до личноста, ми се има случено блиски роднини, да ме прашаат што спортуваш како, им кажувам дека трчам (се занимавав со трчање некое време) и ми викаа "Аааа убаво, со женската или другари?"

-Не сам.

"*Прави некоја чудна фаца* Абе трчај и со другарите бла бла"...

И што да им одговарам на ова освен едно добро... xD


Не знам како да ви објаснам, не е морално да имаш некого или нешто, правете што ве усреќува и нема да се чувствувате осамено.

 

Точно.
Јас па знам личности што со друштво не можат да спортуваат, ги деконцентрира тоа, сакаат да се сами и во тишина.

Така да никому не должиме објаснување, секој треба да прави како му одговара, без да мисли што ќе кажат останатите.

 

Зашто измеша баби и жаби не ми е јасно?

 

Затоа што, форумџиката тврдеше дека не сум сакала да се шетам сама од причина кој што ќе рекол. Не ме интересира кој што ќе каже, јас едноставно, од безбедносни причини несакам да се шетам сама. Можам низ Центар и секаде каде што е фреквентно, но покрај кеј, парк или сл ни под точка разно.

 

Јас не тврдам сама напиша:

Како и да е, мислам дека веќе заклучивме дека секој треба да прави како што сака и како што мисли дека е најдобро за себе.
Убава вечер.

 

Имам сличен проблем како и повеќето што пишуваат тука. Пред 2 3 години имав најдобра другарка и грешка ми беше што зависев само од неа. Се случија одредени настани се скаравме и секако она мораше да озборува и да ги сврти сите против мене, а тие едноставно сакаа да веруваат во тоа она што ќе каже. Немав другарки бев сама се додека не решив да стапам во контакт со другарка од детство. Се дружевме ги проширував контактите и сето тоа траеше една година и она се оддалечи од мене од непозната причина. Со неа пропаднаа и другите познанства бидејќи беа преку нејзе. Додека се дружев со неа запознав и мои другари другарки во средно. Бев доста блиска и со еден другар но си фати женска и тоа пропадна па почнав повеќе да се дружам со друга другарка и се запознав со нејзино друштво но она се пресели во странство и за чудо овие познаници се зближија кога ја испраќавме и излеговме од кога замина 1 2 пати. Сега е дојдена тука на посета и се дружиме сите но еве они ќе излезат мене не ме викаат. Не можам да сфатам што ме прави толку одбивна. Комуникативна сум дружељубива се трудам но секогаш или се оддалечуваат од мене или сите ќе се соберат но на никој не му текнува мене да ме викне. Во 95% од случаевите јас сум иницијатор за дружба. Стварно ми фали друштво со кое би се гледала редовно но никако не можам да го најдам и добро би ми дошол некој совет.

 

Не ти требаат такви другарки што не те фермаа, зад грб ти озборуваат и после од корист ќе те бараат кога ќе бидат сами.
И ја сум сама освен со една се здружам од мали нозе ама не излегуваме многу бидејки сами секој ден не се мојт. Пак најубаво е фати си дечко и со него терај си него другарки, знам како ти е али таков е животот немат вистинска другар/рка

 

Па не овие другарки се завршена приказна нема да ме бараат и не ми ни требаат но стварно ми треба некоја другарка што ќе биде моја а не другарка на друга другарка па јас тука да влагам у комбинација. Кај и да отидам сите имаат другарки и друштва освен јас.

 

Па исто и ја немам друштво зато знам како ти е. Ќе ти пишам на порака.

 

Знам како е. Моите другарки ме заменаа за други нови другарки и немам некое друштво. Имам една вистинска другарка со која поретко се гледаме, иако сме во многу добри односи, ми треба некоја што ме разбира. Не знам како да објаснам поубаво. Го имам само дечко ми и понекогаш неа, но ете ми фали добро друштво, пријатели со кои ќе се чувствувам комфорно и разбрано.

 

Голем дел од луѓето што се чувствуваат осамено се многу безиницијативни. Со сила не може да го најдеме совршениот партнер но за излегување може да си најдеме другарки. Пример ми се има случено на луѓе кои ми се пожалиле дека се осамени да им предложам излегување со цел да се зближиме но не сум наишла многу на позитивност. Како да се плашат од нови луѓе. Инаку јас намерно избришав многу луѓе. Не заслужија мое друштво.

 

Здраво,
Јас имам 2 другарки, но кога и да се договориме да искочиме они ќе кажат да па не и тоа мнмно ме нервира во последно време. А дознав и дека тие нон стоп ме оговараат и се нешто им смета, среќна сум што завршувам средно сега и нема повеќе да ги видам бидејќи ако не се јавам јас они нема никогаш да ми се јават. А други другарки немам.

 

Тие ни не ти се другарки. А не ти ни требаат такви личности. Викаш дека завршуваш средно, фокусирај се на тоа и каде ќе запишеш факултет или каде ќе се вработиш. Со тоа ќе добиеш и нов круг на луѓе.

 

Ова само за другарки важи или може и другари?
Инаку барем во мојот случај осаменоста се должи на тоа што не зборувам многу. Не се многу атрактивни за дружење повлечени интровертни ликови.

 

Уживајте и без едното и без другото се дур не ги добиете правите личности , се можете сами.
Ја сум моментално и без едното а од другото иам братучетка само и боље ми е вака него да ми слапа другарка ми мој дечко пред мои очи у моја куќа ко шо и ми се деси.
НЕКА ФАЛА ДОБРО Е И ВАКА!

 

Ми е случи тоа од кое најмногу се плашев, сите мои другарки се во врска и веќе излегувањата се сведуваат на гледање еднаш во неделата, максимум два пати. Се чувствувам како дебил што дреме по дома по цел ден. Не ме сфаќајте погрешно, си имам обврски како факс, се запишав и на фитнес за да "тепам" време, а и да имам подобро тело, но тоа е скрос друго. Сега посебно се депримирав бидејќи сфатив дека нема да одам на одмор бидејќи сите ќе си одат со дечковците, а некои не планираат да одат воопшто. Цела година го чекам тој одмор, за на крај да го преседам дома. А релно годините си проаѓаат и сега ми шета, не сакам да дремам како пензионер.

 

Знам дека ти е тешко, али таков е животот, едни луѓе идат други доаѓаат и така во круг.
Сите сме биле бар еднаш во таква ситуација, дури и јас, ама ќе дојде и добар период, дај време. Има многу лабилни луѓе, кои не знаат да воспостават баланс со врска и другарства, и по дифолт другарствата се тие што фејлнуваат, а не треба да биде така.
Периодов посвети си го на себе, работи на себе и не очајувај. Ете имаш активности вон дома, сигурно ќе запознаеш нови луѓе, ќе најдеш ново друштво и ќе се дружиш пак.

 

Имав и јас еден период таков, сите имаа дечковци-само јас не..и мене тогаш ми се направи помисла што ќе биде и јас ако си фатам некој.. и почнав да се гледам со неколку машки ( не во ист период со сите). Арно ама со никој не ми одеше како што треба односно се сведуваше на еден или два состаноци и тоа уште повеќе ме депирмираше. Откако се опуштив и сфатив дека тоа што е мое само ќе си дојде и дека нема ништо да форсирам и ќе си го живеам животот онака како што ми иде без некој посебен план наеднаш се како да си дојде на свое место.
А инаку за одмор јас само еднаш два пати сум отишла на одмор со друштво а останатите пати стално сум идела со моите, па што ми фали
Сигурно имаш и други релации со други луѓе на кои можеш да поработиш не се само тие другарките.
Биди отворена за нови искуства и се ќе се среди