Ем Сингл, ем без пријатели. Што понатаму?

Заборави ги и ти нив.
Јас ги заборавив и поубаво ми е.

 

Љубоморни ти се, затоа што тие не можат како тебе.

 

Се надевам дека не е така затоа што стварно нема зашто да бидат

 

Секогаш има светло на крајот од тунелот,останува само да се надевае дека не е воз

 

Мжеби има нешто што тие гледаат кај тебе а ти не можеш да го видиш тоа кај себе, нешто кое ги вознемирува, нешто за што ти љубоморат.

Да те знаев ќе ти кажев онака директно што е тоа, ама не те знам, така да не био можел да знам што е тоа од што се внимателни и ти љубоморат.

 

Имаше и една тема Дали денес постои вистинско пријателство или нешто слично. И 90% од одговорите се "Не постои. Се е од корист денес. Се вложуваш и џабе е." дрн дрн. А секој за себе смета дека е добар пријател.

Ако од старт се тргнува со таков став, што може да се очекува? Колку вложуваш, толку добиваш назад.
А да не почнувам да пишувам па за тие што ги забораваат другарките ко ќе си фатат дечко. Па после изненадени зошто сите другарки ги откачиле.

 

Јас сум малку и интроверт, па сакам времето да го поминувам со себе. Иначе многу пати кривицата си ја барав во мене ама дали јас сум крива ако некој ми праи сплетки зад грб? ме оговара итн? А притоа јас на никој ништо да не му правам? Дури виделе поише добрина од мене што не ја заслужуваат. Иначе имам неколку другарки но не сме блиски премногу. За некое кафе и муабет само.

 

Зависно од години и од ситуации. Еве јас на периоди немам никој буквално никој ниту за кафемуабет.Зошто ? Затоа што пријателките со кои делвме леб,среќа и тага, фатија дечковци/партнери и постојано поминуваат време со нив.Од 7 дена во неделата,7 те ги поминуваат со партнерот. Стануваат себични поради тоа што ти на некој начин си зависен од нив.За кафе во 2 месеци треба молење и на тоаа кафе како да те жалат зошто немаш некој и ти велат ќе најдеш не се секирај аааа ти воопшто не ја почнуваш темата околу тоа.А креирањето нови пријателства е склоп на околности, живееме со менталитет каде што многу ретко некој да сака да прими нов член во друштво и слично и потребно е и ситуација за да почне едно пријателство да се развива.

 

Многу пати сум пробала и да развивам пријателства да бидам прва што ќе покане ајде да пиеме кафе,ајде ова да праиме и сум добивала негативен феедбек и после 2-3 пати прашување се откажуваш. И туку од некаде ќе ти се појави моменти кога некој ќе те покани ќе излезете или ќе отидеш на патување и ситее во тој момент сакаат да те дружат. Делуваш интересно. И тоа ти е само момент.Во мојот случај со другарќи буквално се од почетокот на нивните врски па до ден денес.. се не достапни. Достапноста им е на два месеци и кафе по дома и таа достепност им е по пола час ,зоштоо бидејќи пак ќе се виделе со дечкото.И ти изгледуваш лош како да ти смета врската нивна и слично.И седнуваш намаса и немаш муабет. Нема везе тоа што си ти подобро платен повеќе прошетан и што во тебе има муабети кои тие никогаш не ги виделе и доживеале и додека ти ги прифаќаш со се.Ти тебе те гледаат ко најнеинтересното битје на светот зато што си сингл. И те гледаат ко гревче некое и почнуваат да кријат работи одтебе бидејќи не си им интересна ,зошто заради тоа што си сингл. Вистинските пријатели прават компромис и одвојуваат време.

 

Има такви другарки, има и луѓе што се од корист ако во некоја позиција си, ама не може сите да се такви, ко што пиша овој погоре, сите биле љубоморни, па сега ти го потенцираш моментот дека си поплатена и попрошетана од нив, во која смисла, демек и тие се љубоморни на тебе?
Има случаи кога другите осеќаат љубомора, да, ама не може секогаш на ваквите проблеми тоа да е одговор.
Некогаш па се менуваат работите во животот и се менуваат луѓето. На пример девојки кога ќе родат деца веќе не се дружат со другарки без деца, и тоа е нормално.
Си бараат некој кој им одговара повеќе.
Многу го потенцираш моментот дека си сингл и дека не се дружат заради тоа, а може да е само твоја перцепција тоа.
Ако им е интересно дружењето со тебе, нема врска дали си сингл или не.
Ако не им е, никому ништо, не го сфаќај лично.
Ти анализирај се себе си, гледај дали нешто грешиш, ама ако не оди, не оди и јас сум имала другарки кои ги сметам за сосема океј личности, ама не ми се дружи веќе со нив пошто веќе во различни насоки сме отишле. И тоа е тоа, не дека грешат нешто ама сосила пријателство не им должам.

 

Никаде не напоменав дека ми љубоморат. Тоа дали ми љубоморат или не тие најдобро си знаат самите. Сакав да напоменам дека јас сум ги прифатила какви што се и никогаш не сум мерела на вага ниту за изглед ниту за финансии . А го потенцирам тоа Сингл поради тоа што и тоа е причината. Секој муабет нивен почнува со тоа и со жалење ко не се секирај.. А ти воопшто и не зборуваш на таа тема и не ја спомнуваш.. Е сега ако воопшто несакаат да се дружат слободноо можат да се одалечат.Ама повеќе го сведуваат односот на социјални мрежи ти пишуваат ко фалиш да се видиме слушнеме..Само на муабет. Како што кажав секој човек со својата ситуација. И тоа преиспитување на самиот себе си додекаде е и добро до некаде е и лошо.Сепак на секој човек во различен период го стигнува среќа во било кој поглед и со луѓе на иста фрекфранција. Јас сакав да споделам од мое искуство за мој моментален проблем. После година две може и на пишаново ќе се насмеам.

 

Не дека не ми се случило слично нешто, те разбирам што пишуваш.
Ама баш сите да се вакви е чудно. Во тој случај би рекла тотално погрешна перцепција на луѓе во избор за пријатели.

 

Се зависи,работна околина, генерација,живеење во друг крај подолг период.. буквално се.

 

Не би рекла генерација, околината можеби да, до некаде.
Средно, факултет е сепак полесно за формирање пријателства. Ама не дека и после тоа е невозможно.

За мене битно е за што теми правиме муабет. На пример, ако 90% се сведува за дечковци, добар знак дека ко ќе си фатат дечко ќе ме откачат. Пошто претпоставувам после ќе нема за што да правиме разговор.

Околината може да се смени. А доволно е и една-две другарки да ти се погодат.

 

Па тоа е цлиот проблем, обично на среднистите уште влијаат поделби од големи размери. На факултет еве кога ќе се навратам во минатото во мојот случај имавме големи дружби и еве уште денес пак сме во блиска комуникација.Но самите тие луѓе се од различни градови и слично и после студиите гледањето се изретчува.Близината останува но средбите се поретки. Е сега самата околина и работа влијаат на шансите за нови пријателства. Затоа велам,можеби за некое време и ќе се насмеам на ова.Ама во моментов тоа е мојата причина. Понекогаш причината не е во самиот човек.

 

@Summerbaby оти ми се смачи од такви другарки почнав сама да излегувам. Прво бев скептична, после видов дека имам ептен квалитетно поминато време. Престанав да се лутам на другарки со дечковци ако не ме викаат негде, или општо другарки што се оддалечуваат. Имам другари со кои знам да разменам убав муабет, да ми дадат совети и нормално, не дека не можам да излегувам со нив, но најчесто се гледаат или излегуваат со некоја и не сакам да им правам проблеми (имав еден случај со другар каде девојката беше хистерична што се дружевме, а баш напротив беше викана од наша страна, знаеше за нашето долгогодишно пријателство итн). На крајот се сведува на тоа да ако самите не си го направиме времето да ни биде убаво, друго не останува. Вака барем и кога правиме работи што нас ни предизвикуваат задоволство, толку повеќе можности имаме да се запознаеме со луѓе со слични интереси.

 

Па така почнав и јас.. само што имаше прашања како баш одредени особи остануваат сами и да подразмислат дали е до нив проблемот. И сакав да им прикажам перспектива од другата страна и за тоа што не секогаш сме виновни за тоа покрај вложениот труд.