Ем Сингл, ем без пријатели. Што понатаму?

Дали озбилно ти се исмејувал што си запишал факултет? Кој будала бе!

 

Па да другарот негов (исто на факултет) имал повеќе време и денови во неделата од мене додека јас бев малку позафатен. Му имам предходно кажано не студираме на исти факултет и дека ќе го дружам кога можам бидејќи не ми одеше многу со факултетот, не можев секој ден како другарот. Ама ете било до моментот кога почна со исмејување и оговарање као падна ли испит, ќе презапишеш и т.н што еднаш го приметив и го напоменав не е негов(твој) проблем ама тој после некое време повторно го направи истиот чекор.
Одма после таков разговор го прекинав и го избришав.

 

@Npc поарно сам, ама со свој став отколку да даваш да те газат.

 

Јас сакала или несакала спаѓам во оваа група. Сите околу мене што сум ги имала другарки сватив дека се лажни или дека ме гледаат од корист и од што немаат што да прават. Мајка ми ми вели дружи се и прифати ги такви какви што се , но проблемот е во тоа што тие неможат или несакаат да ме прифатат каква што сум. На крајот испадна дека само јас сум доверлива сама на себе. Никој друг нема да ме разбере онака како што можам сама. И ајде немора ниту пак да ширам разговори премногу длабоки сепак друштвото што си мислев дека го имам не е онакво какво што очекував, со еден збор се разочарав веќе од тоа. И пред да се запознаам со ова друштво од факултет не верував дека ќе имам голема блискост со некој што ќе запознаам. И јас покрај се што ќе разберам се трудам да бидам максимално самостојна и горделива на себе си до тој степен што нема да дозволам тоа да ми ја надмине границата на нервоза.
Од друга страна дечкото со кого излегував отсекогаш сум знаела дека не е правиот за мене но јас и понатаму излегував колку да се дружам со некого колку да не бидам целосно сама или да не се осетам така. Но тоа беше порано, сега сум сингл и не се грижам премногу за тоа. Имам одредени периоди кога ќе се осетам досадно и да сакам да излезам некаде пак немам со кого да комуницирам.
И така можам да кажам дека и јас сум сингл и без другарки, понекогаш дури и уживам во тоа, но понекогаш владее мојата надеж дека ќе се смени ситуацијата.

Мило ми е што има место каде да се искажам за оваа тема. Многу ми значи.

 

„Ем сингл, ем без другарки“
Си мислам, оваа реченица совршено го опишува мојот живот. Не знам дали е до мојата срамежливост, дали е тоа интровертност или во еден момент додека бев средно се претвори во социјална анксиозност.
Како мала живеев на улица на која немаше многу деца на моја возраст, само едно женско (да ја наречеме А). Се дружев со машки роднини и си играв со коцки наместо со барбиќи. Мислам дека првиот heartbreak што го доживеав беше во забаваче, за прв пат едно девојче од училиште (нејзе да ја наречеме Б) ме покани да отидам кај неа. Беше од така, побогата фамилија, си поигравме и пред да си отидам ми даде еден мал поклон, чешалче. Многу се израдував и дома го гледав со саати. Попладнето вратата заѕвони и мајка ми ме викна, ме барале. Таму беше Б заедно со А, ми кажа да и го вратам поклонот што ми го даде, наместо на мене да и го дадеме на девојчето А. Се уште го паметам ова и многу ми е смешно кога ќе ми текне, колку сме биле глупи како мали хаха.
Но кога деценија подоцна, ти се уште си таа вишок, погрешна другарка и не е толку смешно.
Долга е приказната но да не развлечувам, со А бев во ист клас се до 2 година во средно но до тогаш и се смачи од мене. Во основно имавме друштво од 5 девојчиња, во непарен број секогаш има една што е сама. Во 3 година отидов во друг смер, нови сокласници со кои не знаев како да комуницирам. Се срамев од тоа како зборувам, како изгледам, сите се многу убави и блиски, а еве сум јас тивка и смотанка. Не знаев ни како да се шминкам за да ги покриам акните.
It all went downhill. Премногу стрес и страв од сите овие нови фаци ме доведе до ситуација каде имав mental breakdowns, проблеми со здравјето и не можев да јадам. Секој ден одев до болница за да откријат кој е проблемот, зошто ми се лоши, зошто нагло губам килограми, но се срамев да кажам дека почнав да се плашам од луѓе и ѓи пиев апчињата што ми ги дадоа и покрај тоа што некако знаев дека проблемот не е во мојот желудник туку во мојот мозок. Се срамев да ја побарам точната помош, менталното здавје е некако табу во Македонија.
Завршив средно без да го доживеам тоа чувство на млада љубов. Мислам дека не ги привлекував момчињата, are we even surprised about that? Една година подоцна и никој од средно нити основно не комуницира со мене.
Исто како да не постоев.
Сега имам само една пријателка која е 2 години постара од мене. Имаме многу сличности. Комуницираме повеќе преку пораќи, но многу и верувам и сум благодарна што постои во мојот живот.
Мислам дека ситуацијата со ковид ми помогна да одвоам малку време за самата себе и да ја прифатам вистината. Не се чувствувам толку лошо како во средно, понекогаш дури можам и да ѕвонам на телефон без да паничам хаха. Но ми даде и малку мотивација, да не ја прифаќам осаменоста, дека можам и подобро

 

По ова што го прочитав тебе ти треба голема промена во животот.

Смени го mindset-от, не биди повеќе таа срамежлива девојка што не знае како да се искаже. Тука проблемот не е кај тие околу тебе, туку е во тебе. Мораш сама да си помогнеш, треба само да се решиш. Почни некаква активност да имаш каде што би можела да се здружиш со нови луѓе, вежбај комуникација со нив и така постепено ќе изградиш самодоверба.

Ова ти го кажувам од лично искуство.

 

проблемот тука е што ти си умислила, дека сите други се подобри од тебе, како недостижни битиа, а уствари не е така, кога ќе почнеш да ги гледаш луѓето такви какви што се, ќе видиш дека ти си многу подобра од сите тие.

 

Em singl em bez drugari veke nekoe vreme sum vo taa situacija, ako saka nekoj da me isluša bi si ja rakažal mojata prikazna vo kratki crti..
Eve vaka u momentot poradi x pričini slabo imam volja za druženje ova ona, dali od pretpazlivost od strav poradi minati loši iskustva ne znam. Imam 25 godini, izgledam dobro 185cm 92kg, ne pijam ne pušam ne koristam droga i nisto fajde od toa može ako sum upotrebuval tie rab podovro ke e bilo haha, u sredno školo imav drugari se druževme iskačavme setavme, po kafici poretko idevme ali bevme niz gradot stalno dene noke,nemase nikakov problem posle od kako zavrsivme sredno jas vednas prv od drustvoto položiv za kola i nekako počnaa prvite znaci na netrpelivost da se pojavuvaat od niv prema mene iako sekogas gi zemav od doma i gi vrakav nasekade gi raznesuvav nitu sa ponudile denar za gorivo nitu sum baral, ali ae nisto ok toa se zapisav jas na fax tie 5 duši bevme samo 2ca se zapisavme na fax, i tie počnaa veke da se trgaat od mene totalno bez nikakva pričina počnaa da me izbegnuvaat da me gledaat popreku od onoj opušten muabet za se i sesto ja poveke ne smeev pred niv da prozboram deka na fax u studentski se zabavuvam so devojka kako jas da sum i kriv sto tie nemaat devojki, so osekase tenzijata napnatosta vo vozduhot veke,koa si doagav vikendite izmisluvaa pričini da ne izlezeme vo grad da se vidime i taka jas 2 god studirav posle toa gonprekinav studiranjeto i se vrabotiv plus neso privaten biznis imavme i kupivme togas audi a4 staro 5 god samo, toa e kako sea da vozis kola od 2016 znsci dobra kola, togas kraj znaci begaat od mene kako gsvol od krst duri počnav i muabeti da si slušam ova ona pozadi grb ne mi se veruvase, prvata vecer otidov u grad da čestam za kolata samo eden drugar dojde onie ne i koa ke vrativ da si odam doma beše izgrebano cela hauba na kolata, za nisto me zamrazija i zboruvaa sesto za mene iako sekogas sum bil fer sum gi častel kolku pati kaj mene na vikendica kolku pati 1 maj sme čekale i red drugi raboti,i u posledno vreme sum osamen i ne mi se dopaga toa ali podobro od edna strana taka od kolku so lažni prijateli, ima mn za kažuvanje ali toa e na kratko..

 

Тоа што ја изгребаа колата под хитно пријави ги.
Ако ги пушташ така и друг пат истото ќе ти го напрае.
Подобро самa отколку со лажни пријатели.
И ја сум сама освен две другарки али не се здружиме не е до тоа и останав сама а 24 год имам...
Така да , уживај си го животот и без нив а тие нека ти завидуваа ,а господ гледа веруј..уживај

 

Сам* sorry

 

Fala na podrška , toa so kolata beše pred 2 3 god ne prijaviv nikade togas,posle toa zemav poskromna kola so cel da ne vleguvam vo oči na takvi losi lugje, posle site slučuvanja vidov deka ovde nemam perspektiva poveke i razmisliv dobro i otidov sea avgust vo Austria toj mesec na rabota i mi se dopadna tamu, vo oktomvri ke odam pak i planiram da zaštedam nesto pari i da ostanam tamu zasekogas, zapoznav dobri prijateli tamu kolegi ima i devojki dobri zapoznav od ex yu dosta, sea krivo mi e so nema nekoa makedonka bi bilo podobro 100 pati so vistinska devojka tamu da živees i rabotis i polesno ali toa e...

 

Сингл и без другарки...е така ми поминува времето, мислам дека така ќе бидам цел живот.

 

Не се разочарувај. Ќе имаш дечковци и другарки и другари.

 

Некој се родени за да бидат сами.

 

И ја терам натака, иам неколку ,,другарки" али ми се за искачање.Таа што ми остана права другарка не ни живее овде и практично немам другарки, а ни дечко.Така шо те сфаќам скроз.
Не си сама

 

Излезете заедно

 

Буквално не има многу... живеам во населба која скоро и да нема мои врсници и општо немам многу пријатели тука тук таму 1-2 со кои не се гледам секој ден. Од средно не контактираме многу а и пандемијава си го направи своето. Само со колегите од факултет ама повеќето се од други градови и со нив не можам секој ден да се гледам ради онлајн наставата.
Ама па пред нас е животот и се' се менува , не знаеме каде ќе не однесе патот и кого ќе запознаеме така да не значи дека цел живот ќе сме на исто место.

 

И јас сум во иста ситуација, па ако некој е заинтересиран за дружба нека пише

 

И што направи? Замина?