Ем Сингл, ем без пријатели. Што понатаму?

1vi dekemvri odam za Tirol pa zdravje do 1 maj ke bidam tamu, ke otidev porano ali probuvav na site načini za da ne se vakciniram ali ne biduva,za da rabotis tamu važi 2G pravilo mora da si vakciniran i eve sea treba da udaram vtora vakcina i ke odam zdravje

 

Јас мислам дека ковидов сите не осакати. Немам ни јас многу другарки едвај две.Тешко е да се најдат океј другарки и дечко.Ситуацијава во која се наоѓам не ми дава простор позитивно да размислувам. Си викам бар асален дечко да најдев ама ни тоа. Со меркиве не можеш никаде да мрднеш. Младоста ни ја упропастија.

 

Jas sum zainteresirana za druzenje

 

Ако не формираш група на пријатели уште од основно, потоа е многу тешко, барем во мојот случај. Мене ме закачаа и ме исмеваа во основно, па прекинав контакт со целиот клас.

Во средно имав солидна група на пријатели ама истите тие си имаа група на пријатели од основно и преферираа да се дружат со нив. Од кога завршивме средно, секој по свој пат, и групата се распадна.

На факултет не успеав да запознаам никој нов, само неколку познаници. Сите се придржуваа до луѓе кои веќе ги знаат. Во смисла се однесуваа како да имаат доволно пријатели и не им требаат уште.

Тие години, 2016-2020 мислам дека беа беа најлошите години до сега. Депресија, очај па дури и мисли за самоубиство (што никогаш не би го направил). Секогаш кога ке видам дечко и девојка или група на пријатели ми се уништуваше денот. Одма после тоа почна пандемијата...

Страшна е помислата дека можеш да завршиш цел живот сам, а особено со оглед на тоа како времево толку брзо поминува. Како поминуваат годините, се потешко е да стекнеш пријателства. Луѓето почнуваат да формираат семејства и веќе немаат време за дружење...

 

Еве јас во улога на стројник Кој има таков проблем од женските нека ми пише пп ,пола од другарите ми се сингл хаха.

 

а другарки имаш ?

 

Долго време бев за во темава..Имам пријателки да кажеме... а сум имала и периоди без нив.Работава е што сите сакаат да имаат друштво но кога ќе се соберат две три тешко да им упаднеш во тој круг.Од друга страна сама имам пресекувано со многу другарки. Очкуваат секогаш да си со нив а тие во прв момент кога ќе фатат машко ги снемува и дури проповедале за како човек треба да си го смени однеувањето дека е чуден па затоа нема никој и слично.. или премногу сакаат да доминираат. Секогаш да е по нивно и само своите постапки ги оправдуваат а ако се обратиш за совет или да искажеш емоција одма те судат наместо да бидат покрајтебе или ќе го споделат со првиот кој имаат наум. Имав и сеуште имам особи кои се расипувачи на врски... Им ги гледам постапките и со такви особи сум одлучила да пазам што споделувам. Ама еве ... со истиот карактер најдов дечко што засега ги надминува очекувањата што ги имав. Врската не ја споделувам со секого додека не ги увидам сите работи.Одлучив да се посветам да правам и некои активности макар и во домашни услови. А пријателките само за излегување и бош муабети. Сум се трудела најпријателски да постапувам и да имам пријателки како што имале порано.Сфатив дека тоа е денеска голема ректост и се посветив на себе си.
Целта поради која те цитирав е поради тоа што знам какво е чуството сум била таму долго време , повеќе од 5-6 години. Ама сакам да дадам до знање дека се што е наше доаѓа и да не се менуваме и да бидеме свои. Пријателите спонтано ќе доагаат и ке си одат. А љубовта ќе си дојде во свое време.

 

@Summerbaby точно си пиша, од збор до збор.

 

Од поомилените цитати за ова:
Don't worry about the people God removed from your life. He heard conversations you didn't, saw things you couldn't and made moves you wouldn't

 

се согласувам со се што пиша освен со едно

не веруваш сериозно во ова нели? не постои зацртан план, за секој човек сродна душа и круг на пријатели. Ако не бараш, ништо нема да најдеш.

 

I Jas nemam drugarki uste od mala ne sum imala nekoi postojani sum se druzela so poveke drustva povremeno poradi toa sto letoto I zimskiot raspust gi pominuvav vo druga drzava, a sega sum ovde no isto nemam a i ne se zamaram premnogu da pagjam psihicki se vo svoe vrme )

 

Да, верувам. Има разлика да си отворен за пријатели и љубов. А друго е да бараш. Барањето само по себе неосетно го презентираме како форсирање или креираме имагинарна илузија за одредени луѓе. Спонтаноста носи поубави работи. Дури и ако е поголем прериод да си сам е лекција да научиш некои работи да се разочараш да се дигнеш... да знаеш како сам.
Пример што често ми се случувало во минатото.. сум сакала да излезам и сум поминувала половина вечер барајќи друштво и бил по свој пат и сум се разочарувала бидејќи сум гледала народ во тој момент како е излезен и депресино чуство ме фаќало дека никој не сака да излегува со мене, дека сите имаат друшта .Што немора да значи дека и тие секогаш се излезени и секогаш имаат друштво или можеби и тоа им е единствено во животот. И на крајот сум имала месеци, спонатано излегувало постојано да сум излезена или месеци од дома да не излезам.

Од друга страна секогаш кога сум барала партнер да имам некого сум прифаќала некои особини што при здрав ум не би и сум пробувала да се уклопам, да сменам скоро се од мојот карактер за да му се допаднам некому. И се тоа резултирало со лош крај.

Дива си, дигната си, чудна си, треба вака да постапиш за да си ин, абе со требе кој ке издржи алал да му е .... и многу други зборови кои народот ти ги наметнува за тие да се издигнат и да си го нахранат егото а ти само за да излезеш од дома ќе трпиш се ...

Што викале старите со сила убавина не бидува !!!

 

Исто важи и за вас мажите.
Еве за фаќање женска пример..
Има разлика од спонтано на кафе разговори запознавање со женски и ако има симпатија да пробаш со некоја да видиш дали има потенцијал за повеќе, отколку да делуваш како лик кој очајно бара девојка и наметнување во живо или на социјални медиум. И посвета на лично созравање. И кога би го добил прашањето зошто не излегуваш.. Речи им имам приоритети. Колку си поисполнет со себе толку работиве ти одат од рака и паметниов народ сака да е во твој круг.

 

Ова што си го пишал оригинал како за мене.
Во основно психички ме малтретираа соучениците и ме исмеваа (особено затоа што имав високи оцени). Еднаш дури се случи цел клас да го поканат на роденден а само јас и едно ромче не бевме. И тоа беше булинг на велико после тоа.

Во средно повеќето беа багабонти, тепачи, женските беа само по машки, јас бев секогаш помирна и не се вклопив (кога искачаа не ме викаа, кога јас ги викав не можеа) Да не прајме муабет за притиасоци и исмевање за просекот 5.00. Бубалица сум била... а ја всушнпат воопшто не учев, стандардот на школото беше низок и со само слушање од час се вадеше 5ка.

На факутет веќе сите се знаеа меѓу нив, мн тешко примаа нови членови. Овде па обратно, сите те гледаат конкуренција мислиш знаењето на сила ќе им го земеш.

Се на се некако тивко се проврев низ тие фази без мн дружба, пријатели итн... и тие малце што ги имав ги имав фатено како зад грб ме исмеваат, како ме оговараат, како зборуваат за мене, интимни работи што сме довериле раскажувале на други итн.

Сега имам 2 3 пријателки со кои рандом сум запозната и ми останаа во животот, и плус сум мажена. Така што не е се црно, треба да ти кликнат правите луѓе во животот. За пријатели е многу тешко да се најдат вистински во животот. А за оние фази не можам да ги заборавам, но не дозволив да ми влијаат на ставот за животот или траума да ми останат. Сега вака така пак најдобар живот имам пд сите тие, мал круг пријатели, одлична работа, маж итн. Само пробувајте, правете иницијативи за дружење, кога тогаш ќе се намести коцката.

 

Јас не зборам да им се форсираш на луѓе, тоа е ептен глупо, туку зборам активно да се биде во потрага, а не да бидеш пасивен, у смисла "не се замарам, самото ке си дојде". Тоа е најголема грешка што можеш да ја направиш ако немаш пријатели и партнер.

 

со самото тоа што бараш за нив изгледа како форсирање,

всушност во животот и не ни требаат многу пријатели, па и да немаш ни еден ако успееш да си најдеш девојка која што навистина ќе те сака (да си се најдете меѓу себе) таа освен девојка, и пријателка ќе ти биде, и дружба и смеа и кавга, а останатото нека ти бидат само познаници и ништо повеќе.

 

Барам ама не наоѓам. Веќе почнувам да прифаќам полека дека ќе си останам сама со кучето засекогаш у стан под ќирија, без кола

 

Колкави се?

 

Исто :/

 

I jas isto ama ne svakjam tolku tragicno i ne mi vliae na psiha sve ke si dojde koga togas