Ем Сингл, ем без пријатели. Што понатаму?

Сесилија па искрено да се вратам назад во времето можеби не би ја отворила темава,би се консултирала со некои од феминките онака преку лп но вака пак гледам корисна е и за другите.
А јас па што знам подобро е не е како што беше.
Научив како да уживам во себе,во последно време така почесто излегувам,вратив неколку стари познанства.Изгубив уште една другарка и тоа баш поради она што погоре и спомнав на little-girl од долгите врски на тие години ништо друго не излегува освен расипувања на пријателства поради дечко.
Но тоа е.

Се на се' подобро е
И за дел од тоа сум благодарна на фемина научив мн. работи од случки,совети на вас феминките сватив мн работи за кои мислев дека имав некои барикади во мислите и со малку позитивна енергија мислам дека подобро е ...секогаш може подобро нели

 

Ajde ako si od prlep pa mozi da se druzime

 

Фала ти Кенди....јас па си мислев дека морам под хитно да фатам момче

 

Потполно се пронајдов .Имам другарки не дека немам,ама онаа која ми беше како сестра сега веќе ја немам зошто реши дека дечкото мора да биде приоритет во животот.И оние со кои сега се дружам се со долги и сериозни врски,ама колку-толку одвојуваат време за едно кафе,ама многу често се чуствувам како да ги молам да искочат со мене.Некогаш се прашувам до мене да не е проблемот? Сум имала мнооогу другарки,не сум можела да најдам време да се видам со сите,а сега нагло останав не ниедна..Чудно...

 

ем Сама, ем без другарки!!

никој не ми е виновен...
... освен самата себеси!!

зашто?
- Епа, сите ко излагаа и се шетаја, Мене ми беше страм да испаднам надвор и да се дружам со децата..
бидејки имав и имам некој кг вишок...
останав потполно САМА... немам НИКОЈ.... дури и неможам да разговарам со Мојата сестра... се е во брзање .. да се види со другарки.. со дечко и...

посакувам и јас да се спремав, да имав со кој да презборам денеска...да излагам, да се дружам.. да си фатам дечко... а не све дома помеѓу 4 зида...

дури, и завидувам по малку...
кога се спрема да излага.. Јас гледам.. Ми плаче срцето... кога ке излезе... Ке се затворам и пред лап топ си плачам САМА.....

се обиде да ме уклопи во нејзиното друштво.. ама безуспешно.. неможев да се вклопам..
многу ми е жал што кога бев помала размислував дека ако имаш некој кг вишок , не вредиш, свиња си (се извинувам, не сакам никој да навредам), ништо не разбираш...

Но... сега.. на 20 години.. сватив дека не е така...
за да те цене некој, прво треба сам да се ценеш... погрешив во минатотоооооооооооооооооо
до сега на мои 20 години имав само еден дечко...
беше од Србија... неколку години постар од мене... али бидејки настојуваше да се земеме..
ја прекинав врската.. не бев и не сум подготвена да запловам во брачните води....

од тогаш.. поминаа скоро 10 месеци.. и не сум имала повторно дечко....
ми е страф да почнам поново врска...

сега...
не сакав да одам на факултет...
Но, надевајки се дека ако се запишам факс и учам
можеби со текот на времето ке се уклопам во некое друштво....
ке се запишам сега на вториот уписен рок.. па здравје...
божја воља.......

 

Девојко незнам зошто толку немаш доверба во себе и се потценуваш, ете гледаш и дечко си имала значи не е толку лошо. Од друга страна и тоа што имаш сестра би требало да ти помогне, па ете излегувај со неа, не ми се верува дека не сака да те земе, да е до толку. И секако не си згрешила што си се запишала на факултет, тоа може многу да ти помогне да си го вратиш социјалниот живот, ама само ако не ги повторуваш истите грешки како до сега, и почнеш од почеток.

 

лелеее темава е баш ко за мене
имам само една другарка со неа и во школо седам излегуваме на кафе си одиме ама само таа ми е другарка. со сите други и со школските само онака формално шо се вика си збориме. имам дечко веке две ипол години одам со него, тој е мн дружељубив (дури и премногу му оди муабето со женски ) а јас само со една другарка. таков сум карактер, и си го мразам ама изгледа наследно е пошто и од кај мајками и од кај татко ми роднините ми се такви недружељубиви
два месеца од годината таа не е тука оди во др држава и јас останувам дома цело лето. мајками на сите им збори како сум се затворила дома дека неможам другарки да си најдам ова она и стварно мн ми е глупо кога пред мене така кажува на сите
финта е шо јас живеам во помало градче и сите со сите се знаат, кој „кул“ кој е глупав кој е курва кој е женскар кој е сељак кој е „вип“ итн....и неможам да си најдам некоја за да се дружам или е глупава неможам два реда муабет да си напраам, или друштвото и е се некои изгубени овци се нашле па се собрале сите или некоја шо ја бендисам да се дружам незнам како да се зближам со неа пошто она е од др клас и воопшто не сме си ни зборували пред тоа и така
уфф колку си го мразам тој мој карактер. не сакам никого да молам да ме прими во друштво, ни на дечко ми до сега никогаш не сум му рекла да излезнам со неговото друштово (не сме во добро односи ја и другарками со тие неговите школски и така) за никаде сум

 

Е тука мислам дека ќе се вбројам и јас
Со дечкото раскинав двегодишна врска - едноставни јас прекинав зошто немаше зосто да продолжуваме кога кај мене беше згасната љубовта кон него нвм...
Сите другарки си имаат дечковци - стабилни врски и доста се поврзани со нив
За да испиеме едно кафе ке дојдат - за тоа се секогаш тука но кога ќе дојде викенд останувам сама
Немам кој да викнам да излеземе ... Братучеда ми е една од моите другарки но таа има дечко кој е од друга земја и овде не излегува често
Бевме минатиот викен излезени но овој викенд не ми иди
Не сум долго сингл една недела веќе но страв ми е од осаменост

 

Едноставно активирај се девојко! Има многу работи кои можеш и сама да ги правиш, кои ќе ти овозможат разонода и ќе направат да не се осеќаш осамено. Читај книги, гледај филмови, допишувај се преку интернет, оди на прошетки (за нив ги имаш и твоите родители)... Преку викенди викај ги другарките на излегување, некогаш кажи им и дека може да излезете стриктно женско друштво, па така ќе запознаваш и нови контакти...
Воопшто не е во прашање доведена опасноста да си осамена, само треба да знаеш да си го испланираш денот. =)

 

Откриј ги убавините на сингл статусот. Тоа што си сама не значи дека треба да бидеш и осамена. Едноставно уживај во слободата, занимавај се со нешто што ти претставува задоволство, и ќе видиш дека се ќе биде во ред. И сама можеш да си направиш да ти биде интересно.
Кажи им на другарките да најдат време да излезете некој вечер, сигурно ќе се согласат.
Ти посакувам среќа и се најдобро!

 

Последниот период, што трае неколку месеца, чуствувам некаква одалеченост и одбивност кон другарките. Повеќе не се вклопувам со нив и во таа нивна приказна. Ниту јас ги рзбирам, ниту тие ме разбираат мене.

Не можам да го сфатам нивниот начин на живот. Не се змараат со ништо, освен со момци и излегување. Знам дека сме во тие години, ама за мене тоа е празен и плиток живот. Веќе четири години се дружам со нив, некои од нив ги знам цел живот. Порано овие односи не ми беа проблем, затоа што и јас бев таква.

Последната година полека, но сигурно се менам и сфаќам дека околината воопшто не ми одговара. Тоа ме прави нервозна и гневна, а излегувањата се ужас. За нив е срамота да се вратиш пред 12 часот. Ќе седат во некој кафич, ќе и биде досадно, ама нема да си одат дома (пошо не дај боже, таму се родителите и плус ќе останат сами, никој нема да ги гледа), туку ќе почнат намерно да се смеат некој да ги гледа или ќе направат некоја глупост. Се тоа изгледа многу вештачко.

Никој со никој не се замара, туку сите сакаат да бидат дотерани и видени. Не ги интересира ни школо, ни музика, ни книги, ни филм...абе ништо. Дури ни за факултет не знаат што ќе прават, а еве уште една година има.

Не дека јас сум досадна и дека нејќам да се забавувам, баш напротив. Со добро друштво и како знам да се откачам.

Можеби размислувам субјективно и до мене е проблемот, ама овој период баш поради тоа ми е ужасен. Одбегнувам да излавам со нив пошо се нема тема за муабет или пак се дружат со некој бош луѓе. Мојата најдобра другарка студира во Скопје, со неа не се гледам многу често, а дечкото е од друг град.

Пробав да се вклопам, жими се, ама тоа е мака голема. Некој совет?

 

За почеток, не си врши самата себеси толку голем притисок... Најпосле, ако сметаш дека засега решение нема, издржи уште една година. Рече и самата, 4 години излегуваш со нив, зошто да не и оваа, ќе издржиш, нели? Сепак, не значи дека апла сите излегувања ќе ти завршуваат со истата, монотона слика. Едноставно опушти се, не очекувај однапред излегувањата да се одвиваат по зацртана шема и биди задоволна од себеси.
А потоа, знаеш и сама, следи факултет, следи сосема нов круг на познанства и пријателства, од кои дел ќе прераснат и во прекрасни односи. Верувај, тогаш можеш да се најдеш и во ситуации кога нема да знаеш со кого попрво да излезеш.

 

Мене не ми се битни излегувањата. Во секое време можам да излезам со нив. Всушност, ние само и за тоа сме си другарки, за да има со кој да тркнеме до кафе. Мене ми е до муабетот и другарството. По друго е кога ќе седнеш со некој на кој ќе можеш да му кажеш се, кој ќе го интересира се за тебе и со кој ќе разговараш за нешто надвор од оговарањата.

Тие не само вакви спрема мене, туку меѓу сите односите се такви , ама чим е така изгледа и не и пречи.

Имам и другари. И леле колку е чудно што сум излегувала сама со машки... А со нив милион пати подобро се чуствувам.

 

Не е воопшто чудно. Напротив, чудно е ако излегуваш во околина и со друштво кои не прават да се чувствуваш слободно и убаво. Па во тоа е и основата на тие проводи, нели? Затоа, ако се пронаоѓаш меѓу другарите, само напред!

 

abe se ke se svrti samo koga...koj znae?i jas taka se custvuvam...a imam decko....i od dosada se fativ od doma sedejne.I sega so?pak samo doma sedime zs se lutam so ima drugari poveke odkolku jas drugarki i koga toj seta jas sum doma...stanav ljiborna nikakva ama i toj preteruva i toa mn...pa nemame den bez da se ispokarame....go zasakav me zasaka ama nema ni doverba...sakam da raskinam...da imav drugarki single odma raskinuvav...ama znam deka pak sama ce sedam doma dodeka site izleguvaat za vikend..pominav edno uzasno takvo leto pred da se fatam,ama sega mislam deka doslo vreme da si go smenam nacinot na zivot da svatam deka prijatelite se retcat,ostanuvaat vistinskite...ne e euforijata od pubertetot da zapoznavas dodeka ne go zapoznajs cel grad od tvoja generacija...site se zna na sto se...sovet mozam da ti dam samo da ne si zgresis kako mene da si fatis decko od dosada,ili barem prostudiraj mu go karakterot dali mozis da opstanuvas so nego,za drugarki sovet nz i mene mi odi tesko toa mozam od dr.da citnam sovet

 

Candy јас сум од Штип и баш би сакала да се запознаеме

 

Искажи ги својте чуства на својте другарки, кажи им што ти смета.. И јас исто така имам само 2 другарки но немаат дечковци ни они.. пред некој ден многу се каравме трите и на крајот си искажавме све што ни лежеше на душата.. стварно помага! Се надевам ќе ти помогне и на тебе

 

Здраво девојки...значи темава тотално ме опиша!
Да ,јас пред скоро еден месец ги загубив моите "другарки",сега некако се чуствувам полупразно ,осамено нема на кој да се доверам и сите тие работи.
Никаде не излегувам...пошо нема со кој,единствено што излегувам тоа е школо-дома,дома-школо и до продавница некогаш...
Мн ми е тешко...но се обидувам да не гледам назад ама не бива се така лесно.
Сингл сум да и не планирам да фаќам дечко зошто сум само 15год и сеуште се чуствувам мала за таа работа.И незнам некако ептен глупо е ,на школо се ми е океј се дружиме се се...ама дома кога си дојдам неможам а да не се почуствувам осамено.
Се плашам да не почнам да се однесувам глупо кон луѓето незнам како да ви кажам ...
Па ако имате некој совет би ви била мн благодарна.

 

Потполно те разбирам.И мене ми е глупо што нема на кој да се доверам за некои работи или онака да си направам муабет во врска со моите чувства,нештата кои ми се случуваат.
Дружење има ама се од типот ајде да се зезаме,да се смееме.И тоа е океј,не сум ни јас некоја богзнае колку озбилна личност но некако ми здосади сето тоа,ми здосади да се смеам и кога сум нервозна,само да трескам глупости кога имам толку работи кои ми се во глава и за кои сакам да зборувам со некој.
Можеби ова не одговара баш на темата,но сеедно и со другарки се чувствувам осамена.

 

Многу добро ве разбирам и јас. Имам другарки за излегување за зезање за шетање ама ниедна салам да можам да седнам со неа и да правам искрен муабет. Веќе во никој немам доверба едноставно да започнам таква врста на муабет. Многу ме изневериле во тој поглед и повеќе не се чувствувам прифатена од никого. Но решив повеќе да не се нервирам за тоа. Како мои вистински пријатели ги сметам членовите на мојата фамилија и ако имам некој проблем само на нив им кажувам бидејќи нема вистински пријатели повеќе барем јас така мислам. Имав верба во вистинско другарство ама повеќе немам, за жал толку многу пати се имам разочарано што не се ни обидувам повеќе да се зближам со некого