Ем Сингл, ем без пријатели. Што понатаму?

Досадно на работа шо да прајш

 

Ne pisav ja on odma se frla hahahahahhaha

 

Колку слободни девојки имало, а си мислев сите се омажија

 

Zdravoo istiot problem go imamm.Imam 16 god i sum singll imam 2 drugarkii od koi ednata ima decko drugata ne.Mnogu sakam da imam drustvo i da izleguvam da se drzam ama so da pravam ko nemozam.Imam znaci problem celo vreme si velam deka sum grda deka nikoj me neki i trista gluposti.I nemozam da zboram so maski.Pisete sovettt

 

Znaci imas samo 16. Doprva ke menjas drustva i drugarki. Ja ne ni pamtam so koj se druzev na 16, a 23 ke praam. Glej zanimavaj se so sebe, nadgraduvaj se, citaj knigi, uci jazik, vezbaj, najdi si hobi. Moze taka ke steknes novi drugarki

 

Sakam mnogu novo drustvo oti taja so ja imam drugarkata samo se sporedvam so nea demek poke uci poke znaj i takvi raboti.

 

Ama ne treba taka. Ti ucis za sebe, ona za sebe, ja za mene. Ja vezbam za mene, pijam dovolno voda za moe zdravje itn
Nemoj da se sporeduvas so drugite, mislam ubavo e da se sporedis so nekoj so pr poise uci ama u smisla motiviraj se i ti taka. Reci ako mozat oni mozam i jas.
Ama pak se prais za sebe.

 

Sekoj na svoj nachin, ima neshto razlichno da ponudi. Na nekoj kje mu se svigja razgovor so tebe, na nekoj ne. Toa e.

 

Јас периодов сум вака. Сфатив дека се доаѓа во животот и си оди. Сега целото внимание го свртев кон себе. Да се надоградам како личност.
Нема кој да ми пишува, нема кој на кафе да ме вика. Го имам целото време на светот за себе. И добро е тоа. После од никаде ќе се појават и нови луѓе. Такви сме луѓето колку и да не можеш со нив, а не можеш ни сам. Се во свое време.

 

Se vo svoe vreme mila ti posakuvam mnogu srejka vo zivotot ☺️

 

Јас сум 37 години и синлг.Ок ми е.Убаво се чуцствуам.Правам што сакам.Нооо не ке на одмет да си најдам кој ќе ми биде партнер.

 

Ти посакувам успех во потрагата.

 

Тогаш треба повеќе шетња, спорт па ке се најде друштво. 38 сум па не се разочарувам

 

Мило ми е што читам коментари каде што сте задоволни од тоа да сте сингл . Јас сум 23 години сега, досега со малку другарки. Млада сум за да велам сеуште така ама несакам да го избегнам да не го кажам.Сега скоро и ништо немам од друштво само малку ќе се прошетам, пешачам, вежбам тоа ми е активност што се занимавам за да го исполнам своето слободно време . Прифаќав лажни другарки и слепо гледав во тоа порано и немав некои навистина другарки да ми биле. Сама сум и уживам во поглед на тоа што сум без другарки и исто така кога гледам и вака некои коментари ми се утеха за да гледам на слободен живот, без да се обврзувам со тоа што гледам и сама дека е многу подобро што нема грижите да ги гледам . Дозволувам да имам партнери само кога се доволно совладливи на моите карактеристики.

 

Се мислев дали да отворам ваква тема и еве ако ништо друго барем ќе се искажам можеби ќе наидам на разбирање.
Од Скопје сум , 20 и кусур години и буквално моментално се наоѓам во период каде што немам друштво и немам девојка и деновите ми поминуваат со безволие , меланхолија и самотија. Имам 5-6 познаници со кои договарам така излегување чат пат ама тоа му доаѓа договарај се 2 недели за да излезеш еднаш месечно во превод само кога они се слободни и можат. Сите со кои се дружев ме откачија пополека и да признаам останав сам. Секогаш сум гледал на секого да му удоволам , кога имале тешки периоди сум бил тука за нив да ги сослушам, да им правам друштво и дури и да станам во 3 саатот сабајле да шетаме низ населба а сега кога имам јас ваков период немам човек со кој можам ако ништо друго муабет да направам или да прошетам. Никогаш не сум одбивал да помогнам некому доколку можам. Не сум дејтал одамна бидејќи немам друштво за редовни излегувања , интроверт сум а и немам како да излезам од комфор зоната моментално бидејќи секојдневно се борам со самиот себе.

Животот ми се сведе на работа-дома-работа-дома и почнав пополека да се десоцијализирам. Додека бев на факс имав 2-3 колеги со кои многу добро се дружевме и се уште сме во контакт но за жал не се тука или се од други градови па откако дипломирав контактот ни остана онлајн. Почнав да им љубоморам на луѓето што секој ден наоѓаат друштво за активности , заедно одат на одмор и знаејќи дека летото го користат максимално да уживаат додека е такво времето додека јас го проаѓам за нигде. Имав премногу амбиции за кариера и за иднината но пополека се тоа ми пропаѓа во вода бидејќи немам ни еден вистински пријател или партнер со кого можам да споделам нешто дали е тоа радост/тага или нешто друго. Се чувствувам мизерно и не знам кој крај да го фатам веќе. Мислам дека како личност сум океј и немам направено нешто за да го заслужам ова, макар на се тоа имам проблем со домашните секојдневни расправии, тензии на работа и сето тоа ми влијае на психата а немам како да си помогнам. Не сакам да посегнувам по терапија бидејќи не се осеќам депресивно или самоповредувачки но сепак ми фали социјална интеракција со луѓе периодов , нека е тоа и обичен муабет , кафе или нешто слично.

 

Изгледа многу не' има што сме поминале низ ова или се' уште сме вакви. Ме потсети на периодот кога се чувствував лошо поради тоа. Научив да бидам сама со себе и тоа е тоа. Колку и да сака човек, не се запознаваат така лесно нови другари. Со колеги од работа не можеш да се зближиш? А за девојка, па, ќе си дојде спонтано, колку и да е клише муабет...

 

Те разбирам потполно. Доколку имаш шанса бегај во странство. Мене тоа ми помогна. Буквално се почнуваш од почеток, нов старт. Ако ти треба помош и си заинтересиран пиши ми во лп. Секоја година се поразочаран ќе бидеш ако продолжиш исто. Знам дека е тешко ама мој совет ти е да почнеш да читаш библија и да не трчаш по никого и по ништо, да се фокусираш на себе. Пиши ми в лп

 

Целосно те разбирам и знам колку е лошо и не убаво, не си само ти да знаеш така, не има многу..

Обиди се да си најдеш некоја разонода, негде каде што вишокот време ќе го трошиш наместо да седиш во место и психички се измачуваш и поставуваш прашања. Оди некаде тренирај, вежбај или нешто друго каде што ќе бидеш опкружен со луѓе.

Јас тренирам, одам во теретана, за мене е најубавото нешто до сега, ем физички се надоградуваш ем психички. Таму ќе сретниш некој, дали познат или не познат, со некој муабет ќе напрајш ова она, ќе прашаш или ќе влезиш во дискусија и реално повеќето идат за тоа, да се социјализираат, да се дружат речено за муабет. Башка вишокот време ќе ти поминува кога ќе си најдеш некоја разонода или занимација, ќе ти стани интересно. Физичката активност или некоја друга влијае врз самата психофизичка состојба. За осаменост нема подобро од ова, верувај.