Ем Сингл, ем без пријатели. Што понатаму?

Те сфаќам потполно! ии татко ми сака да излезам надвор..со другарки..другари! ии јас само ќе му речам не ми се искача и тоа! ..Би ми се искачало..да имав со кого! порано имав многу другари и другари! и еден ден све тоа се смени! најдобриот другар се пресели во германија! другиот другар си фати женска и после почна да ме одбегнува..и сеа раскинале ии пак не ми се јавува ..аа јас не планирам да му се јавам! аа за најверната другарка..јас и наместив дечко..идат веќе 3 месеци ..и се помачила само 3 пати да ме викне со нив..ии коа ке ме викне..дечко и МОРА да ми мести некој! аа јас несакам со никој! сингл сум и убаво ми е! немам доверба во машките за ништо! единствени беа моите најдобри другари ..кои им верував..аа сеа неам никој

 

Хм, добра тема во секој случај.
Пред месец -два мислев дека сум единствена што немам некое АСОЛНО друштво, но малку треба да погледнеме и подалеку од пред очи. Откако почнав на училиште оваа година, паднав во друг смер, си најдов друштво, сега ми е супер. Не знам до кога, но се надевам ќе трае со овие другарки, како некои минати од дамнешни времиња......

 

Znaci i jas celosno se pronajdov vo temava...pred nekolku meseci gi izgubiv moite drugarki, nemam decko..celo leto go pominav skoro doma ...Od ko pocnavme na ucil, od doma na ucil, od ucil doma...i samo toa..retko nekogas ke izlezam i tolku...stvarno mnogu se cuvstvuvam osamena...imam 17god, pa ako e nekoj za druzba neka pisi vo poraka, pozz

 

Јас сум!

 

Сите млади девојки што се осамени, а сакаат да осетат топлина, љубов, исполнетост на срцето и душата слободно побарајте ме - менувам статуси од “single“ во “in a relationship“.

Добро малку се зезам (иако во секоја шала има и пола вистина ), ама факт е дека вие девојките сте многу пребирливи и тешко некако ви се пушта срцето на некој кој ќе го чува и пази, а камоли нешто друго хехе. Па не се плашете толку, има добри типови, мора да имате верба во љубовта и ќе ја најдете. Не се сите кретени и преваранти, има добри типови како мене и др. да не се фалам сега ајде. Ако сакате нешто, go for it што би рекле американците. Јас тука како машко имам волја да ви помогнам и да ви дадам било каков совет, стварно сакам да гледам среќни цури околу мене и до мене, па зошто и да не и над и под мене. ОК, без зафрканција ќе гледам да придонесам да исполнам што повеќе женски срца тука барем со пишување ако не со нешто друго. Пред 2 месеца скоро отворив сметка тука, ама ете дури денес добив желба да почнувам да пишувам и да стекнувам фимејл онлајн френдици и потенцијални грлфрендици. Ете така позз од мене се читаме останувам тука цела ноќ на форум онланј пред да спијам. А и многу почесто ќе бидам присутен тука од сега, иако претежно е форум исполнет со женски. Ако, мене ми одговара тоа, I love girls.

 

Hahahahah jas sum raspolozena za zapoznavanje, pa mozes vo licna poraka da mi pisis nesto poveke za tebe ili pak dobredojden bi bil i fb

 

Значи не се пронајдов во темава скроз целосно БЕЗ другарки...Но сепак за сингл - тоа ДА
Шала на страна, јас никогаш не сум останала без другарки...Но не сум горда на тоа...

Ќе прашате „Шо и е на оваа!?“ ..Да, можеби не ми е добро хах -.^ али шо е тука - тука е..
Во нашево друштво имА девојче кое јас го нарекувам НАЈДОБРА ДРУГАРКА.. Но таа не знае за другарство...Целото друштво сме во еден клас, само две се од друго школо, а една е од друга паралелка. Со таа од другата паралелка се знам од градинка хД исто колку и со „лидеркава„..Значи девојчето шо го сметам за најдобра другарка кога и одговара, кога и треба нешто, некоја услуга, да и решам некоја задача од домашната, да и дадам да препише нешо за на школо...А кога и не требам, ми ја пушта раката и ме става на НОУ ФЕРМИНГ ...Сите ги глеа од корист... Не е само со мене таква.. Кога ќе ми се налуте (тоа е да не речам СЕКОЈДНЕВНА дешавачка) се ќе ми изнакаже и после ќе ме изгушка...Нешто од типот „неможам без тебе..“ ЛИЦЕМЕРКА Е! Несакам да имам таква другарка.. Но несакам и да ја изгубам..Цел ми е да ја поправам..НО КАКО!??!?!? Имаме пробано сите другарки заедно да ја смениме но тоа сите ги придобива и на крајот пак сите ми се лутат...НЕЗНАМ ШТО ДА ПРАВАМ!!ВЕЌЕ НЕМОЖАМ ДА ДОЗВОЛАМ ДА СУМ НЕЧИЈ РОБОТ...КАКО ДА ЈА СМЕНАМ!? ИЛИ ДАЛИ ВООПШТО ДА ПРОБУВАМ ДА ЈА СМЕНАМ!? НЕ И Е ПРВПАТ ДА МЕ ПОВРЕДУВА А ПОТОА ПАК ДА СЕ „ПРОМЕНИ“...НЕЈЗИНИТЕ ПРОМЕНИ ВО КАРАКТЕРОТ СЕ ТОГАШ ЗА ТОГАШ..ЗА СЕ ТАА ЗНАЕ, ЗА СЕ ТАА ОСУДУВА ПРЕД ДА ИСЛУША...СО ЕДЕН ЗБОР - КОРИСТОЉУБИВА Е МНОООГУ...ВЕ МОЛАМ ОДГОВОР НА ПРАШАЊАВА.. УШТЕ МНОГУ ГИ ИМА НО НЕСАКАМ ДА ВЕ ОПТОВАРУВАМ..

 

Ајде и јас да си раскажам за мене...
во 8мо одделение се скарав со едно девојче и ги сврте сите против мене и почна да измислува глупости за мене. Отидов средно да учам во друг град(заради таа случка). Во другиот град сум комуникативна и се во ред, а во мојот град имам само 2 другарки и сум премногу срамежлива и не знам како да се здружам со нивните друштва. Помош!

 

офф темава... ги читам постовите пред што сте ги пишале и буквално у секој пост можам да се пронајдам. и јас пред да се запознаам со дечко ми, цело време седев дома, имав многу познајници, ама нитуеден/а другар другарка вистинска, сите се ми се јавуваа само кога им треба нешто, или кога им треба друштво за некаде.. па ајде мене. поради ова мислам дека еден период си ја загубив и самодовербата...и да не излегувам ич од дома и коа ке ме викне некој на кафе некаде. Не дека не сум кумуникативна, напротив никогаш не седам од страна и да гледам ко некој намкор. Работата е што сите си имаат некое друштво од предходно, и коа некој нов ке дојде ке се запознае сите со резерва го гледаат...

 

Една другарка разговара со друштвото и тие рекле не..
не сфаќам, what is wrong with these people?

 

wow изгледа тие најмрачен период знам по себе.Срамежливоста out навистина нема потреба мислам дека и треба на самопоштовањето и самодоверба да поработиш па потоа се ќе се дојде само по себе.Знам дека тие тешко но постојат многу опции за друштво не се само тие две еве јас на пример секој ден со нови луѓе сум чисто да научам нешто ново од нив.Типката звана од твоја страна другарка не би ти го кажала тоа дека нејзиниото запечено друштво рекло не ако имаше малце исав така да чкртнија неа,а и верна другарка на ова време нема да најдеш доколку не му си од корист(освен некоја од детството да ја имаш како сестра па да го дава животот за тебе што и во таквите почнав да се сомневам).Опуштисе се на прво место комуникацијата,биди своја верда и насмејана и ќе видиш како сама ќе привлечиш луѓе.

 

девојки јас мислам дека проблемот е до вас а не до народот,(не зборувам демек вие сте лоши па затоа демек ко да ве нејкат) али Чисто онака до карактерот ваш зборувам.
пробајте малку да размислете и да се пронајдете самите себеси, да видете каде грешите и со кого грешите, пробајте да имате поинтензивна комуникација со народот околу вас, а не да се затварате себеси, пробајте да размислете како вие во најубавите години од вашиот живот седете дома, а зошто? затоа што немате доволно храброст да се зближите со некој или? не ми е јасно
знаЧи сум имала моменти на тотално опагање кога ми е прошло се буквално преку глава, сум се затворила недела дома колку да размислам и потоа сум ги побарала моите блиски, моите другарки, пријатели и сум комуницирала одново.
знаЧи проблемот не е до народот ко демек ве нејке и слиЧно(мое мислење) проблемот е со вашата несигурност и срамежливост, пробајте малку да размислете и да се зајакнете самите потоа ништо нема да ви праве проблеми.
и престанете да бидете несигурни во себе.
ве гушкам сите

 

Целата финта е што во другиот град кај што учам имам многу пријатели и сум комуникативна и се тоа во ред, а кога ќе дојдам во мојот град ми падне мрак пред очи, самата себе не се препознавам. И не знам што да направам во врска со тоа.

А за таа претходна пријателка ми е ептен добра, знае дека сум лезбејка, ме прифати, и со друга познаничка правевме муабет за дечковци реков едно дете ми е симпатија. После ме викна на кафе да разговара со мене да не си фатам дечко и да не се измачувам, значи за неа давам гаранција..

П.С Ивах, дај кажи како да не бидам несигурна во мене? Совети, те молам.

 

имаш 15 год?Ако е така тогаш сеуште не си дојдена во најубавите години нема за што да патиш,штом имаш многу пријатели во другиот град тогаш незнам зш се замараш.А за случајот во твојот град сигурно последица од тоа што таа типката раширила муабети,па тие фрка у глава или потсвест нешто па си мислеш дека те мразам и не им даваш шанса па сега и ова со друштвото.Ќе го надминеш и тоа рано тие сеуште да сватиш некои работи,со останување на подолг период во твојот град и давање на шанса и подобро проценети луѓе се ќе се среди.

 

како да бидеш несигурна? паа мила како прво сакај се себеси, не давај други на влијаат на тебе, не омаложовувај се, запамти едно само ти си најбитна за себе па потоа другите, не се нервирај народот што ќе каже за тебе, игнорирај ги, не биди на секој пријател, не кажувај на секого своите маки, имај пријатели а малку другарки(финтата е во тоа да си најдеш една другарка за лошо и за добро да веруваш во неа, но сепак со резерва, да прецениш како прво дали ти е другарка вистинска).
не се замарај што велат во градот за тебе, ти докажи и дека не си таква. не им пагај на навредите итн, бидиси своја живеј си за себе, потруди се со некој да комуницираш, еве како што кажа имаш другарки во спротивниот град, онда не се замрај за тие што те гледаат под око, запоЧни да излегуваш во твојот град со твоите братуЧетки како прва опција па потоа оди подалеку.
и запамти едно
не се нервирај и не се разоЧарувај лугето што ке кажат за тебе, ти си таа што си и верувај дека и таква те сакаат и поштуваат, и не прави од себе друга лиЧност, живеј за себе.
се надевам дека ти помогнав , ако имаш накнаден проблем слободно пиши ми лп

 

^^ А кои се тие најубави години? Еве ако мислиш за некоја година после 15, јас можам да кажам дека ако сега не успееш да најдеш друштво тогаш уште потешко. И не, не сакам да навредам некој или да натажам ама верувајте така е. До некаде 3та средно се дружев буквално со сите, бубалици, пропалици, наркоманчиња, хипици, рокери, металци, шмизли и никој не ми сметаше. Значи со сите си го имав онака муабетот што се вика и тој период можам да кажам дека немаше ден, а да немам со кој да излезам ако ми се искача. Дури и да не сум договорена ќе излезам низ маало или на одредени збирни места кај што знам дека идеа некои од луѓево и колку за саат-два дружба се наоѓаше по некој. Плус имав и дечковци, не цело време, ама 2-3 „дечковци“ имав тогаш. Арно ама, како почнав да растам почнаа и да ми сметаат некои работи, не ми одговараше секакво друштво, некои многу нагло пораснаа, други како да ги фати закаснет пубертет, трети ептен тргнаа на лошо и некако веќе немав живци да ги трпам сите. Останав во контакт со 1/8 можеби од сите кои ми беа „друштво“. Многу убаво викаат, не можеш да им се лутиш на некои луѓе кога ќе се изгубат од твојот живот, на нив едноставно им се смениле интересите. Животот е интерес. Не корист, туку интерес и тука треба да се прави разлика. И баш пред недела дена веќе ми дојде преку глава од една од другарките, искрено без ич срам и перде ја избегавам. Не ми прија нејзиното друштво веќе и тоа е тоа. Мене не ми е срам да сменам друштво, срам ми е да правам будала од себе и со сила да седам со некој чие друштво не ми е пријатно. Си стојам на своето подобро ќе седам дома, отколку да излезам со некој со кој знам дека ќе ми е досадно или непријатно. Дечко имам и дефинитивно најмногу излегувам со него, ако еден ден се случи да раскинеме нема да ми е проблем да најдам друштво за искачање, проблемот е да најдеш друштво за асален муабет, нормално секој со свое гледиште на тоа асален.

 

^^17 нагоре-зависи кога ќе созрејш-мое мислење.Нормално и ние не сме размислувале исто на 15 и сега.Како што кажав јас на 15 имав најдобра другарка,па сега нон стоп сум секој ден со нови луѓе,на никој не се ослонувам,на никој потполно не верувам се зависи до личност и карактер бе.Некои можат да функционираат сами,некои не.Се слагам со тоа дека подобро дома ќе седам сама одколку да излегвам со некои што не знаат да се понашаат.Ама ете типкава имала пријатели во другиот град значи не е проблем комуникацијата туку градот кај што ја избрукала некоја типка и била приморана да го напушти--> друг проблем.

 

И јас во другиот град се дружам со сите никој не ми смета со сите сум познаник. Но во мојот град само што дојдам ме напаѓа депресија, срамежлива сум, дткам, не можам нормално да разговарам со другите (освен со таа другарка).

А братучедките не ми се најдобра опција, едната се прави како да не постојам, другата ме омаловажува (за проблемов разговарав и со мајка ми и ништо не се реши) а братучед ми е 5то одделение.

Моја идеја е од 3та година да дојдам во интернат во другиот град, можеби се ќе тргне на подобро. Не знам друго што да направам.

Имам уште една познаничка овде, можеби можам да ја викнам на кафе или да изгледаме филм и слично.. но се плашам да не мисли лошо за мене и слично.

 

се извинувам јојоба не видов колку години има девојЧЕто.
тек топрва треба да живее и да живее..

 

Јас имам помислено и на самоубиство но тогаш ми доаѓа на ум дека мајка ми имала тешка бременост (2 пати спомнтани абортуси пред мене) и дека јас сум и највредно нешто па така не ни пробувам, ја бркам таа мисла од ум.Сепак не можам да најдам решение за погорниот пост.