Живеење во заедница со баба и дедо

Јас не знам како е тоа да се има баба и дедо а не па да се живее со нив... сите починале уште пред да се родам, освен баба ми (мајката на татко ми), таа почина кога бев уште мала и не се ни сеќавам каков однос сме имале... таа и дедо ми живееја во истата куќа само на друг спрат (три спрата има куќата).
Е сега, ако јас размислам дали да живеам со свекор и свекрва, мислам дека не би ми сметало но подобро ми е да живееме одвоено.

 

Ne nikogas ne sme ziveele so baba i so dedo golem del od zivotot go pominav po gradinki i skolo i podobro sega koga ke razmislam no togas mi falea mnogu no ete ednite ne ziveaa vo gradot drugite bea daleku i toa e toa

 

Ne sum ziveela so babite i dedivcite.
Ednite pocinaa koga bevme mali, a drugite ziveea mnogu blisku ama ne bea decari (nesto kako jas da sum im familija) ama pokraj toa sekoj zimski i leten raspust nie bevme tamu.
Ni malku i poveke 6 od nas na vozdrasna razlika 2-3 god. Toa bese dzubus.
Dedo sekogas bese po rabota (od sabajle do vecer), a nie so baba. Pa toa bese lumperaj neviden. Baba za da ne i smetame ili da ne se zanimava so nas ni dozvoluvase da pravime sto sakame. Nie toa go zemavme zdravo za gotovo i vistina pravevme sto sakame, do situacija koga i spalnata im ja skrsivme od skokanje po kreveti....
Urnebes do daska.
Na moj 25-26 god ziveev so baba (rodnina od strana na majka mi). Toa e mojot nezaboraven period od mojot zivot. Taa bese avangarda za koja sum pisuvala mnogu pati.
Nema den da ne si pomislam na nea.
Blagodaram baba sto mi dozvoli da si pominam prekrasno vreme so tebe i sto me nauci raboti koj nikoj dosega ne me naucil.

 

I veruvajte ic ne mi bese maka za ednite koga pocinaa ama ic a so drugite retko se gledame taka da i za niv ke da e isto

 

Јас немам живеено во заедница со баба и дедо, така што немам такво искуство, но сметам дека има и позитивна, и негативна страна.

 

Не сум живеела во заедница и искрено не ни сакам толкави гужви по дома. Против живеење на повеќе генерации под ист кров сум, така настануваат голем број проблеми.

 

Имав баба со срце ко планина таа ме израсна, многу ми недостига почина неколку месеци пред мојата свадба, а толку многу сакаше да ја дочека

 

Од кога сум родена живеам со баба ми и дедо ми во заедница.
Додуша на посебен спрат сме, посебен влез имаме дома само дворот го делиме.Некогаш е арно некогаш носот си го пикаат кај што не им е местото и им збори устата.Порано сите тројца им се тресевме на понашањето и постапките.Сегс во едно уво ни влага во друго излага.
Во бракот на моите фала Богу не се мешале, знаеле во однос на мене некогаш да се замешаат и да го пикнат носето.
Ама кога моите биле на работа до 5то одделение они ме чуваа, они ме зимаа/носеа од/до градинка/школо и за нивниот однос према мене не можам да се пожалам.И со моиве супер функционираат углавном, порано повеќе имаа бубачки во главата и знаеа да изедат бурек.Сега веќе не.

 

И јас отсекогаш живеам со баба и дедо во една куќа. Тие се на посебен спрат, но сепак влезната врата е една и дворот го делиме.
Многу сум поврзана со нив, но се си има добри и лоши страни.
Една добра работа е дека секогаш има полошо . Не можам да замислам цела фамилија(од страна на татко ми), околу 15 души, да живееме во иста куќа. Тоа би било хаос, јас не можам со сестра ми да се поднесам понекогаш .
Кога бевме помали дедо не земаше и носеше на градинка и на училиште, баба не спремаше и сега согледувам дека да не биле тие би немало кој да ни помага.
Затоа сега ние им помагаме колку можеме, се тоа е заемно .
Но, понекогаш знаат да ме извадат од памет. Прашуваат премногу, сакаат се да знаат, бараат повеќе помош и не разбираат кога ќе им кажеш нешто.
Иии, најважното, треба точно да кажеш кога ќе си дојдеш од излегување, инаку ќе биде лошо .