Јас сум пукната за живот на село, не далеку од автопат или железница, т.е поврзаност со град за работа, зашто професијата не ми е комплетно компатибилна за off the grid живеачка, бар не за сега. Сакам своја градина, да си растам овошје и зеленчук, сакам коковчиња и две кози, и магаре, иии овци и кучиња и мачки и се'. Сакам мир и тишина, на страна од луѓе и мирис на природа кога ќе отворам прозор. И соларни панели и хидро пумпа. Викендица ни приближно не ми е доволна. Ќе биде.
Град, но не центар или во одредени населба во Скопје (Аеродром, Дебар маало и сл). Не сакам пренаселени населби. 20 години живеев во таква и ми се згади, посебно во последно време. А ни во село (кое не е урбанизирано) не би живеела.
Живот во град, голем град, каде имаш опција за секаков тип на живот и се' е достапно. Не ми смета галама, гужва, трафик и сл. до степен да ми претставува пречка да живеам некаде, иако доста ме иритираат и ги избегнувам. Тишина и село можам да имам и посетам секој викенд ако посакам да одморам, во денешно време патувањето е најнормална работа.
Јас живеам во град, ама не во центарот така да супер ми е, ама би сакала да имам куќа на село, за викенди убаво би било да одам. Имаме во село куќа ама распадната е и никој не живее во селото, пусто е.
Дефинитивно би живеела на село, не многу далеку од град. Исто како членката погоре, би имала голема бавча, да можам да си произведам сама сѐ што ми треба за јадење. Исто така, би сакала да чувам и неколку кокошки, а можда и крава/по некоја овца. И секако, без мачки и кучки нигде не идам.
Во град. Сакам се да ми е достапно. Живеам во населба оддалечена од градот. Иако за да отидам до Центар ми треба пола саат со автобус, се друго ми е на дофат.
Сум живеела и во село и во град. Зависи. Повеќе би живеела во село отколку во град како што е Штип, тотална хаварија,несредено, никаде не се стигнува ако не се користи такси превоз. А сега живеам во друг помал град и ми е океј.
Штета што не живеам во село а многу сакам, преубаво ми е, и мирно многу. Едноставно да ужива човек во село
Во град и тоа што е можно поблиску до центарот, како што кажаа погоре, сакам кога се' ми е достапно и релативно блиску. Во село не сум живеела и искрено не би можела ни да замислам.
Во град. Реално, ме изморува градот ама сепак не можам во село. Во село можам 1,2 дена на неколку месеци, повеќе не. Исто така не можам да се замислам да живеам секој ден помеѓу кокошки, овци, кози. Мили ми се, ама да ги гледам само понекогаш.
Во мал град во кој се' функционира. Има болница, основно, средно училиште, доволно работни места... За Македонија сај-фај.
Јас потекнувам од мал град (сега Ск сум), кој пред приватизацијата буквално како описот твој беше... Ама сега за жал останаа само партиските војници, оние од типот тато печали/мама меси и пензионерите. Единствено летно време живнува кога од страна ќе дојдат на месец-два луѓето кои се иселиле. За овие градови мислам дека уште постои шанса, само треба акција и реализација. Пример, сигурно има 100тина програмери од мојот град кои живеат во Скопје. Да можам да почнат remotely/најдат клиенти/се здружат заедно, тоа ќе биде драстична разлика за градот. Барем пд ИТ секторот луѓето буквално не се врзани за работно место воопшто. А и мн други сектори.
Живеам во град.Одев кај баба ми и дедо ми во село, ама не се вклопувам на такво место.Во делот каде што живеем ем е мирно и тивко ем се е блиску на дофат. Дефинитивно живот во град.
Колку што прочитав 2-3 страни наназад, тие што живеете во град па не можете да си го замислите животот на село е затоа што мислите дека таму многу "сељачки" се живее. Не сте можеле да поднесете кокошки, овци, свињи па тие не ни се в куќи, ццц. Да, има некои села што се затуцани, улиците не се поправани и има по помалку жители. Но има и села што буквално личат на населби. Јас живеам во село, во кое има буквално се. Три продавници, еден бутик, два кафичи, аптека, пошта, амбуланта, основно училиште... А и не е воопшто далеку од градот и мноогу ретко одам натаму. Така да изгледа многу си стварате "филмови" во главата, демек којзнае колку е поразличен животот на село отколку градскиот живот.
Јас живеам во град, но можби сум и единсвената личност што сака да живее од град во село. Селото е многу мирно место за живеење а мене ми е многу потребно мир и тишина. Кога бев мала секое лето одев кај баба ми во село цело лето го поминував таму, душата секогаш ми била испонета со мир и спокој.
Јас имам среќа што можам да живеам со двете работи. Зимно време сум во стан во Тафталиџе, останатиот белиот дроб на градот буквално со се уште зелени површини, Водно е тука пред нос, а летно време сум во Визбегово, во природа. Единствен проблем ми е туширањето бидејќи притисокот на водата не е како што сум навикнат од градот. Бидејќи тука се живее уште како во село иако се урбанизира, ама луѓето си имаат бавчи и си ги вадат сабајлечки и навечер. Е сега, штом Водовод знае дека луѓето имаат бавчи и ги вадат, треба притисокот да го зголемат. Не е фер тарифата да е иста, а да има разлика во притисокот. Викнав еднаш екипа и демек до тушот било да го исчистам од бигор ама нема врска, притисокот пак е истиот. Само мачкаат очи, не им се работи. А Визбегово е на 10 минути со кола од центар, а најлошо е поврзан со ЈСП, најретка линија има.
