Живеење за децата или за себе?

Повеќе очигледно е дека не се разбравме.
Тоа е тоа.

 

Не е поентата дали сме се разбрале, имаш право да мислиш шо сакаш, си праиме муабет, еве ја лично си кажав шо ми дојде на темата, не докажувам никому ништо ни дали го разбирам или не, само си давам мое мислење. Не е толку сериозна работава...

 

Ок.

 

Епа еве не знам, како ова да го сфатиме? Што сакаше да кажеш и прашаш? Доврши, а не ако немаш понатамошен аргумент, толку.

Доискажи се.

 

Леле, какво е тоа грижење за здравјето, и како влијаеш на тоа дали ќе бидеш здрав или болен за дете?
Муабетиве ти се стварно, шбб, кбб.

Има една, имаше рак, се оперираше.Она нешто напраила за да ја има болеста? Ти со твоето шбб кбб, повеќе знаеш како и е нејзе, со стравот што ќе биде со детето нејзино, ако утре ја нема?
Да, живееме за децата, даваат магична сила да не мислиш примарно на себеси, туку на импактот од твоето постоење или непостоење врз тоа дете. Магична сила да се бориш, за нешта од кои би можел и да се откажеш , кога не би било тоа дете. Не дека е секогаш така де, ама така јас ја разбирам сентенцата - живеам за децата.
За да живееш и се бориш ти треба смисла во животот, мотив и сила. А поголема смисла и мотив од дете, ваљда не постои.

 

валјда природно ти доаѓа така, немам уште родено дај боже се да е во ред ама еве во бременоста јас 90%од времето мислам за бебето, се што правам внимавам за него, работи за себе па и да не гледам. Мерак е, љубов е и природно си доаѓа. А мислам живееш за нив во буквална смисла. Зошто онака некогаш ќе си помислам страв компликации од пораѓаи си викамшто сака нека биде со мене само тоа да е живо и здраво. Така да живееш. Кога ќе се веќе родени и ќе ги растеш сигурно 10000%повеќе

 

Во ред, моја грешка.

 

Не. Деца сакаат среќна и исполнета мајка. Не значи ако се запустиш и се предадеш само на децата дека си подобра мајка од онаа која си го гледа и своето задоволство.

 

80 посто и јаче од тие шо да кажам на француски не си ги сакаат децата ( да, има такви ), е оти лошо се удале, или па родиле само колку да не ги остаи гревот.

А другите родиле оти така морало.

Децата не се за ништо криви, нит па побарале да се родат, и родителите не се жртвуват и други патетични изјави, него си ја исполнуваат родителската должност.

И да, треба да се има јавен дискус за тоа кој треба, а кој не треба деца да има у цивилизирано демек општество.

 

Жените често се замозалажуваат со тоа живеење за децата само за да им биде ветар во грб од ненормални мажи, за да оправдаат токсичен маж и да го спасат бракот. Многу чести се оние бракови каде неретко раѓаат второ, па и трето дете со цел спасување брак. Што е ова, ако не злоупотреба на тие деца?

Верувам дека е посебна поврзаноста кога мајка носи дете и кога истото го гледа како расте, ама исто така многу од жените мајки не се свесни дека детето како дете еднаш ќе порасне и истото треба да биде самостојно. Тоа живеење за децата не би требало буквално да се толкува, на крајот на краиштата тоа дете ќе порасне и ќе зачекори само, инаку како би станало независно? Многу мајки користат ние, не знам, мене тоа ми е некој несвесен потег и одземање на индивидуалноста (без разлика колку банално изгледа).

 

Кога тоа дете ќе порасне и ќе треба да платиш за него во хотел како за возрасен, тоа е веќе друго
Фала богу, и јас на 45+ сум и дете на мајка ми, ама не влегувам баш во дефиницијата ,,дете,, Не мислам дека за такви ,,деца,, станува збор.

 

Многу си го комплицирате животот и мислите пред време.
Моментално има грото жени што се борат да дојдат до тој "проблем" наречен како темава.

Не, нема да е крај на свет ако станеш мајка. Која драма сте..

 

За ова не се согласувам. Сметам дека треба да му се суди некому ако упорно прави деца и не се грижи за нив, ги остава ко животинчиња, свесно уништува туѓ живот. Утре тие деца ќе бидат дел од ова општество, ќе функционираат околу нашите деца, и општо ниту едно дете не заслужува дисфункционално семејство, затоа и те како е битно кој треба а кој не треба да стане родител.

 

Немам деца ама со партнерот го замислуваме животот на идното дете, каков/каква би бил/а, каков живот би живеел/а, како би се снашле ние како родители, што ние се би направиле за тоа дете. Многу одлуки кои ги правиме сега, ја вклучуваат опцијата и дете. Замисли уште не е зачнато, а мислиш и се ќе дадеш за него. Сакаш се да има. Кога ќе го дадеш последното од тебе за него, не е пожртвуваност туку љубов. Само што луѓето ги мешаат тие два поими, особено себични родители кои целиот свој живот го калемат детето по нивен тертип, и кога ќе дојде некоја угорнина во животот знаат да им го преречат тоа на детето “знаеш ли јас што се направив за тебе.” Таквиот калибар на родители го нарекуваат ова пожртвуваност, бидејќи детето ниту штрк го донело, ниту самото одлучило да се роди.