Загуба на миленик... Што понатаму?

@Цвет88 многу ми е жал... не се обвинувај, таква одлука морало да се донесе. Барем нема повеќе да се мачи.

 

Тоа го знам...
Ама ме мачи начинот...
Тоа ме мачи...
Се потрудија многу... ама на крај они рекоа сами.. тоа беше разговор што да ви кажам...
Саат време можда ми објаснуваа..
Па пак а да пробаме ова, она...
Маката беше што имаше рана...
Крвареше.. пола муце му скапа..
Првиот пат го исчиатија и недела дена беше ок, после почна на 1 ден да скапува се повеќе...
Го болеше и кога јаде, го чешаше, а со крагна беше, немаше шанси за без неа, а ни тоа не е живот...
И сва среќа што живеел квалитетен живот 15 години, затоа се борел толку со болеста.
Па имаше плачки, да го донесев порано(мада и ветеринар беше дома порано), ме убедуваа дека исто ќе било.
Охх... не знам...

 

Како секоја загуба во животот, така и загубата на миленик си бара свое време на рехабилитација и соземање на мислите и емоциите.
Најдобро е некое време да се помине без нов миленик кој нема да ја даде потребната утеха, па кога ќе се почувствува повторно желбата за ново милениче на кое може да се даде цела љубов, тогаш да се направи тој чекор.

 

Некни ми умре мачка ,многу плачам по неа болат спомените и што не можев да и помогнам а сакав и нерви и болка и се ми се удри од глава .За човек така немам плачено верувајте

 

Имам изгубено миленик, мачка која што ја чував како дете не знам дали почина од старост, ја најдовме пред врата почината, куче кое го имав 14 години, сегде го однесов, сите ми кажаа дека е старо и нема да биди подобро, само ќе се влошува ситуацијата, мн ноќи непроспани, плачење, тој се мачи јас не можам да помогнам и решив да го успијам, еден од најтешките денови во мојот живот. Па пак плачки со денови се додека не пресеков, животот е тоа, и зедов друго куче. Барем знаеш дека на некое животинче си му го направил животот подобар. Храна, на топло, растено со љубов. Секогаш ќе се сеќаваш на миленкот кој што си го изгубил, но и имаш можност да му пружиш дом на некој друг