Задолжителна психолошка проценка пред оформување потомство

***Најпрвин, пред да почнам со темава би сакала најкултурно да замолам да не се плука по луѓе со различни мислења, да не се навредува и полни темава со глупости што не се соодветни за овде.

Инспирација за темава ми е очигледната состојба во Македонија со семејното насилство и како резултат на ова, „погрешниот пат “ врз кој понатаму чекорат децата што за жал, биле жртви, нивната способност во иднина и самите да видат родители, т.е. дали би имале тенденција да се насилни како и нивните родители или пак, баш поради ова, би тежнееле кон разбирање, внимание и посветеност на семејниот живот и сопствените деца бидејќи не сакаат нивните потомци да минуваат низ истото и своето искуство го користат за кревање на свеста.

Честопати на форумов сум сретнала и јас, а верувам и вие, реченица како Не е секој за родител, дефинитивно му треба психолог да го тестира.

Па, што мислите за општество каде што вакво нешто би било задолжително?

Како што кажав и погоре, никој не знае кој пат ќе го одбере детето што било подложно на насилство, запоставеност и лишување од емоционална поддршка од едниот или двајцата родители.

Баш поради ова, што ако мораше секој од нас што ќе одлучи да има потомство да биде тестиран?
Дали со овој тест би се открило дали постои некаква дијагноза што може да се таргетира и среди пред да се оформи семејство или е нешто што натаму би можело да се влоши и да претставува стопроцентна закана и опасност врз развојот на детето?
Дали ова би помогнало во целост да се спречи семејното насилство и секаква друга суровост што би го осакатила едно дете и ментално и физички?
Или можеби си играме богови и си земаме за право да кажуваме кој што смее, а не смее да прави поради еден тест кој не знаеме дали е точен во целост?

 

Одлична тема, вредна за дискусија.

Ќе започнам токму од примерите кои ги имаме во темата Ќотекот како воспитна мерка.
Додека се обидуваме да укажеме дека ударот е само излив на фрустрацијата на родителот поради немањето на идеја како поинаку да му покаже на детето што не треба да прави/ што е опасно за него, имаме и друг табор кој тврди дека ќотекот има нијанси кои се дозволени и не оставаат последици врз психолошкиот развој на детето во иднина како и врз неговото однесување со околината.

Да речеме и дека е така.
Се јавуваат примери на булинг во училишта, се јавуваат примери на деца кои не пријавуваат дека се напаѓани од соученици бидејќи за нив тоа е нешто очекувано (по примерот од дома), се јавува насилник во врска, па и во брак, а ја има и онаа страна која смета дека ги заслужува модринките.
Секој од наведените примери речиси е сигурно дека таквиот модел на однесување го видел некаде на друго место, па потоа и го применува. Или пак, друга варијанта е дека го применува уште од детство (во случајот со луѓето кои не пријавуваат насилство, па со текот на времето и потсвесно си оставаат причина да веруваат дека го заслужуваат само бидејќи постојат како такви).

Зошто тврдам дека е видено однесување?
Едноставно затоа што и тука членови кои јаделе ќотек со „благо“ тегнење на уво, самите се изјаснуваат дека тоа го/ќе го применуваат и врз своите деца.
Ретки се тие кои не го следат тој модел и најчесто тоа се индивидуи кои си посветиле време на созревање, на решавање на сопствените психолошки бариери, претрпени стравови, проблеми со комуникација, со доверба и самодоверба, со погрешна претстава за здрав семеен живот, за да не ги отсликаат подоцна на сопственото потомство и да дадат шанса за среќно детство без страв од родителот, кое тие го немале.

Всушност ние сме нација која има потреба од психолошка помош.
Сите комплет имаме потреба од тоа, бидејќи живееме во држава во која е тешко да не си незадоволен/фрустриран/нервозен/разочаран. Но некои мора и да туркаат без неа, бидејќи не секој има можност да си ја дозволи и од финансиски аспект.

Е сега во поглед на тестирање кое веројатно би било на трошок на државата (нели доколку сакаме општествен напредок), тогаш се согласувам дека барем тоа треба да го има.
Верувам дека како такво би дало насока со одговорот во кој дел луѓето кои сакаат да станат родители, би можеле и требале да се менуваат и едуцираат.

Меѓутоа пак ќе се навратам имајќи предвид каде живееме (корумпирано и повуци-потегни државиче), верувам дека не би се спроведувал успешно овој модел.
Ќе идат кај еден психолог да речеме и тој нема да им даде дозвола.
Ќе идат кај друг поткуплив или врскаџија и ќе си завршат работа.
Или пак ќе ја кријат бременоста до 5-6 месец и потоа единствено што ќе може да се направи е да се казнат парично, бидејќи не се пријавиле на психолошка проценка.

Накратко и конкретно на прашањата:

Можеби не во целост, но сигурно во еден добар дел би се намалило.

Не мислам дека би си играле богови.
Секако доколку е човек подготвен да биде родител, не треба да му пречи никакво тестирање.


Значи да сумирам, идејата сметам дека би била полезна.
Но пред се', потребно е да си дозволиме да признаеме дека е можно да не не' бива.

 

Гледано вака површно и те како сум за ова и сметам дека многу би помогнало да не растат деца со трауми. Посебно во темана за ќотекот искрено ќе кажам коментираат такви кои требало да размислат двапати пред да имаат деца.
Е арно ама во пракса како би било? Ако родителот мисли дека е океј да го тепа детето, може да излаже или општо да дава одговори кои би имплицирале дека он е способен за деца. Додуша не знам како идат тие психолошки тестови, стручни лица си знаат. Или се покаже дека стварно не треба да има деца и не можат да се сменат. Ако забремени женава? Со сила абортус? Или од старт двајцата ќе ги стерилизираат задолжително
Како ќе се регулира тие воопшто да не ни направат дете? Пошто дома у кревет можат без гајле да го направат и после да се роди.

А да не заборавиме дека тука ќе се убацат такви што ќе зборат дека ова ќе доведе до драстично намалување на наталитетот.

 

За да нема семејно насилство, треба од корен да се истреби.
За жал, ова кај нас не би профункционирало од многу причини. Започнувајќи од несакана бременост (сите знаеме дека доста бракови се склучуваат поради ова, а не сакаат абортус) завршувајќи со, како што рече членката погоре, намалување на наталитетот (што според мене, поубаво би било да има мал број на луѓе кои психички и физички се здрави).

 

Oно многу подобро е поголемо ангажирање на службите за да можат тие веќе родените да се спасат. Али и овде недостаток е тоа што дете до некоја возраст не е способно самото да замине од таму, да побара помош, а дете лесно можеш и да го замолчиш. Читав ваков пример од некоја членка за нејзини познаници ли, не знам што беа. Детево тепано до модрици, некој пријавил, им дошле дома, а од дома го уцениле детево да излаже за да не им го одземат. И така и биднало. Наводно родителиве се смениле после тоа.
Ама и тие не смееле така да остават.
Кај нас нема ни соодветни домови за згрижување на тие деца. А тек за посвојување кај асални родители се чека и со години.
Многу проблеми се за да понудиме едно решение.

 

Не е можно.
На никого не можеш да му забраниш да има деца. Да речеме дека ќе го падне тестот. Како ќе го спречиш? Ќе го стерилизираш или ќе му забраниш некако да има секс? Нарушување на основни човечки права се тоа.
Или некоја е силувана и не поминува на проценката за родител. Ќе мора да го абортира бебето? Никој не може да носи одлуки дали да се роди едно дете освен тие што го раѓаат.
Семејно насилство да искорениш на база на еден тест е смешно, не е можно воопшто. Да беше можно ќе имаше барем една држава која го применува ова.
Лоша идеја според мене. Навидум изгледа убаво, а уствари кога би се остварувала во пракса би била тотална утка.
Држави кои имаат ниска стапка на насилство, поинаку дошле до тоа. Едукација едукација едукација.
И со функционирање на закони.

 

Огромно БРАВО за темата и огромно ЗА за психолошка проверка.

Кога би била еден ден на власт, токму ваква мерка би вовела, ама треба да бидам спремна и на протести против мене.

Кога луѓето не мислат дека грешат што се докажа и во темата за ќотекот, колку сакате објаснувајте им, повторно нема да се свесни, за жал.

Кога би имале функционални институции, тогаш се' би било поинаку.

 

Социјалната служба ако се потпира само на едно прашање на детето дали те тепаат или ако не кажи да станиме да си одиме, тогаш никогаш воопшто не доаѓала за детето туку ради реда.
На проценка од доктор, проценка од психолог, нема шанси да му се промкне малтретирано дете cо модрици.

 

Абе не се сеќавам како беше постот ама нешто така.
Кој дошол точно не знам, битно од дома го натерале детето да лаже у смисла наместо да трошиме пари по судови, тие пари за тебе ќе ги искористиме и слични зборови.

 

На прв поглед, кога го прочитав воведот на темава, бев за вакви проценки. Но, кога размислив подобро сфатив дека не би имале никаква корист од нив.

Дел од причините за неуспехот на ваквите тестирања се набројани во останатите мислења. Нефункционалната држава во која живееме, митото и корупцијата кои ги имаме насекаде, па давањето лажни потврди и сл. Се согласувам и со Мантуб за силуваните девојки, тие ќе мора да абортираат бидејќи не ќе можат да поминат низ проценките.

Според мене, она што е најважниот проблем за реализација на вакви психолошки проценки е променливоста на психата на луѓето. Само еден немил настан е доволен за да нè промени психички. Може да станеме депресивни, анксиозни, да имаме суицидални мисли и сл. Секако не значи дека доколку ги имаме овие проблеми ќе сме лоши родители, но тие можат значително да влијаат на врската меѓу родителот и детето. Никој не знае како би се однесувал во такви ситуации, можеби ништо нема да се промени, но сепак постои и другата веројатност. Тоа значи дека поминувањето на тестот пред да станеме родители не е гаранција дека и во иднина нема да се промени нашата психа. Тешко е да се предвиди способноста за родител и психичката стабилност на луѓето само преку еден тест.

 

Треба искрено, знам доста луѓе што направиле дете ама не знаат и не се способни од тоа дете да направат човек и да го изведат на прав пат.
Не е лошо ова со проценкава бидејќи има доста луѓе што не се замараат со своите деца, поготово треба проценка дали има родителот порок од типот на коцка или дрога, бидејќи тек тогаш не се способни да чуваат деца.
И јас би одела ако треба на проценка, можда јас мислам дека сум способна да имам дете, а ми фали некоја жичка во главата.Зашто да му го уништам понатака животот на детето ради моите хирови

 

Психолог да не' тестира, сите ќе испаднеме неподобни за родители.
Депресија, анксиозност, гнев, стравови, сите се соочуваме со нешто што би се одразило на детето.

 

Гласав за.
Читајќи сфатив дека членките што сметаат дека е невозможно ова се во право.

1. Кога би се направил тој тест? На 18 години, на 25 или на 30?
Дали би се правел редовно, за да се следи напредокот?
2. Што ако во меѓувреме жената остане трудна, иако со партнерот "паднале" на тестот?
3. Многу луѓе се менуваат во текот на бракот и бременоста, па и кога ќе се роди бебчето. Што ако реалноста излезе спротивна од тестот?
4. Како ќе се реализира забраната за родителство? Стерилизација е погрешен пристап затоа што, како што реков, луѓето се менуваат.

Добра идеја, невозможна имплементација.

Останува само функционалноста на сите служби во државата што треба да се позанимаваат со оваа тематика.

 

Во некоја Орвелова творевина ова би било идеално, но реално е невозможно. Не може еден тест да те дефинира и да ти овозможи нешто што е основно човеково право. Во свет подложен на разни манипулации ова би дошло ко екстра џокер во рацете на икс персони.

 

Единствена можна психолошка проценка пред создавање потомство е онаа што човек сам ќе си ја направи и ќе дојде до заклучок дали треба да биде родител или не.
Неизводливо е да постои вакво тестирање. Има многу несреќни деца, родители, семејства, ама тоа не може да се спречи на ваков начин.

 

Јас би рекла задолжително децата да се носат на психолог. Двапати годишно. Тој преку разговор со него да увиди дали нешто се случува. Пошто како што рековме, присилна стерилизација е погрешно. Барем кога веќе се родило детето да се гледа да израсне правилно.

Ама и овде кога ќе потпорасне детето, од дома ќе му се закануваат да ќути. Може да нема видливи повреди, ама сепак да го удираат дома. И никогаш нема камера да сними. И тоа дете нема да може да се обрати за помош додека не порасне, ниту само да си ги собере парталите и да си оди, а дур стане способно за тоа, може бајаги да го осакатат психички.
И ако еве се пожали некое дете дека е малтретирано, не го сфаќа никој сериозно. Родители ти се, не ти мислат лошо, те сакаат, бла бла.
И така сфаќаш дека вака или така секогаш ќе имаме деца кои се жртви на дебили што мислат дека се родители зашто го направиле само.

Башка нема соодветни прифатилишта. И да се дознае, каде ќе оди?

 

Не е возможно, иако гласав за бидејќи на прво читање ми зазвуче како добра идеја.
Ама повозможно е да има некакво психолошко советување за родители.Како што се оди редовно на гинеколог, матичен, така да може и да се добиваат редовни совети од психолог.
Исто и за децата, да им биде овозможена посета на психолог како што спомна @Tan4ence.
Но тоа на некое друго место или во друго време, каде што не се кријат луѓето дека ќе идат на психолог или им е срам да побараат упат за на психијатар.

 

Да и ова е океј. Ама ене во темана за ќотекот се контраш со некој низ 10, 20 и 30 страни дека не е во ред, тие упорно со нивното И мене ме тепаа па еве ништо не ми фали. И скраја да е да им укажеш дека грешат како родители или тие да признаат дека згрешиле. Не, ќе им се уништи егото кaко тоа нив некој ги критикува како родители. Сиротите тие, навредени и повредени мајки. А дали детето си го прашале како се осеќа?
И психолог ќе им збори да не го удираат, а тие пак ќе си тераат со тоа дека чим нив ги тепале и се океј, шо има штета од шамарање на нивното дете.
Се сеќавам една членка се утепа од пишување дека е во ред да пиеш алкохол во бременост, дури и големи количини, што не треба да си доктор за да знаеш дека не е океј. И ова зашто комшиката исто правела па ене детето здраво право било.
Да, некои ќе ги убедиш. Ама кај некои пак ќе биде џабе.

 

Ко огромен противник на психички, па и физички abusive родителство што е максимално нормализирано на Балканов (но и во други традиционални култури насекаде низ светот), имам размислувано во корист на ова, ама да, сепак во пракса изгледа многу потешко да се изведе.
Можеби наместо тоа, поизводлив утописки план би биле не задолжителни, ама масовно промовирани и сугерирани обуки за посетување пред да се стане родител, водени од убедливи стручни лица со волја и емпатија и по можност и со свои искуства, кои ќе знаат да пренесат здраво и supportive родителство како вредност и да им променат ставови на оние околу 25-30 годишни идни родители сè уште заслепени од застарените пракси.
А за сосема новите генерации, целосно променет воспитно-образовен процес и поглед за од двете страни (деца и родители) - без она фундаменталното еднострано и безусловно „почитувај ги родителите“, без никакво оправдување за кревање рака на дете, без споредби со други деца и наметнување комплекси со body shaming и/или интелектуално обесхрабрување и омаловажување, без индоктринација итн итн.