Брат ми таму кај што живее иде на детски психолог. И да ви кажам дека многу си ја сака “докторката“ (така си ја вика). Иде кај неа, ќе си се гушнат, таа ќе си го пречека со играчки, листови и боички и си вршат работа. Кога ќе завршат ќе поразговара со моите и ќе им каже каде, што и какви промени има малиот. Дали има нешто невообичаено и сл. Еднашка се сеќавам “докторката“ ги прашуваше моите за крадци и за смрт дали малиов ни зборел нам. А тоа да ти имало страв дека моите ке го остават еден ден, слушнал од некаде дека стари биле и дека стари луѓе умирале. Оваа, како професионалец професионално му го тргна стравот. И така, денес вторник ама ради НГ не биле кај докторката, нареден вторник ке ја посети малиов. Нема трауми детево, напротив си ужива во игрите со неа. А имам и другарка која заврши во една соседна земја како магистар по арт терапија... Еее таа како може само да ви погоди каков страв, копнеж кријат децата, само кроз слики што ке ги нацртаат. Ама ок, бајачка е проверена работа.
Види што убаво си знаеш. Заб ќе помине, психата ќе те убие. Некако битно е да не се остава во раце на случајноста?
Оној момент кога заб и психа не е исто јер едново се гледа, опипливо е и корисно, а другото е таму негде внатре, не се гледа и е пу-пу какано и срамотно да се спомне, остај каква психа - страшно е тоа. Па кога таму е негде внатре мозокот и е толку табу, ај и слепо црево или жолчка кога ќе ви се воспали не одете на хирург, пошто нели, и тие се внатре, по некоја си логика и тие не би требало да се чепкаат. Или па кога ќе рече некој психолог = психијатар, како што впрочем низ страниве некој стварно така кажа... Жално е, многу е жално луѓе што вака реагирате, а за истото нема потреба. Тогаш кога ќе сфатите дека без добро психичко нема ни физичко здравје, само тогаш ќе бидат сите вистински здрави и среќни. Вака, ништо од напредок ни како индивидуи, ни како општество.
Заб и да ти извади погрешен, ќе ставиш имплант. Ама ако некој те доремети ... Да не се повторувам, реков да се бира каде се оди, а не да не се оди!
Неверојатна си жими се. Бајачката или самото то што психологот ти е табу ќе те изремети, а не ова другото. И што има врска, ќе одиме на бајачка и ќе си купиме нова психа.
Не измешав. Бајачката е општо спомената а на тебе се однесува делот со табу. Ја следам темава. Не грешам.
Нз каде сум сфатена дека за мене психолог е табу. Секаде споменувам да се внимава на кој се доверува психичко здравје. Не реков да не се оди. Нема потреба од цитирање, темава е за одреден проблем, има посебна тема психологија, наполнивме страни со офф. Нема смисла, и ја се ставам во тој кош. Доволно е.
Нека преместат модератори. Наше е да продолжиме со дискусијата. Па самата кажа дека знаеш какви се психолозите и дека никогаш не би им доверила ниту еден проблем ним. Дали да ти го барам мислењето за да те потестам? Едит: Сестра ми студираше психологоја, знам какви се има, за ниеден проблем не би барала решение кај нив. Ова се твои зборови.
Не сите деца знаат да си искажат или исплачат кога им е тешко или кога поминале низ некоја состојба која им предизвикала стрес. Некои тоа го покажуваат во сон - зборуваат или гестикулираат иако не се свесни за тоа. Наредниот ден да ги прашаш нема да знаат дека се случувало нешто. Тоа посебно е поизразено кога децата се болни. Треба да се избегнуваат моменти кои се стресни за детето и треба да се следи што придонело до таквата реакција. Доколку има причина, тогаш со самото отстранување на причината ќе се отстрани и стресот поттикнувач. Дај му време, следи го, избегнувај храна со вештачки шеќери општо, посебно во касните саати пред спиење и воздржи се од се друго-ќе помине брзо. Времето е лек. @RainBow Ќе ве замолам да ги бришете сите вишок и непотребни коментари кои ја гушат темата или темите општо. Веројатно има тема за стручноста на психолозите или наука версус религија.
Јас лично не. Јас си се водам по друг пат (духовен) мене тоа ми помага. За другите не мислам дека се луди ако одат на психолог и сл... Никаде не спомнав такво нешто. Секој има право да бира, мое е да понудам помош, а не да наметнувам. Ако сака нека ме послуша, а ако не нека си тера по свое.
Јас не разбирам како психолог или бајачка можи да те доремети. Не сум била по бајачки не знам како е и со што можи да доремети некој бајачкава...мислам шепнуваат неколку збора и пари ти земаат . Инаку психата е твоја...ако сам не се дореметиш, никој не можи да те доремети. Психијатрите,психолозите се тука само за совет за да можеш полесно да го надминеш проблемот (со кој сам не можеш да се справиш во моментот)....освен лекови ако не се вклучени,па така да те доремети.
Ама ќе се најде некој да ја праќа кај баба Стана што лечи од магии... и, тоа не е ли најдобронамерен совет? Само што додека се "лекуваме", може навистина да направиме "не дај Боже" ситуација. Едно е твојата спиритуалност, во ред е што тоа те смирува кога си вознемирена, ама да страдаш од посериозен облик на психичка болест, нема да ја лекуваш во никаков храм со никаква вода. Денес опишував таков случај во темата 40ка, и да знаеш дека на таа пациентка баш ваквите добронамерни совети ја довеле до тоа дереџе. Баш "јас не би" психолог, "јас не би" психијатар, "јас не би" ад... и тоа за болест која навистина може да се третира. Абе ајде
Значи, за одење на психолог/психијатар средината може да те етикетира како неокеј у главата, ама за одење кај бајачки, гатачки, попови и оџи за решавање на проблеми - не. Ова кажува сосема доволно за тоа во каква средина живееме.
Не биди сигурна. Познавам луѓе што биле на дно од психички заболувања, посегнале по дрога и алкохол, а сега се на нозе сосема здрави.
Дали тоа важи и за тие што имаат шизофренија? Знаеш ли ти воопшто што е тоа и како завршува без терапија а со духовен храм?
