Замонашување

А апостолите што правеле? Ги напуштале своите семејства, имоти, богатство, за да тргнат на патот со Исус. И денес ги славиме истите тие апостоли. Тогаш како можеме да им судиме на монасите кои го прават истото? Серафима, која како и секогаш ме плени со нејзиното знаење и духовност, даде многу убаво објаснување. Едноставно тоа е повик, повик од Бога, кој не сите го слушаме. И не се согласувам дека бегаат од родителите. Таа комуникација тие ја одржуваат на некое повисиоко, духовно ниво, преку молитвите, преку испосничкиот живот, преку блискоста со Господ.

Јас не избрав и не би избрала таков начин на живот. Но, ги почитувам и им се восхитувам на оние кои го избрале и одат по тој пат. А тие кои им судат на ваквите луѓе и кои наоѓаат причини за нивното однесување вон духовните и ги нарекуваат со имиња кои не се достојни за такви големи луѓе, едноставно се плашат од непознатото. И јас не можам во целост да ја разберам таа нивна духовност и иницијатива на таков чекор, но ги прифаќам и почитувам во моето срце.

 

Добро, разумен да бидам, 21 век е пребрз и претежок. Не сите луѓе се створени за Гугл, мобилни и плаќање преку трансакциска. Некои многу го сакаат мирот, тишината, природата, па одлучуваат да избегаат и да се замонашат. Тоа е многу сериозен и храбар чекор, така што, алал вера на оние кои свесно и без притисок го презеле тој чекор. Едино ми пречи лагата - ќе му служиме на Бог, а и сами не веруваат во него.

Она што ме мачи да поверувам за оние кои се замонашуваат, е фактот што никој не се решава да живее во планина, да чува овци и да им помага на соселаните да си го поправат телевизорот, да им донесат сателитска дома и да бидат вистински самарјани. Јок, сите го „наоѓаат“ Бог и одат да јадат бесплатна храна некаде во манастир и да се молат 12 пути дневно. Ма немој...

Знаете кој вистински го наоѓа Бог откако ќе избега од општеството? Затворениците! Кога ќе го доживеат првото силување од други затвореници одма почињаат да се молат и да им течат солзи за да им помогне Господ. „Те молам Боже, никогаш веќе нема да лажам и да крадам... just make them stoooooooop“.

 

Во монасите има исклучителни интелигентни личности кои знаат и за гугл,и мобилни и цела нова технологија и истата ја користат за да им го приближат Бога на луѓето,за разлика од некои кои ги користат за многу други работи,да не набројувам.Еве
https://www.facebook.com/bigorski.manastir , http://www.bigorski.org.mk/, http://www.manastir-lepavina.org/,види само како отец Гаврило на стари години користи скајп,фејсбук за да разговара со верниците,како користејќи ИТ (http://www.manastir-lepavina.org/stranica.php?id=18) читањето на Акатистот на Богородица Лепавинска е достапно во сечиј дом и многу други примери.А за тоа кој верува или не неможеш да коментираш бидејќи тоа е внатрешно доживување и апсолутно никој неможе да навлезе во внатршноста на другиот.

Се гледа дека не си запознаен воопшто со нивниот живот,а тоа што го пишуваш е плод на твојата „нормална“ фантазија.
Последниот пасус не заслужува коментар,туку раскажува нешто за тебе и не планирам понатака да влегувам во полемики со тебе.Толку

 

Многумина се замонашуваат од погрешни причини, не од преголема љубов кон Бога и останатите и желба да на нив им служи преку молитви, туку од желба да побегнат од своите страсти кои сами не можат да ги контролираат па ова би дошло како единствен начин...Други од депресија, очај и разочараност од овој свет, порано оделе доброволно во војска, некои си пресудувале сами себе, ете уште еден начин-замонашување...Бегаме од искушенија затоа што не знаеме дали сме доволно силни да не подлегнеме на нив? Стварно не ми е јасно, има многу начини да си близу до Бога а да не се изолираш од светот, ова е чисто бегање за мене, со исклучоци нели. И не ми сметаат нема зошто, нивна потреба, нивен живот, секој си живее како му одговара, но дека ќе ги почитувам и ќе им се восхитувам како кон совршенство-во никој случај...

 

Oooooh an opponent. Good. Да одиме по ред.

Еднаш вака литература ми даваа Јеховини сведоци на улица. Они се по хипстери, немаат ајпади, аматери.

Туку, со термините се обидов да алудирам на брзиот начин на живот, не сакав да ги наречам монасите дебили. Далеку од тоа. Ама, те сфаќам, религиозните луѓе се програмирани сè што доаѓа од некој неверник да го видат како напад, па мораат да се бранат без разлика дали воопшто разбрале за што се зборува на маса.

Па, јас со сила не те терав да дојдеш да ми кажуваш, сама дојде. И тоа сама дојде со реченици кои се комплетно невернички, со напаѓање, со ароганција. Но, јас иако немам директива од Бога да ги следам верничките догми, сепак ќе ти речам дека твоето мислење е прекрасно само зашто си одвоила време да го споделиш со мене и светот, а потоа и зашто воопшто не е презентирано лошо, дури и прекрасно е и тука нема трошка иронија.

But, I disagree... а ти мораш да се сложиш дека верувањето во моето е исто толку вредно колку твоето. Ако зборуваме за факти... тогаш...

 

Често пати на форумов се разводенува дискусијата или се бега од темата еден ќе напише,па друг реплицира,па првиот го „возвраќа ударот“ итн.Кога реков дека понатака не навлегувам во полемики,мислев на тоа.
Инаку во врска со темата да си го кажам мислењето.Мислам дека која и да е причината за замонашувањето,сите се на некој начин повикани од Бога,само патот по кој стигнале до таму кај секого е различен.
Битно е да го најдеме вистинскиот пат,да се спротивставуваме на страстите,да се трудиме да не грешиме,да бидеме праведени,едноставно да се бориме да бидеме подобри личноси,а дали како монах или човек од „светот“,на кога како му е дадено.Лошо е да не се потрудиме.

 

„Everybody dies, but not everybody lives“ - велат моите богови од книгите.

Господ на страна, на страна и Исус и Алах и Буда и Јехова и сите други „вистински“... во животот единствено е важно како ќе одживееш. Сите ќе умреме, ни кажа директорот, ама размисли, дали сакаш твојот живот да биде посветен на нешто кое можеби постои, можеби и не?

Луѓето се социјални суштества, ние имаме потреба од дружење, од разговор, од секс, од задоволства, па дури и од стравови и разочарувања, тоа се вика модерен човек. Да сме биле луѓе кои молчат и се молат секој ден по 10 пати, ќе бевме уште неандреталци и ќе живеевме по пештери.

Поентата е дека ако тоа го сакаат оние кои се замонашуваат - good, но реално тоа е потрошен живот, умреле пред да умрат. Тие се откажале од својот живот зашто не сакале да се вклопат во општествената рамка, што му доаѓа исто што и клошарите прават. Можат да работат, ама нејќат, се откажале од животот и само чекаат која зима ќе умрат.

 

Замонашувањето, не е заради тоа дека тие кои се решиле на таков чекор, не биле храбри да се соочат со се во животот, туку едноставно поради тоа што не секој може или е подготвен за тоа.Сепак се работи за духовност, не е нешто заради забава пример или немање храброст за соочување со проблемите во животот.Секој може да се соочи со проблемите,на начин за кој се смета правилен, но колку ќе се задржи духовноста во животот, без разлика на тоа дали некој се замонашил или не.Духовноста не е само молчење и молење неколку пати на ден, како што кажаа погоре.Животот не се состои само од материјалното, најсигурно тврдам.Бидејки кога човек ќе биде со едната нога на овој свет, а со другата на оној, тогаш има потполно разбирање за физичкиот и духовниот живот.И воопшто не е така, како што навидум се констатира дека единственото она кое постои е физичкото, материјалното.Само таквата ситуација потполно ги демантира сите тие создадени теории, да речам, особено кога ќе се почувствува таа тенка линија меѓу физичкото и духовното.Нешто поради што човек станува свесен за животот каков е суштински.Има причина зошто некој се замонашил, но не поради тоа што кажав погоре, а и тоа треба да се почитува.Бидејки секое зошто, има затоа, но причината не е нешто што секому треба да му биде од интерес.Храброст е да се решат проблемите во животот, без разлика на она за кое се определил човекот.
Сега ми текна да пишам за ова

 

Da bidam iskrena prv pat ja komentiram temata, no toa ne znaci deka do sega sum nemala nikakov komentar. Pricinite za takviot cekor kaj site se razlicni i nikogas nemoze da se znae zosto go napravile... No ona sto najmnogu me cudi e toa sto na takviot cekor najcesto se odlucuvaat onie koi prethodno bile korisnici na teski drogi, ne deka niv gi diskriminiram, no prethodno ziveele so nesto koe na drugite lugje im e navistina strasno. Ne gi osuduvam, no sepak nemozam da go razberam nivnoto izbegnuvanje od dinamikata na zivotot i pocnuvanjeto da se zivee izolirano!

[mod-kirilica:64rf1uui][/mod-kirilica:64rf1uui]

 

Воопшто не е така !!!!!! Незнам од каде вакво мислење и впечаток ?

 

Мислам дека една од најголемите заблуди за верата,црквата,Бог..е таа дека во манастир одат луѓе кои доживеале лична несреќа,брак,психички проблеми и неснаоѓањето со луѓето.Во манастир според мене одат одберени...по божји повик како да кажам..И мислам дека одат луѓе од чиста,длабока и искрена потреба а не желба.
Во манастир се оди заради сеопшта љубов спрема Бог и потребата да си со Него постојано...што во обичниот живот не е изводливо.
И не успеваат сите во тоа.Имав комшија кој по три години престој во манастир се врати на обичниот живот.Не знам зошто не успеал!

 

Vo prvite vekovi od hristijanstvoto lugeto ne odele monasi.
Monashtvoto se pojavuva kako poseldica na komformizmot vo opshtestvoto.
Svetot sam po sebe ne e zlo, i ne e losh onakov kako shto e sozdaden od Boga.
Megutoa samite luge, samite nie, koristejki ja slobodata(slobodnata volja) go menuvame
svetot.
Ima mnogu primeri na svetiteli koi ne bile vo manastiri no sepak stanale svetiteli.
Kako primer ke ja dadam Sv.Zlata Meglenska , Makedonska Svetitelka, koja
si zhiveela normalno so semejtstvoto vo Meglen, no koja bila machena i prinuduvana da se Poturchi.
Duri i clenovite na nejzinoto semejstvo gledajki gi machenjata ne mozele da izdrzhat,
pa ja sovetuvale da se otkaze od Hrista, foralno, ...
Taa ne go prifatila toa i go zavrshila svojot zemen zhivot so smrt.
Postojat i drugi slichni primeri.
Taka da spored mene ne bi trebalo da se shpekulira mnogu okolu prashanjeto chij zhivot e posvet
na tie sto zhiveat vo manastir ili na lugeto vo svetot.
Na kraj Bog rekol, sakaj go blizhniot svoj kako sebe si.Teshko e nie kako smrtni luge
da izmerime chija ljubov kon blizhniot e pogolema,mojata, vashata ili na nekoj monah.
Toa samo Bog go znae.
+
Vo OHRIDSKIOT PROLOG (31 januari star kalendar se razbira) vo Rasuduvanje (str. 92, koj saka da procita)
napishano e vaka:
Pravoslavnata crkva ne im preporachuva monashenje na site vernici:Nitu site vo pustinata se spasija, nitu site vo svetot izginaa.
Sv.Neofont mu rekol na nekoj graganin koj bil naklonet kon monashtvoto:
Chedo, mestoto nitu go spasuva , nitu go pogubuva chovekot, tuku delata go spasuvaat ili pogubuvaat.
Nema korist ni od sveto mesto, ni od svet chin, onoj koj koj ne gi ispolnuva zapovedite Gospodovi.
Koj zboruva deka ne e mozhno da se spasi so zhena i so deca, toj lazhe.
+
Ne e lesen i svetovniot zhivot, edno dete da go rodish, da go cuvash, da go odgleduvash, da mu se treesh den i nok, pa i bracniot zhivot, da zhiveesh so nekoj so godini i godini, da se tolerirash, da se smiruvash, toa lesno li e? Pa svekor i svekrva, da receme ako treba da se grizish za niv ako nekoj e bolen,... da se grizhat sopruzhnicite eden za drug,... da vnimavash vo odnosite so prijatelite, rodninite, da pokazhuvash ljubov kon site niv,
TOA MAL PODVIG LI E?

p.s. se izvinuvam poradi fontot, nemam kirilica na ovoj kompjuter

 

Obichno onie koi ne uspeale da ziveat pobozno ziveejki vo svetot se obiduvaat so zamonashuvanje kako vtor obid.No sekoj sam treba da si razmisli kako smeta deka mu e polesno da zivee pobozno i da ne gi narushuva bozjite zapovedi,dali odvoen od svetot ili so svetot.Navistina ima poveke primeri kade tokmu kaj monasite se sluchuvaat poveke chuda i tokmu tie polesno go dostignale tretiot stepen na duhoven zivot.

Ima nekoi koi polesno im e pobozno da ziveat bez da gi narushuvaat bozjite zapovedi kako bogati,nekoi kako siromasi.Sekoj kako mu e dadeno od Boga.I tochno vo istorijata ima i bogati koi mu ugodile na Boga kako David,Solomon...No sekogash treba da se bide spremen da se zivee pobozno vo sekoja prigoda.

Inaku eve na primer ima luge koi se pomalku druzlivi i ne izleguvaat vo kafichi,nemaat ni drugari,zoshto na takvi im e potrebno zamonashuvanje?Koga tie veke ziveat monashki i imaat prilika doma da si ziveat pobozno.Odejki na rabota,zenejki se so deca itn.Drugi ima takvi po karakter shto se drogiraat,so narod premnogu privrzani i so toa postojano znaat da lazat,kradat,pa i da se pushtaat vo kriminalni drushtva,so droga itn.Na takvi podobro im e monashto.

Bidejki i vo monashtvoto ne znachi deka ke ti bide lesno.Tamu imash poslushanie.A toa znachi shto ke ti zadadat treba da go rabotish.

Znachi na sekogo kako mu e dadeno od Boga.

 

Ima i primeri kade nekoi poznati monasi padnale vo gordost mislejkideka poradi dolgogoishnite podvizi, postignale golemo smierenie.
Takov e primerot so Sv. Antonij. No Velikiot Bog koj se gleda, koj gi znae nashite srca i utrobi, mu se javil na Sv.Antonij i mu rekol da odi na toa i toa mesto , kaj toj i toj chovek, cevlar, koj iako zhiveel vo svetot imal pogolemo smirenie od Sv. Antonij. Koga Svetiot Antonij otishol kaj chevlarot, ona shto g o slushnal od nego kako odraz na golemo smierenie bile zborovite: site ke se spasat , samo jas greshniot ke poginam.

Ovakov primer ima ako ne se lazham i so Sv.Makarie Veliki.
+
Ova sekako ne ja namaluva goleminata na ovie svetiteli.
+ + +

 

За пофалби е фактот што уште постојат луѓе кои веруваат во тој духовен сегмент, а не само во материјалниот свет бидејќи духовноста е жива реалност, нешто што на повеќето современи луѓе атеисти или помалку побожни им изгледа нелогички, апсурдно, или пак смешно.

Сакам да прашам, во Христијанството возможно е Бог да се јавува на обични луѓе? Или кога велиш Бог мислиш на Исус Христа?

 

Hindsighter здраво,

имаш 2 прашања колку што можам да констатирам,
1. Те молам за појаснување што мислиш под обични луѓе?
(ако има обични, би требало да има и необични нели)
2. Втрово прашање малку како да е "triki" а ?
Значи според православно христијанство, постои Свето тројство , Отец, Син и Дух Свети.
И тие се единство.
Ама јас повеке не можам да си дозволам да коментирам по ова прашање, не сум теолог.
Има теми кои "обични" ( ) луѓе како мене не можат да ги објаснат како што тоа би го направиле учените луѓе за оваа област.
Но, ДА мислам дека Бог им се јавува и на "обични" луѓе. Зошто да не?
Сите ние сме негово создание.

 

Eve od ona shto imam chitano ,na kratko iako ne bi trebalo da ti pisham bidejki losho e da sobirash znaenje a da nemash praksa. Hristos dojde kako Bog i chovek.I kako chovek se javi i na obichni luge.Megutoa vo pravoslavieto ima 3 stepena na duhoven razvoj.Zatoa mnogu e bitno tolkuvanjeto na opitnite Otci.Dokolku se naogash na 3 stepen na duhoven razvoj tvoite setila ke se preobrazat i ti ke gledash i raboti koi obichnite luge nemozat da vidat.Znachi kako rastesh vo stepenite taka se poveke ke se preobrazuvash.Ona shto se sluchi koga Hristos gi vikna trojcata apostoli i im se preobrazi i go slushnaa i glasot na Otecot "Ovoj e mojot vozljuben Sin Vo kogo e mojata volja;Nego poslushajte go"no i se javi Svetiot Duh vo vid na svetol oblak i go gledame Bogochovekot takov kakov shto On E,i liceto negovo svetna kako sonce a alishtata negovi stanaa beli kako svetlina.Znachi se javi Sveta Troica.E sega hristovoto preobrazenie vsushnost ne e Hristovo bidejki nishto ne mu se dodade od voplotuvanjeto.Tuku toa beshe preobrazenie na apostolite.Na nivnite setila,da go vidat Boga onakov kakov E.Da stanat duhovni.Shto obichen chovek nemoze da vidi.No kako toa Petar vika da napravime senici i kako taka opien i zbunet Petar moze drugi da pouchuva koga vo Boga nema potreba ni senici,ni hrana,ni voda,tuku On e se i se duhovno i telesno na kogo chovek misli deka mu treba.Kako takov Petar moze da pouchuva?Toa preobrazenie im se dade vonredno.Apostolite seushte ne bea dostignale 3 stepen na duhoven razvoj.Kako shto se ima i podocna dadeno vonredno i na Sveti Siluan Atonski.Odgovorot e povrzan pred i posle Svetata Pedesetnica.....

 

@ana-milo Благодарам на одговорот. За обични луѓе мислев за ординарни луѓе наспроти Божјите пророци.

@Bulgarian Дали секој човек може да ги стигне тие три степени на продуховение или тоа е само за монасите?

 

Sekoj.Prviot stepen e ochistuvanje na srceto od strastite,vtoriot prosvetuvanje i tretiot obozenie.I vo bilo koj stepen i da se naogash imash spasenie na dushata.
No razlichni se iskushenijata koi ke gi imash vo zavisnost od stepenite.Taka da vo poboznosta ima umetnost na ziveenje koe ne go poznavaat nitu protestantite nitu muslimanite koi ja chitaat samo biblijata,a gi otfrlaat poukite na svetite otci.
Za koj i Hristos rekol ke vi go pratam Duhot na vistinata i toj ke ve nauchi na se.

I povtorno nemozesh da razberesh se shto ti kazav bidejki ima ushte mnogu za objasnuvanje.a teshko deka jas bi mozel da ti dolovam otkolku da zemesh i da se pouchish od knigi.

Eve ako ti kazam deka postoj isihazam koj uchi za umosrdechna molitva koja e nameneta za monasi no vazi i za nemonasi.Ti mozebi ke kazesh toa go nema vo biblijata.Ama siguren si deka vo biblijata se zboruva za skrusheno i smireno srce,za smiren duh.Za odenje na mnogu pobozni luge na samo i pusto mesto kade mozat da se pomolat na Boga vo tihuvanje i mir.Kako i Mojsej shto se oddeli na samo mesto da se moli pred da gi dobie zapovedite.Ke sfatish deka vsushnost isihazmot ne e nishto novo.Pa eve i prvite 2 najgolemi zapovedi zboruvaat za umot i srceto tokmu ona shto isihazmot zboruva.

 

Разбирам што напиша бидејќи и ние во Исламот ги имаме тие три степени: ел-ислам, ел-иман и ел-ихсан, последната како највисока. И дека сите луѓе можат да го стигнат третиот степен, само што треба вистинска побожност и имање таква (свест Божја) дека Господ те надгледува, знае што правиш, мислиш, кажуваш итн.

Ретки се луѓето кои стигаат до ел-ихсан, а истото е и за христијаните со оглед на условите на модерното време во кое живееме, каде се нема време за ништо.

Јас сметам дека за да се стигне до највисокото ниво на продуховение треба од многу работи од модерниот живот да се откажеш, а кои претставуваат пречка за твојата побожност. Не верувам дека со неоткажување од модерниот начин на живот како што е редовното студирање, фејсбук, инстаграм, фитнес, кафулиња, социјален живот итн, дека може да се постигне некој степен на побожност. Модерното време е така дизајнирано за да биде најголемиот "time consumer", за жал.

Инаку благодарам на одговорот.