Инаку, Hindsighter бидејки очигледно припаѓаш на друга вера, почувствував поголема одговорност да ти дообјаснам да не испадне потоа дека се декалрирам како православана Христијанка а не знам некои основни работи, па се ограничив и реков повеке не можам да навлегувам , бидејки до таму ми е лимитот. Имено, во Новиот Завет, Прво Послание на Апостол Павле до Коринтјаните вели: 12(4) Постојат разни дарби , но Духот е еден и ист; 12 (8:10) зашто на еден му се даде преку Духот да зборува со мудрост, на друг да зборува знаење, преку истиот Дух; на еден - вера, преку истио Дух, на друг -дарба за лекување, преку истиот Дух; на друг - чудотворства, на друг - да пророкува, на друг - да ги разликува духовите, на друг - разни јазици, на друг да толкува јазици. 12(2 : И некои од нас Бог постави во Црквата: прво апостоли,второ за пророци, трето за учители, потоа даде дарба за чудеса и исцелување, па за помагање, за управување и за зборување разни јазици. И така, јас бидејки немам толкава дарба од Бога за да зборувам знаење, се ограничив. Сигурно и во вашата религија така ги сфакате работите, многу е логично. Исто како во световните работи, некој е лекар, некој пејач, некој адвокат, неко земјоделец,некој инженер,... Разни таланти ни дал Бог на сите. п.с. незнам зошто се појавува човечето со наочари , 8 треба да стои.
Токму поради овие работи (појавата на конформизмот) кои си ги констатирал, се појавува монаштвото и денес оние што се освестиле, што ја забележале замката, бегаат од светот. + Меѓутоа, според мене и тие се (како што рече ти) обични луѓе. Една работа е да се започне тој подвиг ,а друга работа е да се покаже долготрпеливост да се опстои во тој подвиг. Сите ние сме повикани да се движиме во правец на Бога. Најважна работа во која треба да напредуваме е љубовта кон ближниот. Еден старец рекол: како можеш да тврдиш дека го сакаш Бог, кој не си го видел, а да не го љубиш ближниот свој кој го гледаш пред тебе. Пред се засакај го ближниот свој. + - Не гледам причина да се прави споредба и да се велича монаштовото над брачната заедница. - И монаштвото и брачната заедница се Свети Тајни. Никаде немам прочитано да пишува дека монаштвото е Света Тајна поголема од Светата Тајна - Брак, или да се прави споредба и да се велича една Света Тајна над друга. Света Тајна си е Света Тајна, и секоја си има своја големина и свое значење. (реков јас немам прочитано никаде, ако некој прочитал молам нека ми посочи да прочитам и јас)
Spored mene od ona shto jas smetam sekogash bilo taka prvo se javuva bezboznosta i bezboznite obredi slichni,no ne isti,na onie koi podocna ke se javi vistinata.I kade e vistinata tamu okolu ima nevistina slichna no ne ista na vistinata.Toa od mene go kazuvam poznavajki neshto od istorija i obichaite koi se pravele pred Hrista,a podocna Hristos se javuva so uchenje.I toa moze da bide golema soblazna za mnogu.I denes e taka karnevalot vo Strumica vo sporedba so poboznosta.Teshko e za objasnuvanje i treba mnogu vreme da posvetam za detali i da objasnuvam..... Vo pravoslavieto ima opit.Opit koj i vo ovoj zivot mozeme da go dozivuvame.A ne da chekame otkako ke umreme da doznaeme.Tuku opit koj i vo ovoj zivot na ovoj svet ke se uveruvame so znaenje,a ne samo vera.Vo pravoslavieto nie ziveejki pobozno ushte vo ovoj svet celta e da preminuvame od vera vo znaenje za Boga. A vo исламot -„прави како што пишува во Куранот, а потоа, кога ќе отидеш во рајот, знам што ќе јадам - пилаф!" Сега не ли можам да јадам пилаф, а кога ќе умрам тогаш, кој ќе отиде таму ќе види за што станува збор. Razlikata e vo opitot.Od vera preminuvame vo znaenje ushte sega.A ne samo po smrtta.Mnogu koi ziveat pobozno i uchestvuvaat na nedelni bogosluzbi shto sum prashuval se sluchilo li chudo vo tvojot zivot.Eve odish sekoja nedela vo crkva i postish.Mi odgovaraat potvrdno.Ima edna mi vika kako ne mene sekoja godina po edno chudo mi se sluchuva i mi kazuva del od niv. Ne veruvam deka vo islamot mozesh da imash opit nitu da ti se sluchi chudo,no chudo tebe lichno,ne na nekoj si drug koj ti kazal.A za uchenje mozesh da objasnuvash kakvo e,no opit vo islam nema. Pogledni samo na youtube i ke vidish kade ima chuda.Samo vo pravoslavie.Jas neznam nekoj od druga vera da odi vo dzamija za zdravje i navistina da dobie.A mnogu sum slushal za muslimani shto odat vo crkva na poklonenie na svetiteli za zdravje.Da ne nabrojuvam mnogu primeri,eden od niv kaj svetitelot na Ostroshki manastir. I odgovori mi ako sakash za krst dzamijata vo Ohrid.Kako toa muslimani stavile krst na vrv na Dzamija.Koja e prikaskata?
Во Кичево има црква Пресвета Богородица и таму има дел за муслимани. За луѓе кои немаат деца. Инаку за замонашување, нема што да осудуваме. Во Берово во манастирот какви се мозаици немаат направено монахињи.
После овој пост скапирав зошто беше прашањето: Дали Бог на обични луѓе им се јавува. Малку покасно, ама важно скапирав. Затоа мене ми се виде чудно прашањето дали Бог им се јавува на обични луѓе, се чудев што ова прашање? За мене тоа е нормално да се каже Бог му се јавил на Св. Антониј, и воопшто не се ни сомневам во тоа. Па види Бог мене нон-стоп ми се јавува, секоја секунда ,секоја стотинка од мојот живот, во мојот здив. Ако Бог не е присутен јас нема да можам да дишам. Бог е секаде присутен. Ако не е, тогаш нашиот живот на земјава нема да биде возможен. Но ние за жал многу малку сме свесни за тоа.
@Bulgarian Благодарам на одговорот. Мислам дека немаше потреба да се спомне опитот и чудата во Исламот, и тоа во негативна смисла. Би сакал да укажам да не се зборува за нешто за кое се нема претходно знаење. Да не се претвори ова во интер-религиска дебата. Инаку во врска со џамијата што спомна, не сум информиран и не би можел да коментирам за тоа. Убаво одговорено. Тоа е реалностa на Божјото присуство насекаде и во секое време. Но истотака верувам дека би се сложила со фактот дека не секој човек има очи кои гледаат, уши кои слушаат и срце кое разбира. И во Библијата и во Куранот често се потенцира тоа, што понекогаш навистина ме прави да размислувам. Марко 8:17-18 “...Скаменето ли е вашето срце? Очи имате, а не гледате? Уши имате, а не слушате?„ Само кога си побожен успеваш да имаш очи кои гледаат, уши кои слушаат и срце кое разбира. Но тоа малку луѓе го разбираат.
@ana-milo Го немам читано Охридскиот Пролог, но планирам после испити да побарам Христијански Катехизам. Ова мислам дека само во Католичката црква може да се најде или?
Јас не можам да разберам зошто би чувствувале тага или лутина заради тоа. Јас да имав таков пријател кој решил да се замонаши па тој ќе ја имаше сета моја поддршка и ќе ми беше мило што се пронашол себеси.
Koj ima ushi da chue neka chue(shto znachi koj veruva neka ispita).I toa e sho zboruvam za opitot. Aj neka bide tolku od mene da ne se preteruvam.Se izvinuvam shto od moja strana izpadna muabetot vo negativna konotacija.Celta ne mi beshe voopshto da se rapravame tuku da prodiskutirame.
Добро е да се прават напори да се констатираат работи кои зближуваат отколку работи кои оддалечуваат. + Гледам дека Hindsighter е многу повеке информиран за работи поврзани со православно христијанство, отколку ние за неговата вера. Може ке беше добро да се искористеше приликава да не запознаеш со некои работи за кои согледуваш дека ние имаме непознавања во твојата вера. Би ми било драго да слушнам еве конкретно за опитот во исламот за кој ние немаме знаења. + за да те охрабрам, и да те убедам дека сум искреана во тоа што го напишав само ке ти го наговестам делот од Новиот Завет, во кој се поставува прашање КОЈ Е НАШИОТ БЛИЖЕН? ( Приказната за Самарјанинот и Левитот) ( а ти бидејки гледам го познаваш Новиот Завет лесно ке се снајдеш, а може веке и знаеш на кој дел мислам). + Еве кога студирав, изгубив новчаник полн со пари ( околу 10.000 денари, што не се малку пари за студент), го оставив на телефонска говорница и кога завршив со разговор го заборавив. Дури на час ми текна дека го заборавив. Од полиција ме најдоа и ми кажаа дека новчаникот е најден(имав лична карта во него). Кога ми го дадоа ми кажаа и кој е чесниот наѓач, по името можев да заклучам дека се работи за човек од албанска националност. Побарав контакт , исконтактирав и му се заблагодарив на човекот. + Кога почнав да работам, податоци мои биле искористени за издавање лажна фактура, итн... да не должам,... и со извршител неправедно ми беше симната поголема сума на пари, околу 30.000 денари. Актерите во таа ујдурма беа Македонци.А парите никогаш не ги повратив, оти долга и широка беше работата. И така , кој е нашиот ближен?
Постојат повеќе катехизиси на Православната Црква од кои голем дел се преведени и на македонски: 1. Бог е Жив - семеен катихизис во издание на Православната Преспанско-пелагониска епархија - света Митрополија Битола (ПППЕ-СМБ). 2. Вероучение - скратено издание на големиот катехизис на светиот митрополит Петар Могила во издание на ПППЕ-СМБ. 3. Катехизисот на светиот Филарет Московски, во издание на Кумановско-осоговската епархија(КОЕ), кој може да се симне од овде. https://www.dropbox.com/s/bnt5jaebmcb0k6t/KatihizisElektronskaKOE.pdf?dl=0 Овде би ги додал и книгите: 4. Господовите празници - Митрополит Јеротеј Влахос во издание на Скопската православна епархија (СПЕ) 5. Водич низ светите тајни - во издание на ПППЕ-СМБ.
Да не бидеме офф топик со објаснувања за мојата религија. Твојот ближен во овој случај е чесниот албанец, бидејќи тој е “оној што укажа милост„. Он е милосрдниот самарјанин. Слично нешто ти се случило тебе со библиската приказна. Па не за џабе во Куранот пишува кои се најближните на верниците муслимани: Ел-Маиде 5:82 „…А сигурно ќе најдеш дека на верниците најблиски пријатели им се оние кои велат: ‚Ние сме Христијани!„ Тоа е затоа што меѓу нив има свештеници и монаси кои, навистина, не се арогантни!“ Но малку луѓе знаат за ова, и како што спомна за конформизмот, луѓето претпочитаат да се информираат за Исламот преку тоа што им се сервира по медиумите, без да проверат за точноста/неточноста на информацијата.
Па може да се отвори тема и да се објаснува таму. Не е лоша идеја , нели? Прашањето кој е нашиот ближен беше реторичко прашање. + Монахот е сведок во овој свет дека може да постои подобар свет, овде на земјата.
Какви глупости и гомнарии пишуваше човеку? Да не си под некакви наркотични дејствија? Тие што се одрекле од Се земско и се замонашиле се помали верници од некој ебен затвореник што после кога ќе осети на своја кожа силување ќе му се активира она господи помилуј згрешив...(а тебе педеру кога си силувал,крадел,убивал фино ти било ама тебе кога ти праат тогаш боже поможи) Ајде бреееееееее ми се згади од овој твој пост,се изнакажав пцофки и срања бог нека ми прости ама стварно значи ми се згади.......дајте луѓе избришете го ова....Админиии ? !!!!!!!!!!!! кои и да сте ве молам бришете го ова срањево на господинов (претпоставувам дека е машко зошо збори во машки род) пошо не ве знам .....
Никој не може да знае како им е на тие што се решиле да бидат искушеници, а потоа и монаси. Јас го почитувам сето тоа но не ми е јасно зошто ( бидејки знам неколку такви случаи) некои луѓе кои се наркомани или пропалици, одеднаш одат во манастир и наоѓаат прибежиште. Колку тие ке ги исполнат барањата за искушеник или за монах покасно???? Дали навистина одлучиле да му служат на бога или е нешто друго во прашање.
Здраво девојки. Имам 20 години и сакам да се замонашам. За ова размислувам уште од мојата 18та година. Тоа чувство и размислување дојде спонтано после следење на богослужбите за време на Страсната Седмица. Во мене се јави чувство кое не можам да го опишам со зборови. Чувство на спокој и утеха. Тоа траеше цела година, но потоа се случија некои непредвидени работи и го изгубив внатрешниот мир, спокој и молитвата. И од тогаш никако не можам да ги вратам тие чувства. Увидов дека едноставно не можам повеќе да го издржам притисокот кој го предизвикува световниот живот па и моите најблиски, но не знам како да им го кажам тоа на моите родители. Никогаш не би ми дозволиле да го направам тоа. Ми се појавија анксиозност и напади на паника заради факултетот и се отпишав. Потоа повторно се појавија кога започнав да работам. Едноставно сфатив дека единствено Бог е Оној кој најмногу се грижи за нас, повеќе дури и од нашите родители и најблиски и сакам целиот свој живот да му го посветам на служењето на Бога и молитвата, да живеам во покајание и без стресот кој го создава материјалниот свет. Она чувство на мир и утеха кој се јавува во мене кога влегувам во црква, не можам да го споредам со ништо на овој свет. Не сакам да се замонашам за да избегам од проблемите од световниот живот, туку од љубов кон Бога. Се надевам дека ќе ми дадете совет како да им го соопштам тоа на моите родители.
Здраво сестричке,иако не сум девојка, се осмелувам да ти пишам. Христос се раѓа да Го славиме! Христос од Небесата да Го пречекаме! Убаво е да знаеме, дека Бог е нашиот Отец и дека Бог најдобро се грижи за нас. Веројатно веќе си поминала некое време во манастирите и ја имаш доживеано убавината на монашкиот живот. Радоста да се биде мртов за гревот, а жив за Бога. Сепак, моето мислење е дека треба да почекаш уште малку. Да созрееш уште малку, барем уште 5-6 години. 20 години се малку за да донесеш животна одлука. Монашењето е доброволно примање на ангелски чин, ама назад нема! Многу монаси во Македонија се прошетаа низ македонските манастири, ама многу и се размонашија. Размонашувањето и прекршувањето на еден од трите монашки завети (девственост, сиромаштија и послушание) значи душевно самоубиство. Некои пак монаси скитаат по градови и манастири. Не е играчка монашењето и не е лесно! Замисли мораш да се откажеш од својата волја и да се покориш на волјата на игуманијата. Да ја слушаш во се`. Потоа да не стекнуваш ништо. Да живееш вечно во девственост и чистота... Сигурна си дека нема да сакаш еден ден да имаш дечиња? Дека нема да сакаш да бидеш мајка? Мој совет би ти било, да се подготвуваш за монашење, што значи да живееш богоугоден и црковен живот, да одиш редовно на богослужбите, да постиш, да се молиш и дома, да пробаш да живееш во целосна послушност на родителите и претпоставените, платата што ја земаш да им ја даваш на родителите и да чекаш после од нив да ти купат тоа што ти е потребно, и нормално да живееш во целосна девственост и чистота. Пробај како ќе ти биде во сегашниот живот да го спроведуваш тоа.
Каква е разликата помеѓу тие што се замонашуваат а сепак дома остануваат и тие што живеат во манастир? Бидејќи знам дека тие во манастир имаат посебна облека дали и другите треба така или само духовно го практикуваат монашењето ако можам така да се изразам? Се извинувам за прашањето, познавам личност која се одлучи на второто па ме интересира од кој аспект се донесува таа одлука.
Постојат 3 вида на монаси: Кои живеат во голем манастир, каде има редовни богослужби, кои живеат во мал манастир - т.н. скит и монаси кои живеат сами во пустини и пештери. Поради недостигот на мирски попови, се случува некои од монасите да живеат и во градови, и да служат како свештеници во некоја градска црква или на друго послушание. Значи тие што се монаси, а живеат надвор од манастирите, се` уште се држат до трите завети што ги дале и си носат монашки облеки. Ова може да се случи и од некои оправдани случаи, како на пример здравствени. Има една прекрасна монахиња. која живее во Скопје, бидејќи има здравствени проблеми и не може да живее в манастир. Си носи монашка облека. Кога неколку монаси се размонашија и се вратија на световниот живот, односно извршија духовно самоубиство, почнаа да излегуваат прикаски, за нивно оправдување, дека тие што си одат од манастирите се бели монаси. Нема бели монаси, или се монаси или се мирјани.
