За што најчесто плачете?

Од тага и бес, понекогаш поради сеќавања на некои минати времиња. Исто така ми се случува да заплачам кога слушам тажна песна или кога читам поезија што знае навистина да ме допре. Сосема ретко ми се случува да плачам од среќа т. е. скоро никогаш.

 

Од нервоза и тага.

 

За животот.

 

2 ноќи една по друга плачам 1 ноќ се смеам(се до дека некој не ми ја уништи ноќта).
Кога ќе читам некоја тажна љубовна приказна.
Кога ќе слушнам некоја песна и што ќе ме натера да плачам (во моментот БЕБЕ-ПАЈАКзошто има некој што многу ми фали).
Кога ќе се сетам на минатото како некои личности ме повредувале и физички и психички

 

Кога ке си ја расипам диета

 

СЕКОГАШ плачам кога сум радосна.

Многу ретко кога сум тажна/повредена(инат ли е ,гордост ли е,што ли е...).
Што чудо од човек сум не знам

Децава едно време ми се чудеа,ама се навикнаа.

 

Од бес и тага .

 

За глупости.

 

Ретко плачам и кога има вистинска причина, најчесто во ПМС за глупост..

 

Од фрустрација за нешто, ретко од тага.

 

Многу ми недостасува мојата најмила баба,што ми беше и втора мајка. Вчера ги гледав ѕвездите и ја барав нејзината ѕвезда. Цврсто верував дека е таму некаде.

 

за глупости најчесто

 

За се и сешто. Големо cry baby сум.
Плачам ако ме навреди некој, ако не сум задоволна од самата себе, на неправда, лутина, неверство итн итн ..
По природа сум мирна и карактерот не ми дозволува да се карам и да повишувам тон и наместо тоа се затварам во себе и плачам. Тоа ми е лоша карактеристика која се обидувам да ја сменам.

 

За една личност што не можам да ја вратам бидејќи е на горниот свет и за една која е на овој, ама ко да не е.
За себе, за сè што поминав и за сè што носам на грб.
И за иднината кога ми е страв дека нема да е подобро.

 

Najcesto plakam koga sum pod pritisok i koga se cuvstvuvam nemokna.

 

Кога сецкам кромид

 

За своите кои прерано ме оставија, за друго ништо.

 

За животот пеколен со навреди полн и неправди

 

За огромни грешки што сум ги направила.