За што ќе жалите кога ќе остарите?

Ќе жалам за годините поминати чекајќи нешто да заврши што побргу. За пропуштените шанси плашејќи се да излезам од комфорната зона. За пријателствата што завршија на трагичен начин а мислев дека ќе траат засекогаш. За неодењето на забави додека можам. За многуте неостварени желби и соништа. За мојата интровертност и повлеченост која ме спречува да склопувам пријателства. Можеби и за тоа што понекогаш заборавам да живеам во моментот, планирајќи нешто во (блиска) иднина.

 

За детството

 

За младоста и за сите неостварени желби

 

За тоа што ќе кажат другите......ама прво да остарам,па тогаш ќе се направи рекапитулар.

 

https://www.instagram.com/p/Bq5b0z_AXKS/?utm_source=ig_share_sheet&igshid=14yg5x9xkxdar
А да бидеме вакви и да не жалиме за ништо туку да уживаме во секој миг од животот.
Не знам искрено за што би жалела валда прво треба да се деси старост па да знам за што евентуално би жалела.

 

Ќе жалам што нема да се моите живи, и што нема да можам да се журкам.

 

За младоста, сите пропуштени шанси и нереализирани сонови

 

Ќе жалам за времето кога ме убедуваа дека сум била престара за многу работи..хммм..

 

Ако се изостават носталгија, спомени, жал по младешката енергија и виталност (кои се подразбираат), а да се мисли на пропуштени шанси и жалење во смисла на regret - па, прерано ни е на повеќето тука да мислиме и одредуваме за што ќе жалиме.
Треба наместо тоа да работиме активно на тоа да има што помалку причини за кои би жалеле

 

Ќе жалам за тоа што не се ценев доволно , што не знаев да им кажам НЕ на луѓето и да им удоволам на сите.

 

Ќе жалам за тоа што не сум бил доволно себичен.

 

Имаш време да се поправиш

 

За лудите млади години,дејгидииииии

 

Ќе жалам за младоста, за сите пропуштени шанси, за залудно потрошеното време на глупости и небитни работи и луѓе. Најмногу од се ќе жалам за безгрижното и среќно детство кое што го имав, а за жал поминало, среќните моменти со моите родители и љубовта која секојдневно несебично ми ја пружат.

 

Ќе жалам што не ставав доволно сол во помфрит...

 

Што не си ги чував (подобро,) коските. Веќе жалам))

 

Се надевам за ништо.

 

Ако немам склероза ќе ви кажам за што ќе жалам.
Претпоставувам дека повеќе ќе се заблагодарувам за преубавите моменти, семејството итн

 

За ништо.

 

Веројатно неколкуте погрешни избори кои и те како ќе ми го свртеа животов во сосема различен правец од овој сега. Не знам дали добар или лош ќе ми беше животов ама се каам уште сега што не изиграв храбро. Ајде имам време може ќе промениме нешто па нема да има за каење на старост.