Здравје пред изглед: 30+ и конечно учам дека здравјето е најважно

ти пишав

 

Hello, скоро помина една недела па додека се ми е свежо да споделам неколку впечатоци и мислења

1- Не сум гладна а не јадам многу и не ми фали благо и шеќери. Не стигав сите оброци да ги сликам ама еве неколку слики.

На првата слика е еден ручек а на втората слика количински е ручекот и вечерата заедно.... Значи секое сабајле одприлика 30грама овес или 3 до 4 јајца а за ручек и вечера месо (пилешко и мисиркино) заедно со компир, сладок компир или киноа. Тука грамажата зависи од денот и плус некое овошје, зеленчук, хумус за гричкање итн Исто и временските интервали, сбаајле 9 саат доручек, 12-13 ручек, вежбање 17 часот некад 18 итн и вечера околу 19-20 часот...
На почетокот мислев дека сето ова нема да ме држи, плус лебови, благи сето тоа исфрлив и сеуште се чудам како ништо не ми фали. Искрено вкусот мнг брзо ми се смени, сега ако пробам нешто благо ми е преблаго и не сакам да го јадам...најважното тука е дека не сакам... После неколку саати вежбање и кога си во околина со толку фит луѓе едноставно ти се одјадува се што е брза храна и нездаво...барем кај мене вака делуваше...а можда и парите што ги давам и не ми се исплаќа да не го почитувам режимот и да се саботирам себеси... мислам дека има повеќе псиохолошки и физички фактори за кои не сум свесна а ми влијаат.

2- го преживеав четвртокот и го игнорирав тој мал глас кој збореше- не можам, не сакам, имам добиено, премнг сум уморна.
Понеделникот и вторникот сесиите течеа супер. Значи тренерот не ме брзаше бидејќи немав никаква кондиција и мнг споро ги правев вежбите така да некад се задржувавме подолго од еден саат. Ми споделува цело време информации, од генетика, до слабеење, до тоа што се очекува од мене итн итн. На почетокот од неделава повеќе работевме на мојата сила (да можам правилно да ги извршам вежбите) а при крајот на мојата кондиција (па почнам со побрзо темпо да ги правам)
Бев преиспотена, ме болеа мукулите ама задоволна си терав...е сега....

Средата добив и се осеќав ужасно плус голем минус е тоа што морав да останам на работа. Буквално пред комп. од 9 сабајле до 8 вечер не станав. Мораа да се бркаат некои невозможни рокови итн и се осеќав мнг лошо.. Ако не ги движам мускулите а ми се во болка, болката станува полоша...Барем тој ден си продолжив со исхраната иако и тоа одвај стигнав да го средам.
Аме еве една работа која ме изненади, дојдов дома околу 9 и имав енергија! Завршив за 3 саата некои работи по дома и се чуствував нормално, а порано сигурно не би можела да мрднав од истоштеност од работа, би лежела само на кревет и би гледала нешо на тикток или инста....

Е сега четвртокот беше пекол... Јас толкава болка мислам дека во живот немам осетено и искрено се исплашив. Телото ми тежеше ко олово и одвај ги правев вежбите. И сето тоа се случи поради комбинација од-добиеното, вчера што не мрднав со телото и најголем фактор- активиравме мускули кои не биле активирани со гоооооооодинииииииииии.... Јас сериозно не знаев кај се наоѓам, па дури и тренеров ме приджуваше додека вежбав (мислиш бабица вежба од 80 години) и збореше дека ова е нешто најнормално ке биде подобро за 2, 3 дена. Ова е само знак дека си дала и повеќе отколку што можеш, односно си ги мрднала границите и телото ќе ти биде благодарно... Ама џабе зборови, јас одвај чекор...спиев со 300 перници, магнезиум, дури и гласот ми беше спор...ужас... Операцијата не ме болеше толку колку тој ден... и уште не ми е јасно како станав и утредента отидов на работа....болките полека кроз денот попуштија ама јас пак во главата- леле како ќе вежбам денес, морам уште да одмарам, не ми е добро итн....епа ќе си направев полошо ако одмарав и решив да не ги слушам тие гласови кои се базирани на несигурност и незнаење, па отидов на последна сесија вежбање и си поминав предобро...
Тренерот среќен од мојот прогрес, јас сабајлево не можев да издржам па се качив на вагата и гледам 72 кг
Имам задача неколку вежби за викенд и ќе најдам време тоа да го завршам.... Се чуствувам добро и терам напред