Почнав предмалку да пишувам од мобилен ама нешто почна да ме зеза па еве сега да ви напишам малку поопширно за мојата психичка голгота низ која поминав вчера. Имено, седам јас пред компјутер и читам земјотрес 4,9 викам ок ништо страшно, за пар минути втор земјотрес 4,8 веке малку ме гаѓа во психа, викам како почнало отидов јас млада добро бар што не сум невина Следи трет и четврт порталиве од минута во минута репризираат и само читаш нов земјотрес, нов земјотрес.... Ми набија таква психоза што си реков готово, тоа е тоа, што си е*ела Струмке си е*ла ти дојде крајот(се шалам). Земав едно мало телефонче со врвца за на врат и го закачи си викам ако ме затрупа и ако случајно преживеам сигурно ќе умрам од страв, затоа шт имам фобија од затворен простор. Си викам па нели е малку глупо да преживееш земјотрес а да умреш од страв. Инаку тоа телефонче ми е за луге кои не сакам да м го знаат главниот број, еден е за фамилија друг за швалерација Инаку овој податок беше ептен битен за темава колку телефони имам јас Небитно да се вратам на темата, го закачив јас за врат и така сум спиела со него, за секој случај да можам барем да се јавам да ме спасат, демек ако е толку разорен земјотресот ќе има мрежа, шипинки. И така, во такви моменти човек размислувана многу работи на блиските на се она што помиало низ животот... едноставно во такви моменти се гледаш од страна, затоа што тоа е ситуација каде не знаеш што ќе се случи во следиот миг и дали воопшто ќе бидеш жива. Земјотресот заедно со громот се случуваат во секунда и едноставно немаш простор за реакција, додека се останато како што е поплава и сли имаш простор да побегнеш и да преземеш мерки.
Ако ние овде толку се потресовме за земјотресов,што да кажат италијаните на Сицилија,Етна се активирала.
Битолчанки не го памтите земјотресот во '94та? Многу беше пострашен, два дена надвор спиевме. Инаку првиот земјотрес ме фати в туш кабина, на 4ти спрат. Се здрма малце кабината, и толку. Си завршив работа и излегов со бањарка. Наместо да се облечам и да излезам, јас седнав да гуглам дали навистина беше земјотрес или ми се причини. Е вториот убо ме стресе, наврев алишта набрзина, зедов пари што имавме дома, ја исклучив струјата од склопката и ракета по скали со се куче.
Земјотресот е единственото нешто од кое се плашам. Инаку, завчера три осетив. Првиот кога фати бев во wc и осетив дека куќата како да се поднавали дури во ѕид се удрив. Реков Помагај Господе, да не се повтори. Дома беа и мајка ми и татко ми. После татко ми излезе, јас си седнав во дневна со мајка ми си правевме муабет кога одеднаш пак задрма и викам Еве го пак и бев готова под маса да се скријам (татко ми така ме учеше, кога има земјотрес да застанеме под масата, под рамката од вратата или покрај креветот) ама заради мајка ми само застанав покрај неа и реков Не, чекај, ќе престане. Третиот не беше страшен.
Јас од охрид сум ништо не осетив со дечко ми разговарав на тел и рече лелее земјотрес чекај! Ние само што се вративме од гости ни моиве дома не осетиле...
