Многу си во право за ова. Пример ќе дадам. Во средно имав професор странец, од Европа беше и ни предаваше странски јазик во еден проект. Човекот беше магнет за жени, и сите го забележуваа без тој нешто посебно да се посвети, да се пушта на некоја. Физички не беше убав, дури и многу луѓе имаа кажано дека е грд, а сите трчаа по него. Беше многу интелигентен, човек кој има висока емоционална интелигенција, знае кога да биде љубезен, културен, а кога дрзок, и кога да биде рамнодушен. Мозокот му работеше 200 на час. Едноставно снаодлив. Нашиов јазик многу брзо го научил овде, а исто и албанскиот јазик. По години и години пиеме кафе со една девојка која беше помлада од мене, но и нејзе и предаваше и го спомнавме. Таа вели „него секоја жена ќе го погледне, има нешто во него“. Има самодоверба и тоа зрачи од човекот. Има харизма, иако не е убав по некои си критериуми. Жената сака маж кој „сам ја лови рибата“, и покрај него се чувствува сигурно. Е сега, од друга страна, има и момци кои можеби не се лоши, може не се насилници, порочни и слично, ама ако не можат да воспостават комуникација, што да очекува девојката од него? Ништо. Има и такви кои сакајќи да остават впечаток, да поделат комплимент, кажуваат нешто двосмислено, нелогично, па дури и глупаво и навредливо. И нормално дека девојката ќе го одмине.
Ме мрзи да ја читам цела тема и не знам дали мојот текс ќе е баш за темата.... Но, постои една мисла која јас си ја имам запаметено вака: ако не се бориш за тоа што го сакаш, тогаш ќе чекаш да дојде што било....
Оној кој е вистински добар, не се смета себеси за таков и не размислува како се другите полоши од него, ниту им завидува за нештата кои тој ги нема. Човекот со добро срце често го измачува мислата дека всушност не е добар и дека некаде нешто или на некого му згрешил. А пак околу себе и во луѓето, се труди да го види доброто, наместо да ги преувеличува туѓите мани.
