Имам дарба за уништување на се што сум го градела со години. Дали се зборува за дружење, за книги кои сум ги прочитала , за капацитет и интилигенција кои сум ги стекнала. Се можам во еден досаден момент, кога надежта и инспирацијата ќе ме напушти од гнев и од сопствената импулсивност мислам дека веќе ништо не може да се поправи и почнувам да уништувам се.
Исто и јас. Порано ме влечеа портрети и онака чкрапав. Излегуваа добри, ама ептен сака вежбање сѐ. Тоа е баталив. А мерак ме фаќа понекогаш. Ти имаш цртано?