Ретките имиња ми се убави и не знам дли е некој вид на илузија но тие со ретки имиња некако посебни ги доживувам.
Еднаш на времето кога и повеќе шетавме добив "луда" идеја ако направиме дете некаде во странство да добие име кое потекнува од државата каде е направено. Демек ем за кај нас да не е чудно, ем странско Е ништо од бизнисот, не фати во странство ама не ми текна пак ќерка да ја крстам Македонка, ко тука направена.
На баба ми бабата Параскева ја викале Парушка. Јас Анисија ја крстив ќерка ми, буквално никој од мое окружување не го знаеше името, сите ми велеа ќе го осакатиш детето со името. А го одбравме одма штом го дознав полот, отворивме православно календарче и почнавме од јануари да бараме, а именденот е на 12ти јануари, прво го прочитавме и така ни се допадна и на двата. После во текот на бременоста се двоумев, ама мм ја имаше завикано Анисија веќе и бидна Анисија. Сега кога е тука ептен и одговара оти е нежниче, баш како името.
