@green.eyes ја имаш мојата поддршка! Ми се премота цел филм во глава. Сакам да го избришам, ама неможам... Минав пеколни 13 дена додека си ги земам дома. Некаде низ темиве пишав за ОИНТ на ГАК. Јас сум презадоволна. Тој тим ми ги оспособи децата да си ги приберам при себе. Страшни професионалци. Сеуште контактирам со еден од неонатолозите за било какви дилеми. Единствено како недостаток кај нас гледам на оскудниот контакт мајка-бебе. Додека мајката е на одделение, има влез на интензивна во одреден период од денот, кратко и само еднаш! Кога мајката е веќе дома, "контактот" е преку филтер. Сметам дека ако родителите се идеално здрави и се дезинфизираат пред посета, треба да се овозможи почести средби. На бебињата им дава сила гласот, допирот на мајката. А богами и на мајката и дава! Мене сестрите секогаш ми викаа: " Чудно е, секогаш бебенцава спијат. Само ти кога си тука се будни". На глас сум плачела после секој ваков коментар. Душа ти се пара! Знаеш дека му требаш! Ама, се поминува. Не се заборава ама пројдува ете. Здрави и живи да ти бидат! Ќе бидете комплетни дома. Трпение-спасение. Клише е муабетов, ама стварно е така. Се најдобро, друшке по близнаци
Фала @bela.m Премногу значи секоја поддршка, верувам дека знаеш Овде барем контактот го имам цело време. Ако не можеа да се извадат од инкубатор барем за рачето и за главчето можев да ги фатам и да ги погалам. Да не зборувам сега за едната што е со мене во соба, јас сум тука 24/7 и можам кога сакам да си ја земам да ја гушкам Ако се малечки, веќе знаат кога јас или мм ги допираме, па ги нема оние уплашени движења што ги прават другпат. Имаме уште многу долг пат до дома, овде предвремено родени бебиња ги држат во болница отприлика до терминот за породување. А мојот е 1 Април @FreeMind за алармите не ми збори Бевме на кратко со мм да се прошетаме воздух да ме фати, дури и оние на семафор за пешаците што се ми звучеа исто и се штрекав на секое Параноја левел милијарда
Мене секое ѕвонење на непознат број на телефонот до ден денес ми е траума. Се штрекнував на секое кога ме бараа. Во 3, секунди 1.000 мисли ми прелетуваа и се мислев од таму ме бараат. Нема полошо чувство од тоа да отидеш на пораѓај и да излезеш сама од болница. Да чекаш да го гушнеш. Немаше потешко коа си одевме и го оставав “сам”. Ми се вртеше во глава дали е свесен дека не го оставаме, дека сме тука за него, дека ќе дојдеме пак за неколку часа.... Овој период мене ме смени комплетно. Претходно бев личност која сакше да шета, постојано друштво, излезена, на шефот на работа цело време му зборев како јас после 3 месеци ќе се вратам на работа... и еве ме сега после година, дадов отказ и од бебе се немам одделено повеќе од 2 часа, и ова само 2-3 пати коа сум имала обврски. Немам прошетано без него. Како уште да неможам да му надокнадам за тие 20 дена. Ова не го пишувам да ве депремирам, само да знаете дека не сте сами низ тоа што минувате. Ама најубавото енос доаѓа. Бидете силни, овие малечки се големи борци. Колку повеќе чекаме толку гушкањето е послатко И мене ме советуваа само трпение, во тие моменти трпението ми се чинеше невозможно. Секоја минута изгледаше вечност. По еден час порано идев на терминот за видување. Тие денови животот ми се броеше во уште колку часови има до следен термин...и уште колку време ќе бидеме дома. Ама тоа поминува, битно да се добри и се да биде во ред Ве гушкам сите мајки што имате поминато низ ова
Мајки дали може да ми препорачате педијатар, не знам дали има некои што се по искусни со предвреме родени бебенца. Нас не пуштија од болница после 12 дена и ми треба педијатар за да ми даде упат за РОП што поскоро
Мамички морам да се искажам тука. Моево бебче се роди вчера во 37+5, природно се породив, болки, маки..се роди 2810 и сега е на интензивна нега имаше потешкотии во дишењето и мора со цевчиња да е. Јас колку исплакав овие два дена не можам да опишам, се осеќам како некој срцето да ми го откорнал и да ме оставил да искрварам до смрт. Го гледам преку стакло и липам. Се извинувам што сум вака негативна но морав да се искажам
@Scorpio87 ти кликнав “ми се допаѓа” во знак на поддршка. Инаку воопшто не ми се допаѓа ситуацијата во која си. Биди силна, кратко ќе трае ова. Сире ние овде со недели сме биле вака. Се надевам кај тебе денови ќе се во прашање. Како е овие два дена? Што велат докторите, што е причината и дали иде на подобро?
Па не знам што е конкретно причината, има проблеми да дише само и мора да му се помага со цевчиња, викаат му треба време за адаптација. Инфекција нема. Викаат ваљда за 72 часа ќе се адаптира веќе, мене во сабота треба да ме пуштат од болница, не можам ни да замислам да си одам без него. Иначе во Систина сме, вистина педијатрите тука се прекрасни, посветени, професионални.. На никого ова не го посакувам, ни жива ни мртва сум, плус со корона вирусов забранети се посети, само сопругот смее и тоа од 10 до 12 и од 16 до 18. Барем некој да имав со мене, некој.
Смири се, поминува тоа, само треба време Едната од моите близначки беше така, заради истата причина. Точно знам како се осеќаш, го поминав истиот пат, до пред една недела беше, ептен е тазе искуството мое. Верувај на докторите и ако е можно биди смирена колку можеш, му требаш на малечкото сега најмногу. Се’ ќе биде во ред, само трпение
Фала ти мила, се надевав ќе се најде некој што ќе ме разбере, сепак мора да го доживееш за да разбереш. Многу ми е потребна поддршка сега пошо и посети забранија, кутар мој маж си плачел, срце ме боли и за него.
Фала ти мила, дали е сѐ ок сега со вас? Ве гушкам сите мајки, сите сме се соочиле со вакви или онакви проблеми и грижи. Прво дете ми е и премногу сакано
