Вакви коментари многу сум видела/слушнала, сигурно на шала кажани а не сериозно. Во секој случај, црквата е за да ги собере грешниците кои ќе се покаат, не за да ги избрка.
По исповедта, ми рече да одам здравје Боже во недела на причесна. Во среда и петок без месо. Дали само без месо или не треба никаква храна од животинско потекло, јогурт, јајца...?
Зошто поконкретно не си го прашала? Обично треба да се посте во среда и петок али најубаво да си го прашаш
Извини ако грешам, ама како да те читав дека си бремена, можеби затоа ти рекол без месо. На бремени жени, на стари и болни лица или лица кои работат тешка физичка работа, свештеник им благословува пост каде што смеат да јадат јајца и млечни производи (кои не се дозволени во нормален пост) но без јадење на месо. Не знам што да ти кажам, ако не си во можност да одиш лично за да прашаш, побарај број од црквата и јави се таму за да прашаш за сигурно. @tel-ef Никој свештеник нема да те избрка од црквата, напротив ќе ти ги прости сите гревови, секако ако ги исповедаш од срце и се покаеш за истите. Никој од нас не сме безгрешни, сите сме исповедале срамни и грешни постапки и дела, никој не не избркал од црква. Доколку не сакаш исповед во црква, тогаш дома исповедај му се на Бог, кој ионака го знае секој наш грев, секое дело и мисла, само чека од нас да се покаеме и да побараме прошка.
Здраво утре ќе одам на исповед прва година може ли да ми кажете отприлика кои работи ги сметаат за гревови и други прашања дали прашува попот
@Orthophill Мене ми имаше испратено една многу убава книга, ама може ќе немаш време да се спремиш. Исповедај она што ти тежи и што сметаш дека треба, а понатака како духовно ќе се развиваш и ќе ти текнува нешто што си сметала дека е океј да се прави, мисли и сл. а не било, ќе си го исповедаш тогаш. Не мора а и не може се да се исповеда се од еднаш, кога се работи за прва исповед после долги години. Барем кај мене беше така со духовникот, двапати бев да се исповедам.
Прво води се според 10те заповеди. Она што ми текнува моментално: завист, гордост, озборување, одмазда, непријателство, клевета, осуда, алчност, измама, мрзливост, среброљубие, блуд, поттикнување некој друг на грев, богохулие, недоверба во божјата волја, самоповредување, роптање (жалење за проблемите, за животот), пороци, интерес и занимавање со гатање, баење, хороскоп...
Да,се имам исповедано и тоа многу ми помогнало,ме променило,сите грешиме и сите што одат по Манастири,Црвки или се исповедат се ко тебе ко мене,ако им било се ко што требат ако немале проблеми или не правеле гревови немало да ода да бараат спас,сите грешиме дури и Монасите се исповедуваат и тие имаат искушенија,сите што имаате грди помисли,проблеми,депресии или општо за сите спасот е само во тоа .!
@Orthophill би сакала ако може мене книгата ? На темата ,ова со исповедите некако ново ми е. Знам дека треба да е тајна ама во близина немам свештено лице на кое би му верувала...
https://www.dropbox.com/s/c75qevb8mszlnwe/ZaboravenotoLekarstvo.pdf?dl=0 https://www.dropbox.com/s/bnt5jaebmcb0k6t/KatihizisElektronskaKOE.pdf?dl=0 Овие две книги ги препорачувам пред исповед и причесна.
Се најдов себе си во проблематичен период во кој се чувствував безнадежно, збунето и без идеја за следен чекор. Подолг период не можам да излезам од врска во која се загубив себе си. Толку се измачував што не можев нормално да функционирам, немав добар сон, немав апетит, се самосожалував и самоокривував за се. Верник сум, често се молам и постам, но никогаш не сум се информирала доволно за христијанската религија. Не знаев за исповед и причесна, а камо ли за нешто повеќе. Цел овој период барав нешто цврсто за да се потпрам и да дојдам до внатрешен мир. Во цела таа магливост, на овој форум случајно прочитав за исповед. Ги прочитав книгите кои ги имавте прикачено – Заборавеното лекарство и Православен катихизис. Решив да се исповедам, да се соочам со сите мои досегашни гревови (кои не се воопшто занемарувачки, а сум ги криела длабоко во себе и ми тежеле сите овие години). Го запишав на лист секој грев што ми падна на памет и ги замолив родителите да ме придружуваат на Бигорскиот Манастир. Од неукост и неинформираност, не знаев дека најдобро е претходно да се најавиш за исповед, затоашто јас бев во среда, а преку недела свештениците си имаат свои обврски. Но, испадна ситуација да се ослободи едно свештено лице, и ме прифати. Ме внесе во една празна просторија, кадешто бевме присутни само ние двајца. Бев целосно збунета, но се потрудив да се сконцентрирам на целта за којашто сум тука. Почнав да зборувам тресејќи се, насолзена, а свештеникот ме смири, внимателно ме ислуша, поставувајќи по некое прашање. И покрај тежината на моите гревови, покажа неверојатно прифаќање и разбирање за сето тоа. Ми помогна да го сменам начинот на гледање на тие животни грешки за кои се јадев. На крајот ми даде благослов, ме насочи секојдневно да се молам на Господ за простување на гревовите, да постам во среда и петок, во неделите да присуствувам на литургија во моето место на живеење и да се причестувам, а после одреден период повторно да го побарам. Не конкретизиравме за колкав период се работи, па планирам кога ќе се почувствувам спремна да го известам со порака, зошто разменивме телефонски броеви. Дали сега тој е мојот духовен Отец? Дали би можела така да го контактирам кога ќе почувствувам потреба? Како би ме водел понатаму? Би сакала да направам позитивен пресврт на мојот живот и сметам дека направив вистински чекор. Најбитно од се е што го добив мирот кој ми беше потребен.
