Не знам дали имавте видено, хаха еднаш една девојка напиша исповед за тоа како бившиот правел веридба со кошулата која таа порано му ја купила, потоа една исповед од мажот за кошулата ,и исповед трета од кошулата како ја објаснува цела ситуација ,се пресмеав значи
Kada god bih bio u prolazu kraj stare djedove kuće u mojoj ranoj mladosti, uvijek bih se zaletio na vrata i bez kucanja uletio u kuću i glasno se proderao: "DJEEDEEE", a on bi mi uvijek na to odgovorio: "HOJ SOKOLE MOJ" ... Vjerujem da i sada sa 25 godina me ne bi bila sramota da isto tako uletim u sad već praznu kuću.. Sećam se živo, kad sam bio mali, 87-88e, kada bi išli na more. Deda bi nas pratio do železničke stanice biciklom, na nju natovareni koferi, tako pešaka dugom i širokom ulicom. Upeklo popodnevno sunce, nigde žive duše a mi hvatamo hlad drvoreda pored ulice. Dede nema već 18 godina, na more nisam išao 16 godina a na stanicu više od 12. Nema više ni drvoreda, posekli ga i zasadili neka mala neprimetna stabla. I ništa više nije isto... "Ljeto 1998, ja kao 16-godišnja djevojka u Umagu sam upoznala jednog prekrasnog momka mojih godina i to je bila moja prva ljubav. Ta 2 tjedna su brzo prošla i ja sam već morala natrag u Zagreb. Godine su prolazile, ja sam imala nekoliko "ljubavi", ali s niti jednim nisam osjetila ono što sam osjetila s njim. 2005 godine hodam ja Zagrebom na putu za faks i čujem netko viče moje ime. Okrenula sam se i ugledala njega. Vrijeme kao da je stalo i nikad neću zaboraviti taj trenutak kada sam ga zagrlila. Tijekom idućih godina započeli smo zajednički život. Vjenčali smo se 2008. i nije bilo sretnije osobe od nas kada nam se u 2009. rodila kćerka. Moj život je moglo bi se reći bio idiličan... Sve dok prije 5 mjeseci nisam dobila poziv... Poginuo je u automobilskoj nesreći. Šok, nevjerica, bol, praznina... Plakala sam neprestano i živjela samo za našu kćer. Danas bi nam bila 6. godišnjica braka. Čudno kako se život može preokrenuti u tako kratkom razdoblju... Volim te Andrija, zauvijek " "Pre jedno 3-4 godine bio sam na svirci u jednom "underground" kafiću. Onako malo pripit oko 3-4 ujutro krenem ja kući pješke, pošto nemam auto. Idem ja tako putem kroz grad i pored mene prođe zgodna djevojka i ja onako polupjan udarim neku lafinu joj. Ona ni da se okrene. Ja joj doviknem "stani ba ići ću s tobom" (u najboljoj nameri kažem). Ona ubrza, ja ubrzam malo kontam ako ništa ići ću iza nje za nedo Bog. Ona opet ubrza, ja ubrzam. Ona već poče da trči lagano, ja za njom. Ona poče trčat pravo kao na maraton ja poče za njom trčat, kad poče ona vrištat "bježi!" I ja onako zbunjen počnem trčat ko da me satana lično goni. Protrčim pored nje ona sva uplakana. Nastavim ja trčat neki 20 metara pogledam iza sebe ona stoji u mestu. "Bježi bježi!" ja ti njoj. "Od čega ti bježiš ja se uplašila tebe!". I tako sam upoznao svoju, sada već, bivšu djevojku."
Каква исповест какви глупости, нема ни И, од исповес, кој впрочем на македонски е исповед. Дури и насловот е погрешно напишан. Не ми е јасно зошто се дозволува да се лепат цитати од некој глупав српски сајт. Каква врска има со исповед тоа што го пишува таму, и дали оние што се воодушевени од тој сајт знаат што воопшто значи исповед. Овие глупости ги измислуваат некои идиоти за да се лепат дечурланава на нив и да имаат посетеност на сајтот. Друга работа е што е забрането да се користат делови од работио што се објасвени на друг сајт. Ако некому му се допага ок нека го чита, ама не да замара овде други луге, плус на српски јазик и латинично писмо а овде на членовите често ги опоменуваат ако пишуват на латиница.
^ Исповеди се и не се глупости.Како прво. Знаеме ние што значи исповед и знаеме да се насмееме и да се замислиме,па макар и да ги лепат дечурлана.Како второ. Модераторот ја увидел до сега темата и да била недозволена ,би ја избришал.Како трето. Финтата е тоа што прво збориш дека како се воодушевени од српски сајт,дека се глупости а подоцна потенцираш дека ако му се допаѓа на некого нека чита. И тебе никој не те приморува да ја отвараш темата ако не ти се чита,со тоа што немаш право да кажеш дека се замараат други луѓе.Како четврто. Изгледа не си броела до 10 кога си го пишувала ова,затоа што многу си ми нејасна во постов.Како петто.
Кажува феминката ,која на 30 год. отвара тема „Нај досадна феминка“. Инаку,не ве замараме со ова ние,кој сака нека чита,кој не-Адиос.
Знаеш како се замараат други луѓе? Да одиш по сите теми, да им пушташ линк од страната и да им велиш Читајте исповести, читајте исповести. Овде, отворено е тема за тоа, на кој му е интересно, доаѓа и ја отвара темата. Тебе не ти се интересни, а доаѓаш на темата, автоматски самата се замараш.
Sedimo tako jednog popodneva u kući i zvoni tatin telefon na stolu. Mama je odmah poskočila da vidi ko je, i onako ljubomorno se obratila tati: ''Evo ti, zove te neka Cica Mica!'' Ustvari je tatu zvao njegov čiča Mića. Kažu da su studentski dani najlepši.. Za mene je to bio najteži period. Moji su mi davali novac za prevoz do Beograda i za menzu. Samo kada se setim koliko puta su me pozvali i plaču jer nemaju da mi pošalju, a ja im pričam kako nisam gladna, kako sam jela a otvorim frižider a u njemu nema ništa. Nisam mogla nigde da se zaposlim zato što sam morala da imam dobar prosek da bih ostala na budžetu i da bih uopšte dobila stipendiju koja uglavnom ode na plaćanje računa.. Ma užas je bilo, verujte mi da sada pišem ovo i plačem. Ali ipak hvala Bogu, završila sam sve u roku, bila sam među 10 najboljih studenata sada radim i imam svoje parče hleba i pomažem roditeljima koliko mogu. Samo želim da poručim studentima da ne odustaju, kada vam je najgore i ne možete više, tada najviše morate. Srećno! Radim kao ginekolog i pre neki dan mi je došla mlada komšinica na pregled. Bilo je jako zanimljivo. Kad sam bio klinac naše komšije iz zgrade su otišli na letovanje i ostavili su mojim roditeljima ključeve od stana da im zalivaju cveće. Ja sam svakog dana, dok su mama i tata na poslu, odlazio u njihov stan i zvao hot line sa njihovog fiksnog. Mogu da zamislim koliki im je bio račun tog meseca, ali mojima se nisu žalili...
Imam 3 rođene sestre. Prva je advokat, druga finansijski tehničar, treća profesionalni vojnik, a ja? Ja sam auto-električar. Ponekad se osećam kao crna ovca u porodici i mislim da me se sestre stide, ali šta ću, volim svoj posao, uskoro i otvaram svoj auto-servis, uz to, žensko sam.