MI SE IDE DA IDAM U SK U STOPANSKA DA I JA SKRSAM GLAVATA.. KREDITNATA JA CEKAM SO DUSA A JA NEMA .... AMAN VEKE OD SE I OD OVOJ ZIVOT .. MI SE SMACIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
добро значи мораше сите сеа во ваков период од мене да чекате да ви ги решавам баш љубовните проблеми?! никој друг немате па јас тука морам да ве слушам шо муабети праите? баш мене ме најдовте што не сум ни блиску до љубовта.. па со оладена глава да ви кажам као да биде..хаос!
Eee koj nesaka tolky golem odmor i jas bi sakala.... Ama sto e tuka e.. Ponekogas u rabotata ne ottrga malce od problemite...
Секогаш ми се свиѓаат погрешни личности. Ама баш секогаш. Прво се однесува фино, убаво, како магија да ми прави да станам опседната со него, едвај ќе чекам да ми пише, да се јави или да се видиме и одеднаш БУМ исчезнува. Не зборувам за дечки што сум била во врска туку за некои такви што ми се пуштале и што биле нормални, шармантни, симпатични, што даваат надеж и едноставо исчезнуваат. После неколку дена пак ќе пиши и ќе се прави ко ништо да не било, и ако се пожалиш дека едноставно не може така да се однесува тогаш тој се лути, ти вика не сака да се расправа и пак го снемува... Зошто постојат такви луѓе? Сум налетала на повеќе такви. Не разбирам зошто така прават? Чувствуваш дека си на прагот на нова врска и се се распаѓа за секунда. Добро, сите имате сестри, братучетки и во иднина ќе имате ќерки....па пазете што правите.... Среќа што само почнуваат да ми се свиѓаат и ги снемува...не знам што би било ако стварно многу се заљубам во некој таков идиот....И лошо е што не можеш на почеток да знаеш дали е таков што се зеза или стварно го заслужува твоето внимание.... Ух, ете се испукав... п.с. уште полошо е да си заљубена во другар, кој порано ти се пуштал ама си му рекла нема шанси, сте продолжиле да се дружите ама тркалото се врти...се заљубуваш до уши, тој не знае или може знае ама се праи дека не знае...ти кажува дека запознал некоја, дека се мувал со некоја, дека имал секс со некоја и ти се смешкаш пред него а во себе плачеш и едвај чекаш да си појдиш дома и на раат да се исплачиш. Среќа се тоа помина, сите чувства поминаа и не дај боже да се вратат....ама ете и за тоа се испукав...а ја дури се испукувам овде некој надвор стварно се испука со пиштол или не знам што....ваљда свадба....
Ako ne na delo barem na razgovor mozat da te utesat,da ti dadat sovet itn.Jas ako ne dr bar mozam da te soslusam pozz
Me nervira i toa mn licimerite,ugovaracite,lizacite i falbadjiite.A najmnogu koga na nekoj gledas se da mu pogodis i na kraj pak ne cines e togas mi se ide tavickata od glava da mu tresnam.Ohoo ako sum ner nitu vregam nitu karanica pocnuvam ama koj ke me zakace neka bega podaleku.Ke go brkam do kaj sto go gledam
Сезона на одмори на нашиве простори значи сезона на зајадливи коментари, од типот на: еии види го и овој отишол на одмор, ваму бил, таму бил, толку пари потрошил... гарант, баџо ми ми кажа за цените, а тука ми се праи. На тој шо бил на одмор и цела година штедел за него, на памет не му паѓа некако да ти се праи додека некаде си ужива и со кои очи ќе го глеаш пошо бил на одмор. Чоекот отишол на одмор. Каде? - Каде му се можело. Не за џабе постојат суеверија на нашево поднебје, од типот на не-кажуење на никој дека си трудна првите три месеци. Бреееи. Па кога ќе ти праи пресметки некој којшто низ цела година сигурно више пари спискуе од тебе у ситници тоа па врв. На пример, да ти праи пресметки некој чиишто два месеци искачање у град му коштаат ко твојот аранжман. Можда нечија залиха на шминки за цела година кошта колку твојот аранжман. Можда нечие годишно “инвестирање“ по кладилници кошта колку твојот аранжман. Но, не. Одморот е болката, шо се дешава еднаш на една/ неколку години. Мора да се мрчело. Секаде низ светов е срамота да буљаш у туѓа пресметка, само кај нас не е. Дури и драго ми е на моменти што и годинава не можев да заминам на одмор. Работава, 7 дена уживаш - 77 дена се правдаш.
Сум ти била другарка, мајка, жена. Секогаш сум те ставала на прво место, но не требало. Глупава сум што не знаам самата себе да се почитувам, што гледам на други да им угодам. Свесно те избрав тебе, иако знаев дека го бирам потешкиот пат од животот. Свесна сум што ме чека ако продолжам со тебе, а продолжувам. Но не сум свесна колку солзи имам пролеано за нас... Дали вредат тие солзи? Велат некој ако те сака нема ни да дозволи да се расплачеш. Но еве после толку години јас плачам и го колнам животов и господ што ми го одбрал потешкиот пат. Јас... не сум сигурна дека ќе можам да продолжам со тебе иако те сакам, премногу, повеќе од се. Морам да си разјаснам самата на себе, но не сум доволно храбра. А во очите на другите... секогаш сум јас таа лошата. :'(
Slobodno otkaci go i ne se zamaraj so negoooo voopsto Ne vredat tvoite solzi za nekoj sto ne te zaskuzuva... Podocna on ke se kae i ke place za tebe veruvaj mi deka e nnogu poubavo da bides sakan nego ti da sakassss. Najdi nekoj sto ke te ceni i saka
Овие џамии ме вадат од контакт! Абе никогаш нема да можам да се навикнам на нив, на тие нивни разгласи со страшни гласови. Па и бебе кога почне да се врти за да се буди од нив ми иде да пукнам. И после некој ќе рече немало доминантност и наметнување во религијава. Аман ми пукна главава!
http://ekipa.mk/in-memoriam-pochina-fudbalerot-aleksandar-pandovski/ Не знам дали сте запознаени, утрово почетната на фејсбуков ми ја преплавија пријателите со Жалната вест за смррта на Вардаровиот фудбалер Александар Пандовски. Сочуство до блиското семејство. Имено, во понеделникот вечерта, дечкото на излезот на Скопје возел со околу/над 130km/h, изгубил контрола и прво се забил во бетонски столб а потоа во бензиска станица. Во колата совозач бил и неговиот татко кој од повредите веднаш паднал во кома и се уште се бори за живот. Муабетот ми е за луѓево по фејбукот. Значи девојкана на Партизанска ја "собраа" со 160, детето кај Универзална, дедото кај Југодрво, новинарката кај т.ц. Зебра и уште многу жртви кои подлегнаа на несовесноста и неодговорноста која ја носат одредени возачи па дури и веќе починатиов фудбалер. Не го оправдувам воопшто. Кога излегоа во јавност вестите за смртта на горенаведените луѓе, целиот фејсбук дигаше прашина околу тоа да се најдат "убијците", какви се тоа несовесни возачи, сељаци,и како не беа нарекувани и зборени со се најлошо, па дури и на истите им се посакуваше најлошото да им се случи за да осетат како е кога ќе изгубиш некој сакан и близок ради нечија негрижа и моментална доза на адреналин во патлакот да кажам. Да, не во крв, туку баш во патлакот. Зашто очигледно така си го зголемуваат. А утрово, слики, ин мемориам, реферати, тага, никогаш заборавен и сл. пораки за дечково. Ме интересира зашто за него не важи се она што го пишуваа за дечките што ги прегазија луѓево во нивната брза вожња!? Зарем тоа што игра за нивниот Вардар, му дава оправдание и имунитет за вакви работи?? Не само што мајката си го загуби синот, синот-братот, туку на пат се да го загуби и својот животен сопатник, синот-својот татко.. Зарем не е причината што таткото е во кома? Зарем не мислел на семејството свое кога стискал на педалата за гас и го кревал Голфот по улиците на Маџари?? Другиве утепале некој непознат на улица, овој го повредил својот татко и ги лишил неговите најсакани и најблиски од самиот себе а сега и неговиот татко. Што да прави сега мајката? Да тажи по младо изгубениот син и да го стави под земја или во болница да бдее врз таткото на нејзините деца и нејзиниот сакан и да живее во страв и исчекување за недај боже дека и тој ја напуштил Можеби звучам грубо, но сакам да допрам и да дознаам зашто е вака меѓу народов. Зашто едните ги оправдуваме, други не? Зарем ако ни е омилен пејач, глумица, фудбалер и идол, треба да го оправдаме возењето со 130km/h ??? Дечково го загуби својот живот по совствена грешка иако не ја посакувал. Сигурно дека не посакувал ништо вакво, ниту пак би наштетил некому поготово на своето семејство но се случи. И што сега!? Што е со нацијава и луѓево.. Се почесто се осеќам дека не постојам на правото место во правото време. Не можам овие работи да ги разбера и да ги оправдам, без разлика за кого станува збор. Уште еднаш сочуство до семејството, сепак млад живот е згаснат на неполни 24 години и се уште се борат за другиот да го задржат. Да научиме луѓе. Не иде ова вака.. Срамота е и жално е.
Кога ќе земе некој да плука по Скопје како е никакво и ти се правда како да не му била работата, не би седел ни минута, а редовно гледаш слики дека му чини и за убава работа, за фрцкање по трговски центри ко у живот да не видел и за запоседнување на кафичи небаре окупација им врши, па му покажуваш примери на луѓе коишто стварно се тука само поради работата, дека или патуваат, или таму кадешто седат под кирија буквално им е засолниште до викенд, а после едвај чекаат да си ги поминат викендите со фамилијата и ќе им кажеш „е овие се во Скопје само поради работата“. И после гледаш како бојата на фацата му се менува како мултимедијална мапа која ги покажува метеоролошките промени во лето на одредена територија. Море за ваквиве само Љубљана режим, па да ги видам. Ама пак, кој го терал да те закача во ПМС, во кој било друг ден, сето ова кажано би било само една неизговорена мисла.
Денес многу се изнервирав vasico и zgodendecko ми се удвараат незнам што едниот вика сакаш тројка,другиот сакаш цела вечер да си моја ? И јас се изнервирав ги опцув двајцата и толку женски... Мило ми беше со вас да се дружам ке продолжам да ве читам но нема ништо да пишам Дајте ми шанса да се вратам ако имате вакво искуство а ако не ... Збогум засекогаш повторно ке кажам многу ми беше мило но овие двајца vasico што ми рече да сум негова цела вечер и zgodendecko што ми рече да имаме тројка навистина ме направија да си одам од форумов засекогаш ЗБОГУМ
Леле ќе пукнам бре!Абре ќе почнам да копам пред влез,абре згрдата во градилиште ќе ја сторам!Абре лопата ако најдам тешко на околината каде што ќе копам...абре изгорев да сум археолог.Толку се изматуфив што помислив дека гробот на Александар Македонски е во дворот на баба ми Однесете ме на некое археолошко место,некое археолошко наоѓалиште да ми се исполни душата оти ништо чудно ако почнам да копам зад зграда или пред зграда или по дворови барајќи нешто
Многу мразам прости луѓе... Од носот подалеку што се вика не виделе а сепак си даваат право да коментираат и да те осудуваат... Најголема дилема им е што ќе кажат другите, другите ако кажат оди утепај се епа оди и послушај ги, стварно не можам да ги разберам, додека живеете од мислењата на другите долго ќе си патите. Сите имаме различни размислувања, никогаш не можеш на сите да им се допаднеш тоа е факт.
Почнувам да не верувам дека денеска постои човечко битие што потполно ќе ми го смени мислењето што го стекнав запознавајќи ги луѓево. Вистинските лица следат после многу години познавање зошто, нели, доста издржале криејќи ги вистинските намери, дур не ти ја исцицале секоја пора што исфрлала љубов и дур не ти го уништат секој орган, секој атом што вложувал сѐ за нив! За ѓубриња од човек! И на крај остануваат оние на кои навистина им значиш. Само се прашувам до кога. Многу пластика и вештачки работи!!!! Аух.
Незнам дали сум единствена која го мрази 1 септември и таа цела прва недела од септември, од причина што ми е више преку глава да добивам прашања каде беше на одмор, а јас на сите да им одговарам не бев на одмор. Веќе мислам дека ќе пукнам, од причина што во овие мои 17-18 години ни еднаш не сум била на одмор. И највише во себе ќе се нервирам кога цела недела ќе слушам кој каде бил на одмор, па како си поминал.....
