МОРОНУ ЕДЕН! КРЕТЕНУ ЕДЕН! ГАД ГАДОСАН! АБЕ НЕ ТИ Е ЖАЛ?! 0 ЧОВЕЧНОСТ ВО ТЕБЕ! АБЕ СЕ УБИВАЛО МАЧКА БЕ АЛО?! Значи си преминваше мачето од едната на другата страна од улицата и ти со цел памет наместо да почекаш секунда-две да ја помини улицата после вози кај сакаш Спојлер: je suis desole мамето твое .Ама нееееее... Спојлер: пардон ебати памето ебати тебе возо ќе те избегаше со тој џипо зеде помина низ мачето,му ја расцепи муцката,ние народо викаме ти се дериме да застаниш,ама овој мочко продолже око не му трепнува па да го догази мачето и опашката му ја докрши Спојлер: disculpa me сунце ти јебем! и после целото се вртеше викаше кутрото.Алоуууууу!Пцојса мачето дудук! Го уби! ТИ СИ УБИЕЦ! АИР ДА НЕ ВИДИШ! Цела се потресов свеста ми ја зеде,се вознемирив,плачев ненормален еден!
Dobro be , KAKO MOZE SITE MOZNI TELEFONI STO NE BEA POTREBNI DA SE RASIPAT KOGA I MOJOT ?! T.e ne e moj na mm bese ama moravme da se zamenime i sega e moj , ama sepak KAKOV BAKSUZ SUM JA ?! I sega ko ut sum bez telefon ne mi e za telefonot mene , za toa sto treba da mi kupi mm nesto a ne mozam da mu se javam i da mu kazam sto
Сакам куче да чувам, ама пустото со овие моите дома никако да се разберам... Јасно ми е дека е обврска, ама ќејф ми е, да го шетам, да си играм со него, а и моиве ќе си имаат занимација. Аа највеќе се нервирам кога татко ми си игра со кучето на братучед ми, и му се радува ко мало дете (а најголем противник е), аа тоа па стално седи кај нас пред врата... ахххх, кога ќе ми се исполни таа желба?? Животе, ич не си фер, сега сакам, не за 5 години...
Само јас си знам како ми е. Растргната на две страни. Зарем никогаш мир нема да имам? Преку глава ми е јас за се да се грижам,да поправам работи кои не сум ги расипала,да се извинувам кога не сум крива. Доста ми е од твојата разгаленост и фрустрации. Аман веќе! До кога? Немаш ли чувства,немаш ли жал? Што имаш во главата? До кога веќе толкава неправда? Што повеќе се трудам,се помалку ми вреди. Што сакаш веќе од мене? Ама ако. Господ гледа се. Благодарна сум што е така. Сета моја труд и мака на која плукаш ќе ти се врати. Животот ти дава шанса,ти ја плукаш. Мене ме газиш. До кога веќе? Ми се смачи. Зошто сега кога имам се,не дозволувате среќна да бидам? Не можам веќе,јас сум само човек,ќе пукнам!
Не можам да ја прифатам реалноста. Имам само факинг осуманесет години, зошто ова ми се случува? Не е фер веќе да живеам со ваква секојдневна болка, да се клукам со апчиња да се товам со вентори и кафетини и чуда и хормони и гадотии и ми се блуе и ми се плаче и не ми се поднесува веќе оваа константна болка, да не можам да излезам и да се забавувам а да не се секирам за ебаната болка, да морам да се направам лом со супстанци за да не ми иде мозокот на лошо, да морам да лежам дома пошто од болки не можам да одам наместо да излезам и да прошетам, да не бидам сигурна никогаш за ништо дали ќе успеам да одам пошто не одлучувам јас туку мојата факинг болка и колку само се радував што почнувам со џудо утре, си реков, баш ќе ја исфрлам сета негативна енергија, ќе тренирам, ќе бидам поздрава... Како па да не. Ако излезам утре од кревет, да. Вентор пред тренинг и ај. Ама ако не можам да се помрднам од БОЛКА ќе се рокнам со калаш веќе. Само станувам послаба и послаба, лицето ми паѓа, подочниците ми се влечат по земја, не можам од десет кила вреќа да носам, на некои денови не можам самата до вц да се однесам. Да не е рак треба да бидам среќна ама на овие години да мислам за живот и за смрт и за болки и за апчиња и за операции и дали еден ден ќе можам да живеам без болка, да живеам без да мислам за утре и без да ги потресувам сите околу мене кога ќе се пореметам. Не сакам веќе, не можам и не сакам и не го прифаќам ова...
Дали е нормално во ова ненормално општество да си нормален? Името луѓе името! За да се прикрие тежок криминал што трае 26 години! Остаарев со проблемот. Што е на сите, а парите на поединци. Првите пари купвам пасош македонски....зато бре нема да не има. Државните службеници се само луѓе! Само за нив леб на маса, кредити, поволности, оти ете биле швалерки на господин човек, имале богато педигре. Бегам. Бев и на протестите и 72 дена знам јас шо осеќав. Не сакам и мене да ме продат како роб.
Ма идете сите у пичку материну здосади ми се веќе здосади не можам со се да се справувам преку глава ми дојде од све бе ќе полудам нервозна сум нервозна а колку ни јас не знам. Само ме извисуват те за ова те за она сакам на сите да им се развикам но не можам не знам да се карам, се прифаќам со добро за ова добро за она добро и на крајот јас си го јадам стапот сама се јадосувам ааууу колку само нервоза имам у мене ни јас не можам да замислам.
Трачари и останати на кои животот ви минува во плитки разговори, ве мразам. Кога кажувам нешто корисно и паметно, никој не ме слуша (после извесен период, се чукате по глава). Ќе кажам нешто... ништо посебно, колку да го кажам, онака (на секого може да му се случи)... веднаш тапшање по рамо и аплаузи од сите страни, одеднаш станувам socially acceptable. Не сте нормални, а верувам дека сте и глупави. Не ме исполнуваат вашите пофалби. Гонете се.
Гори во пеколот бештијо, нема да се отпишам поради тебе од факултет, ич да не се секираш, од инат ќе останам
аман више од дволични луѓее !! ке ти се смее у фаца а позади грб ке ти планира погребот..да ви ебам таквите незнам у кое лице да ви шлапнам шамар зашто немате 1 туку 1001..пизда ниедна неможе у фаца па ке збори позади грб
Толку себични луѓе. Им се восхитувам понекогаш,како воопшто не им е гајле ни трошка,ни малку за некој друг. Не странец,туку за близок некој. Јас сум ви како некој издувен вентил за вашите проблеми и фрустрации. А што е со мене? Јас пукам во себе. Ја собирам сета ваша негативна енергија и се уништувам себеси. Колку се запоставив себеси,здравјето дури ми се влоши. Докторот прво што ми рече,не смееш да се нервираш,да си под стрес. Ама како??? Оди па намали го,избегни го. Не можам веќе,стварно.
Бифи фин и ќе ти се качат на глава! Ви враќам на пораките од култура, бидејќи во спротивно ќе бидам нели дигната ку*ка и што ли не. Ама вие го сфаќате тоа како да сум прифатила брак! После кога нема да вратам си правите монолог. Без осет! Од друга страна ти што сакам да ми пишеш те нема нигде! Не знам ниту каде згрешив!
ја тражев темата. БУКВАЛНО КОГА ПЛАНИРАМ ДА ИЗЛЕЗАМ ОД ДОМА, ДА СЕ ВРАТАМ ВО ЖИВОТ ЗА ЕДЕН ДЕН, СЕ СРЕДУВАМ, ГО ГЛЕДАМ ВРЕМЕТО НАДВОР ОД ВЕТРОВИТО НА ДОЖД, ЧИТАМ ПОРАКИ НА ТЕЛЕФОН „НЕ ОДЕМЕ НИКАДЕ ВРНЕ“ ТИ ИБАМ ВРЕМЕТО СМЕШНО, ЗОШТО Е СЕ ПРОТИВ МЕНЕ ДЕНЕСКА
Значи безобразно е да терате некого да фаќа дечко или да се мажи. Толку ли се нема осет? И после стрес и депресија меѓу младите. Па што им стварате притисок? Маж им требало штом завршат факултет.
Даде, еве ти неколку финти како да им го плеснеш ко ќе те замараат: Ако е машко, кажи му: Се уште не сум сретнала асално машко, почнувајќи од тебе па натаму. Ако е женско, кажи и: Имам дечко, се супер ни оди, планираме да се земеме, ама уште се нема разведено од тебе. Ако се пар: Не фала, брак е за слабаци, за луѓе што не можат да уживаат сами. Башка секој развод започнува со брак, така што не фала.
Ништо не испаѓа како што ќе замислам, значи преку глава ми е веќе од се, исфрустрирана сум, плачам од ништо. Сакам да биде како што сакам јас веќе еднаш, а не сите други да се побитни од мене
