Ти подадов рака прифатија! Затоа што тебе сега ти е тешко и знам како ти јас го поминав тоа. Но каде беше ти кога мене ми беше тешко? Немаше никој се борев сама. Сама се снаоѓав и уште наоѓав сила да ги бодрам моите родители. Ако не сакаш помош не барај. Јас побарав и не добив. Сега не ми треба никој можам и сама!
Доста разбрав , сфатив да личам на Северина немора секој еден пат да ме потсетувате на тоа , преку глава ми е , дури и да се запознаам со некого ми вели леејјј ама личиш на неа
Чудно е чувството да си заробен во сопствена кожа и нешто упорно те влече да излезеш од тој пекол , нозете ти се како прицврстени , закаменети ..останува само жално да гледаш во сопствениот спасител , да врискаш силно, долго и...нечујно ...безгласно ! Се почесто велам , тишината понекогаш е многу бучна. Кога се е средено низ кујната, купатилото и домот незначи дека сум ги средила и сопствените мисли ...чувствувам празнина , празно е местото за бебешката лулка која понекогаш ја замислувам како стои таму во аголот од собата а јас над неа , празна сум јас ..како духот да ми умре а тоа никој не го забележува . Прашањето е за каде ми се брза нели ?! Не ми е страв ако стасам предвреме , страв ми е да не задоцнам , како што веќе некој доцни со прашањето "Како ти е ?! "
Премногу ме изнервира една другарка, спие кај мене секоја недела и не се мачи креветот да си го крене. Аман! Ок е другарки сме, ама јас не сум должна слугинка да ти бидам. Уште си отиде и ѓубрето од ташна си го остави на под, срамота
Па добро бе како успеа само ти да не ми честиташ роденден?! Од чиста култура не мора да е нешто повеќе. Кога можеа 200 други луѓе зошто и ти да не можеш. Број мој имаш ништо не те чини да напишеш едно Среќе Роденен. Ама ако... Се се врти. Само кога моето ќе дојде за тебе можеби ќе биде прекасно....
Уште од сабајле пред работа мајками ме изнервира само збори префрла се не и е погодено си го земав кафето да го испијам во другата соба сакам да не ја слушам и да не се нервирам ама неможам. Ке пукнам ми се иде усфет да фанам
немам сили веќе се изморив од се!!! и да знаете дека сега кога ќе заминам нема да ме видите повеќе ќе ги трпам јас вашите омаловажувања, навреди.... ми ја уништувате самодовербата кога разговарам за едно нешто, разговарам за тоа.... никогаш не го враќам минатото назад а уствари вие што мислите? зошто сум паднала на испиииит? е па оти професорот не ми е вујко, ете затоа јасно ли ти е како с епаѓа на испит? јасно ли ти е дека и да си набубан дека ќе падниш како лист од дрво? јасно ли ти е дека се испоразболив за факултетот и плус вие сте ми капак!!! не морате да ме издржувате повеќе сестра ми ќе ми помогне, не се секирајте.... а кога ќе дојде време да ми чукниш... подобро врати се назад и да , тоа не е за ручек... од тоа треба сите да пробаат, не е само за тебе
Нема потреба да ме лажиш кога знаеш дека нема да ти верувам. Доволно добро ме познаваш Now, get over here
и шо сега? ....ни јас те разбирам а уште помалку ти мене ....мислиш дека ако си поголем од мене шо сакаш можиш да правиш епа извини ама јас ќе си терам по мое ....
Вчера, се докажа ти. Само така продолжи да се однесуваш. Денес уште повеќе. ПА АКО СУМ ТИ ТОЛКУ ДОСАДНА ШТО МЕ ЗЈАПАШ П***Р ЕДЕН! Па уште ме избегаваш? Или страв ти е? Да да јас имам храброст да ти кажам се у лице само што ТИ бегаш. Бегај и понатака, продолжи така, добро ти оди. А кога ти требаше цртеж? Кога ти требаше принтер? Кога ти требаше распоред? -Мене ме викна нели? Не бери гајле ти. Ќе видиме дали ќе бидам друг пат тука за тебе. Нека ти помогне Онаа и Онаа другата, кои ПОИМА си немаат. Тогаш да те видам кого ќе викаш и кого ќе му се умилкуваш. Нема Дејзи да биде тука веќе. Само едно да знаеш, НЕ СИ ВРЕДЕН да се нервирам за тебе а ТИ ДА МИ ВРАЌАШ ТАКА. Ги имаш ти нив, ама не се како мене срцка, ЗЛОБНИ се. ЌЕ мЕ БАРАШ, ДА ЗНАЕШ. И нема да бидам достапна. ЧИЛ ИТ ДЕЈЗИ ! Морав негде да го кажам ова, да се испразнам. Во моментов ми иде на плачење ама се смеам, и ќе продолжам, нема да ме бутеш. I STILL ROCK HONEY!
Не си ми ја дала цела твоја љубов, само едни мали делови кои успевале да задоволат мало детско срценце. Се обидувам да ти угодам, но пак не чини. Кога работам лоша сум, кога учам лоша сум, кога седам лоша сум, кога затворам врата ми се дереш. До каде со тој памет? Со сите зборови кои ги користиш, ми го кршиш срцето на ситни парчиња кои се сколпуваат, но не сите. На таа сложувалка и фалат неколку делчиња кои се изгубени засекогаш. Нема да се најдат и сложувалката нема да биде целосна. Се обидов да излезам, да прошетам, да исчезне тагата. Се вратив дома и што ме очекуваше? Викање, дерење, карање. Една реченица ме повреди најмногу. Ако е така ајде да си отидам. Едноставно сите проблеми дома ќе ви се решат, така? Па не е фер што тоа така го кажа насмеана. Да беше лута на некој начин ќе сфатев. Во лутина излетуваат секакви зборови. Незнам дали ќе можам да продолжам понатаму. Пробувам да бидам силна и покрај се', но нема да можам секогаш за сите работи да затворам очи. Ако продолжат работите вака, во скоро време ќе ви се спротиставам и ако треба и ќе заминам ако така ви биде полесно. Ќе одам и од школово ќе се отпишам. Ќе одам со мојата единсвена и последна утеха-дедо ми ќе седам. Далеку ќе бидам од вас. Далеку од Скопје. Далеку од се' ..
Ма дај бре, какво машко си ти да чекаш девојка прва да ти се јави или да пишииииииииии ?!? Цццц .... Бог да чувааааааааааааааа
хахаха ме избриша од пријатели??? хаха не зезај бе, па... ллееееееееееее се смеам како луда а сум мн мн мн лута цццццццццц. Како можеше бе?? Па шо ако сум ти бивша, шо ако имаш женска, шо ако јас имав дечко после тебе??? мислиш уште те сакам?? ејј дечко си придаваш преголемо значење!!! само да знаеш дека пред месец мн се двоумев ЈАС тебе да те делетнам ама еве ти ме превари аууууууу периодоввввввввв ако го издржам ке живеам уште 100 години, а пак онаа сељачка демек другарка е, еден ден бфф друг ден ни збор да каже ма идете сите у пи*ку ма*ер, глеам само дека мајка ми и татко ми никогаш не би дозволиле да се нервирам, а колку само нив ги запоставував заради вас....
