Da jas sum konzervativen da jas sum so zastareni sfakjanja.. Jas se zamaram so “gluposti”. Zaostanat sum da. Da vi se pluknam vo tie vashi “moderni” sfakjanja i mislenja. Od takvite kako vas propagjame kako nacija vo sekoj pogled, mi se gadite! pogotovo od toa shto vo vashite ochi jas sum toj shto e nenormalen. Gledano shto sve i stana normalno, imate pravo nenormalen sum i neka bidam. Jas da patam za vashata bezdushnost i “denacionalnost”. “Toa” e normalno “ova e normalno”, ne ne e normalno nishto od toa ne e normalno, “shto ima vrska”, ima vrska!, proshiri gi sfakjanjata 21 vek sme, ne nema da gi proshiram. Jas za razlika od vas znam da rassudam shto e ispravno a shto ne. Kako treba i kako ne treba, tochno znam koj sum i shto sum a vas so toj “lebdechki” pamet ve zhalam.
Добро бе што е поентава на денешниве запознавања на инста… Еден ден ти пишува и изгледа заинтередиран, друг цел ден го нема, трет една реченица што се вика.. Не сфаќам зошто ако не планираш да праиш муабет воопшто почнуваш? Или едноставно не сите се зависни од соц мрежи, па поретко сакаат и практикуваат таков вид комуникација.. Не ми е јасно стварно или пак можеби е нормално на почеток дс не праиш по цел ден/секој ден со некој муабет баш преку соц мрежи..
Денес е еден од оние денови кој не е лош туку напорен.Едвај го чекам моментот кога ќе облечам пижами и ушушкам у мирен сон.Се надевам утрешниот ден ќе биде поубав.
Цело време со постовиве си мислам дека се препуцавам со една на форумов а уствари ја немам доказ за тоа пошто е индиректна телепатска комуникација гаслајтинг на најјаче
а најјак плот твист би било да е она реинбоу е тогаш се одјавуем заувек Боже можда време е да посетам психијатрија као пошо не постираше еден ден мислев се исплашила па као Макијавели го цитирам не си арна ти аутумн ливс
Колку расипан народ сме станати. Што ти згрешило кучето, ако го чуваш чувај го како што треба, ако не воопшто и не земајте да ги чувате. Ако го шеташ шетај го како што треба, расипан свет. И после кучињата криви што се агресивни кон луѓето.
Орпспија. Курва. Зборовите што цел живот го носам како врзани со камен околку врат. Зборови што цел живот ми стоеја во грлото, како грутки. Ни крива ни должна, ги добив упатени кон мене. Ни заслужени. Зарем може дете од 12 години да биде ороспија? Зарем бев толку лошо дете што мораше така да ми се каже? Немаше други зборови? А тато?! Види, денес сум зрела жена, од тогаш поминаа децении, а мене сѐ уште ми минат морници по телото кога ќе го слушам тоа. Ти си првиот човек во животот што ме нарекол така, ороспија. А види, не станав ороспија. Денес беше денот да ти го кажам тоа в лице. Најстрашниот дел беше што немаше ниту трошка каење. Ти ветувам тато, дека никогаш, ама баш никогаш нема да му дозволам на таткото на моите деца така да ги навреди. А ако се случи тоа, нема веќе да ги види. Ти ветувам тебе, на човекот кој при здрав разум си ја нарече својата 12 годишна ќерка ороспија. Тој е истиот човек кој аплаудираше најгласно на дипломирањето на истата ќерка. Парадокс.
Денес, колешка од работа (22 год) ми рече-стара си. Се создаде промаја и и реков да го затвориме прозорот, и при што така ми одговори. Денешната младина нема ни воспитувње, ни почит, ни основна култура. Премногу си ги галите децата. Да, факт. И не ви се воспитани вопшто.
Сум нашла и јас во кој да имам доверба. Помина тоа ама еве денес дознав дека си јадел трици. А рече дека ќе остане меѓу нас. Гнаса. Затоа, деца, не верувајте многу на секој. Има луѓе од доверба ама има и луѓе кои ви мачкаат очи демек добри, а ќе ве издадат. Гнаса си, затоа си сам. А мене има кој да ме сака, ако ти е криво што тоа не си ти, можеш да пукнеш од мака. Ако паднеш уште пониско од тоа, ако изедеш уште трици од мака и љубомора, ќе си го добиеш јако.
Што постигнуваш со ова? Која ти е целта? Да полудам скроз или? Таман помислив океј веќе немаме контакт, затоа што ти не сакаше, ок твој избор и почитувам, иако направив се што е до мене, дури и повеќе од потребното за едно женско, за да имаме тоа што го имавме пред пет месеци(во зима) и ајде супер, ќе отидеш на десет дена во Македонија, нема да си овде и нема да излегуваш(во исто друштво сме),ќе те мислам секако ама барем нема да те гледам и слушам бар на десет дена, ќе ми одмори малку глава,затоа што кога сме сите заедно (друштвото, во кое е и тој) излезени најчесто викенд, те сонувам следните пет работни дена, мир и сон немам, цел фор ју пејџ на тик ток ми е со тарот карти кои велат дека ме мислиш но си егоистик, не сакаш намерно да пишеш, или имаш некој страв и немир, а впрочем не следам ниеден таков профил затоа што не сум љубител на такви работи, ама наеднаш последните два месеци нон стоп ми излегуваат и ќе полудам,исто така нема да пешачам во твое маало, затоа што не си овде и немам потреба да одам до твојата куќа за да видам дали си дома и дали колата ти е таму, нема да те мислам (можеби). Но како за инает, или како да ми ги читаш мислите (тоа што од една страна се израдував што на десет дена ќе бидеш во Македонија за да пробам да одморам од тебе и да те заборавам), во вторникот слетуваш во Македонија, и во четвртокот наеднаш после 4 месеци, повторно сум во твојата листа на клоус френдс, од мојот ПРИВАТЕН профил, таму следам најблиски и објавувам онака секојдневни глупости и лајф апдејт.. Толку многу ми е измешано во глава, не знам што да мислам, толку многу неодговорени прашања од типот: како, зошто, зошто баш сега, како дојде до тоа, значи сепак мислиш на мене, а не сакаш да признаеш, не сакаш да се јавиш, пишеш или слично, а ме додаваш во листата на блиски пријатели, да можеби е нешто ситно, носепак не е,а иситниците најмногу значат и ги ценам, но како вака одеднаш? Или па го направи тоа затоа што не сакаш да не те заборавам, страв ти е да не те заборавам, бидејки почнувам да се оладувам и да се тргам од тебе и да не се трудам за нас, сакаш да мислам на тебе и покрај тоа што не си овде, затоа што не си навикнат да ме гледаш ваква, туку сакаш да те молам и пишувам секој ден за кафе или онака непто општо, не сум глупава и наивна веќе, оладена сум,(иако тоа е само пред тебе, а внатре во мене горам кога си во моја близина или само кога помисалм на тебе), само глумам ладна кралица за да не леташ во облаци и да не ти го кревам егото високо,тоа е мој избор, но ти сакаш да трчам по тебе, навикнат си на тоа, но јас сум крива, затоа што јас те навикнав, од четвртокот постираш пет сториња во клоус, само за да ги видам или што? Да не те заборавам? А можеби и само јас сум во клоус не знам Не се секирај, во мисли си ми цело време, иако не сакам да биде така, но така е, се борам сама со себе, и сакам и не сакам да те видам, слушнам или сретнам.. не знам Но знам дека едвај чекам да дојде денот кога ќе ми стане сеедно се во врска се тебе, сакам да не те сакам, и да не сум опседната со тебе, не знам ни што видов во тебе искрено... Не заслужуваш да те сакам И на крај на денот сфаќаме колку некои луѓе, што порано ни значеле премногу, се обични и исти како и останатите, само во нашите очи биле нешто вау, поради тоа што ние сме ги правеле такви, сме ги идеализирале затоа што сме чувстувале нешто кон нив, сме ги сакале со целото свое срце како будали, за на крај тоа да излеземе,будали, повредени и тажни... Сакам за мене да си ист како и останатите Но за жал не си, сѐуште не си, посебен си, не знам зошто, како и до кога, но така е... Стварно не разбирам што и зошто правиш вака Комплицирано е многу Но ништо не е случајно Играш топло-ладно со мене Но почнувам и јас да играм според твоите правила Можеби двајцата правиме да е така, не само ти Но што можам повеќе, се изморив од тоа да трчам по тебе... Сигурна сум дека ниедна не се трудела вака околу тебе, 100 % е така Се надевам еден ден ќе се сетиш на мене, и ќе помислиш: таа ме навистина сакаше и не сакаше да ме изгуби и се трудеше, но јас испаднав голем идиот и будала Толку.
