Ние знаеме дека сме засебни,но оди докажи им на комшииве наши. Секоја соседна земја вика дека сме нивни дел.
Знаат многу убаво, само глумат лудило... дел од нивните. Исто како кај нас што има такви: 'Солун е наш.'
Збориме за некакво бранење на идентитет, а тука на некоја слава, кафана, свадба,седенка и слично повеќе српски песни се пеат, Кога одам у Бугарија било каде дури и на "Черното море" ќе седнеш некаде крчма,механа,кафана (неакој локал од таков тип со жива музика) растурат со македонски народни песни, со еден збор јас тогаш таму се осекам како Македонец а тука како Србин (со српскиот турбо фолк).
Ни Александар Македонски не сакал да седи во Македонија Еднаш заминал и не се вратил повеќе, престолнината ја пренел во Вавилон, исто така се оженил со неколку Персијки. Се чини дека луѓето од регионот подоцна наречен Балкан, никогаш не се трпеле меѓу себе.
Таквите како Александар попрво ќе се оженеле со принцеза од преку седум мориња или со братучетка, пред да се смешаат со обичен народ. Во некои случаи, т.е. дел од нив имале вонбрачни деца со плебсот, ама прашање е колку ги признавале. Секако тие деца и да биле прифатени, немале право на статусот наследник што доволно говори за односот. А народот си ги вади очите за овие луѓе.
Сакам историја, ама далеку поинтересна ми е онаа на други држави, на нации од кои може многу повеќе да се научи и која е фактолошки подобро поткрепена.