Исчезнати лица

Точно така... Еве, на мојот син кога беше некаде 8-9 г некој преку соц. мрежи од Србија му велел да се видиме, да се сретнеме,играл видео игри со него... Дете ко дете, наивно ми кажува мене... Му велам, ајде вклучи камерата на скајпот јас да го видам, ама дете е ми вели... Е, ако де, да разговарам со него, да го видам, велам... И овој, нормално, го снема потоа...
Еве, моето не е шпекулација, вистина е...

 

Па, не се мислења на експерти.
Во други теми ај, ама не е во ред изигрување детектив во чувствителна тема и ситуација без информации.

 

Еве нешто што прочитав на фб и што стварно ме потресе.


Нешто за педофилија во Македонија
Дали меѓу нас живее монструмот кој неказнето го одзеде животот на малата Биљана?

Биљана Србинова се роди во Скопје на 5 мај 1979 година. Татко ú Иван бил возач во Итната помош. Мајка ú е Славица. Таа денес ќе имаше 44 години ако беше жива.
Ќе беше нечива сопруга и мајка, можеби ќе беше успешен уметник, можеби успешен адвокат, можеби ќе живееше во Европа…којзнае…каде и што ќе беше ако животот не и беше свирепо одземен пред 34 години.

Србинова исчезна на 24 декември 1989 година, а шеесеттина дена подоцна, нејзините посмртни останки беа најдени во дупка крај скопското село Бразда. Беше грозоморно убиено ова 10-годишно девојче, полошо од жртвите на озогласениот Џек Трбосек.

Хоророт се случил на 24 декември 1989 година, во 9:30 часот, кога малото девојче само излегло од својот семеен дом во зградата на улицата Никола Тесла 18/2-39, во скопски Карпош.

Биљана била висока само 140 сантиметри, слабо развиена со слабичко детско тело, со долгнавесто лице, со синозелени очи, со руса коса, облечена во сино палто, розови пантолони и темносини чизми. Биљана требало да оди на играорна во „Танец“ сместен на булеварот Илинденска.

Утрото, како и низа претходни денови таа зима било магливо. Тој период Скопјани го памтат по тешката магла кога буквално прст пред око не се гледало. Последен пат била видена како стои на тротоарот пред „Танец“, а потоа во дел од секундата исчезнала во густата магла.

Бидејќи не се вратила во вообичаеното време, за кратко нејзините родители го алармирале нејзиното отсуство, особено мајката Славица панично започнала да си го бара детето по сите другарчиња, роднини и пријатели, но никој не знаел каде е. Била алармирана и тогашната милиција, која според тогашните закони, требало да поминат 24 часа за да ја започнат потрагата.

Сепак, и покрај законот, милицијата веднаш започнала со потрага. Минале часови, денови, недели, а од Билјана немало ни трага ни глас. Убиството на малата Билјана од скопското семејство Србинови било првото злосторство кое се случило во земјава во последната година пред распадот на СФРЈ, а ја потресло не само македонската, туку и југословенската јавност таа ладна зима.

Еден ден во милицијата стигнала пријава од момче и девојка дека крај некој бунар во скопското село Бразда осетиле премногу непријатна смрдеа на скапано месо. Таму, крај бунарот во длабока дупка од повеќе од два метри, било откриено телото на малата Биљана. Од обдукцијата било утврдено дека таа била силувана, крвнички убиена и запалена.

Веста за убиството на Биљана тогаш беше шок за сите, се’ уште е шок и денес, а родителите таа година плашејќи се за своите деца не ги пуштаа сами никаде да одат.

Започнатата истрага завршила неуспешно. Убиецот не е пронајден до ден денешен. Година подоцна, беа започнати немирите во поранешна СФРЈ и истрагата комплетно била замрена. Овој предмет некаде сигурно фаќа прашина во полициските архиви, а убиецот можеби уште е жив и шета меѓу нас.

Вечниот дом на Биљана се наоѓа во Бутел. Над нејзиниот гроб денес стои стара бела пластична вазна, а во неа вештачко цвеќе ставено пред кој знае колку години. Човечка рака не го исчистила или измила овој гроб најмалку пет години. За ова гробно место, татко и Иван платил одржување до 2020 година.

 

Шо поише муабет да праиме, пред некои 10 години ќе киднапираа дете од кај мене в школо, дојдени беа луѓе да го земат детево од училиште, ги знаеа неговите и што работат и како работат и име и презиме и се со сите редови. Среќа не го пуштија детево со нив. Нит некој ги најде нит ништо излезе од тоа.

 

Случајов кој го опишав на кратко од Ватикан е делумно политички. Оти многу години поминале од тој настан, разглобени им се детали до најситно. Е сеа, дали се работи само за Ватиканската педофилија, која е нешто баш распространета, или и нешто друго, не би знаела.

 

Тоа тие го велат, а дали е така не знаеме.

 

Немам зборови....

 

Редке, поентата ми беше друга.
Во сета таа додатна гужва што ја имаше поради организирање на самитот, блокирање на улици ( кај што беше претходно известено поради вежби), плус сите брзаа да стигнат на работа, не приметиле што се случувало, киднаперот чекал само таков момент да го стори тоа шо го сторил, гужва, намамување и слично.
Не знаеме како дошло до тоа.

 

Епа, дека не знаеме, не треба да теоризираме.

 

А мене и на цимеркава, кога бевме студентки... Ццц, траума имам... Морам да споделам сега... Се враќаме од факултет, летно време, полно народ, прометна улица, вечер... Како што пешачиме, разговараме, се смееме, еден пред нас застанува и ни вели, а девојчиња да ви дадам по 100 ден,мавта со парите и ни се смее... Ние трчајќи во блиската пиљара, овој по нас, нѐ следеше... Потоа со сета сила истрчавме до станот, плашејќи се овој да не нѐ следи... Оттогаш ни беше страв сами навечер да се движиме надвор...
Сакам да кажам, не значи дека ако нешто гледаме на екран или читаме книга, не може да не биде и реалност.

 

А ти уствари од кај знаеш која каде работи и дали е некоја од МВР или не е? Ти цел ден едно исто го збориш па еве никој не мрчи.

 

Невообичаено е, освен ако нема индикации.
Особено за тинејџери. Исклучуваат телефони, ги нема со часови и еве не пријавуваат веднаш. Обично почекуваш. Реално вака прават сите. Ама во случајот мајката не чека. Ниту полицијата.
Они велат се е во ред, ама не знаеме.
И мајка му на Коста вели дека се било во ред, ама истрагата и другите родители велат дека не било. И не може кога уби 10 лица.
Така да, туку така не исчезнува, освен како што реков трговија на деца. Или проституција. Ама и тогаш ги бираат жртвите.
Она не се вклопува баш во тој профил.
Или на крај останува и самоубиство.

 

Леле бе на овие гомнава што монструозно се зафркаваат под објавите на мајката би им туривал најсилна киселина на очите систем капка по капка. Гадови.

 

Па, никоја не се произнесе дека работи во МВР.
И да има некоја таква, не смее да зборува на форум.

 

Па и немора да се произнесе.
Темава е таа. Нека ја затворат ако не и нема да се даваат мислења. Може и од полза ќе им се одредени теории на способните.

 

А, мислиш дека тие не помислиле на вакви теории?
Не е на народот да им кажува што да проверуваат и што да прават.
Народот треба само да врши притисок врз нив за да тера истрагата.

 

А детективите од МВР ќе седнат на фемина и ќе разглабаат теории? Или па може чекаат вие да го решите случајот
Постои нешто како осет, кога, како и што се коментира во кои ситуации. Оваа ситуација не е за да се правите детективи со разноразни претпоставки, особено оние насочени кон семејството.
И да имале проблеми, мислите дека од МВР не знаат и чекаат вие да им кажете?

Не ми се јасни овие „неверувачиве„ кон мајкава? Зошто, та зошто се јавила веднаш во МВР? Всушност не е баш веднаш, по еден час е скоро. Вие не би се јавиле, ако детето (14 годишно) сте го испратиле на училиште, ви се јавуваат дека не е таму, не можете да го добиете на телефон, никој од познаниците, пријатели, роднини немал контакт со неа? Ќе седевте и чекавте да се врати? Алал да ви е ако сте толку лабави, што да ви кажам. Јас по природа не сум паничар, ама во недајбоже слична ситуација исто би постапила.

 

Напна со теории, та теории. Форумов е за коментирање, ако не ти се допаѓа нечие мислење, имаш опција игнор.

 

Така де, за коментирање. Само, треба со осет да се коментира. Некои и немаат баш, за жал.

 

Не треба секогаш да се мисли на најлошото сценарио, пред повеќе години подолго време го немаше синот на еден наш познат професор. Колку што се сеќавам потоа го најдоа во некој манастир.