Еве една тема за размислување, што мислите дали е точна онаа стара изрека каква мајка таква ќерка. Знаете честопати на децата им се прилапуваат особини кои ги имаат родителите особено негативните. На пр: Ако мајката е неморална, или било која друга особина веднаш и се препишува таа особина и на ќерката, без разлика што можеби девојката е ангел. Па затоа ме интересира вашето мислење дали има вистина во тоа дека децата сакајќи или не наликуваат на своите родители или секој од нас е индивидуа сама за себе, без разлика што можеби некои од нас одраснале во условно кажано нездрава средина. Па се надевам на ваше скрено мислење на оваа тема.
Јас повеќе би рекла каков родител - такво дете. Јас сум физички копија на мајка ми, а по карактер сум иста како татко ми. Тоа се работи кои генетски се пренесуваат и нормално е да личиш на своите родители. Потоа и воспитувањето е битно. Ако мајката е со одредено однесување, и ќерката ќе биде воспитана да размислува на истиот начин (не е 100% тоа така, ама најчесто е). Мислам дека луѓето веќе не судат според родителите (или народски кажано од што фамилија си), ако ти си фина девојка никој нема да го интересира, ниту да те праша мајка ти дали е жена на место. Ама ако некоја девојка си има репутација дека е лесна, после на тој муабет се додава и: "Па, и мајка и не е нешто поарна, ништо чудно што и ќерка и е таква..."
Се согласувам со тоа - каква мајка, таква ќерка. Знам за таков пример. Мајката на моја другарка е слободна жена (мислам дека ќе ме сфатите на што мислам) и другаркава тргна по нејзини стапки.
Па сметам дека секој е индивидуа,иако ете сме наследиле некои особини но воглавно личноста се изградува сама.
Но што е тука со влијанието на родителите о процесот на воспитувањето на децата, бидејки знаеме дека родителите се тука главниот пример идол, херој на децата на кој се огледуваме.Точно е и тоа дека немора лошите работи да ги копираме но според мене освен генетиката големо влијание има и воспитуванјето бидејки родителите со воспитниот процес ги оформуваат своите деца како личности.
Секако дека и воспитниот процес има удел ...и семејната атмосфера и генетиката игра улога но сметам дека ние ги градиме нашите особини наштите гледиша и перцепцијата на светот...се изградуваме врз база на искуства,сосптвени.
Воспитувањето на родителите има големо влијание околу тоа какви ќе бидат децата во иднина. Најчесто, децата учат од родителите.
Табула раса. Е сега, луѓето се разликуваат по предиспозициите што ги носат, па така не може се да се поприми од околината.. А подоцна и искуствата си го прават своето.
Според мене има врска изреката.Многу е важен моментот на поврзување на детето со еден од родителите и влијанието на истиот кон детето. Воспитувањето има голема улога во понатамошното градење на карактерот на личноста,семејните навики,како и целокупното заедничко живеење.
Децата учат од родителите. Затоа си тие гени пример си личам на тато ми а имам многу малку од мајка ми во поглед на особините... А како ме воспитувале така знам и правам... култура,бон-тон,поздравувања, и се останато ... а за емоциите незнам секогаш се зафркавам: тоа сум си во хороскоп така ме тера да правам
Насловот на темава ме потсети на една мисла од Оскар Вајлд, човекот кого обожавам да го цитирам, дури и кога не се согласувам со него поради интересната структура на мислите (како што е во овој случај): "All women become like their mothers. That is their tragedy. No man does. That's his." Има делумно врска улогата којашто ја имаат мајката и ќерката во едно општество...која е иста. И за исполнување на тие исти улоги и задачи ќерките гледаат и учат од нивните мајки. Но ако нешто најчесто го гледаме, не значи дека истото секогаш најмногу го прифаќаме. Пример јас и мајка ми. Абе како да не сме крвно поврзани. Толку поразлични погледи имаме на работите и различни пристапи на реагирање кон истите тоа е чудо нешто. Ниту нејзиното сметам дека е негативно, ниту пак моето. Едноставно е различно. Се` си зависи од храброста, вољата и иницијативниот дух на самата жена дали ќе ги следи стапките на мајка и` или не.
мислам дека кажав и во друга тема ова нема врскаа..можеби не се зборува само за каква мајка таква ќерка туку какви родители такви деца секако дека тие не воспитуваат ама сепак нема врска ...Ова е мое мисење барем но секако некои работи генетски се пренесуваат некоја маана на пример незнам ..ама за воспитувањето нема врска тие ме воспитуваат да го правам најдоброто но ако јас згрешам не значи дека тие така ме воспитaле
Темава ја најдов уште пред 2 недели и веднаш сакав да напишам дека тоа нема врска дека не е така..... Но си реков, дај да си дадам малку време и да направам едно мало истражување и анализа. Дојдов до фрапантни информации кои говорат за тоа колку всушност сме имале слични работи и карактерни и во многу други области. Најголемата грешка се прави што се прави споредба како работите стојат сега. Не, треба да направите споредба со тоа какви тие биле млади, иако е многу тешко да се дознаат работи од нивното минато кога тие иле млади. Мене многу ми помогна братучедками која црпеше иформации од нејзината мајка за мојата. Немора 100% да се поклопува но голем дел од работите и однесувањето го наследуваме, т.е учиме од своите родители и сакале ние или не попримаме од нивниот карактер. Исто така големо влијание имаат родителите и во нашата сексуалност. Во семејства каде мајките ги укорувале керките за секое истакнување на сексуалноста, каде сексуалноста била табу, таквите особи покасно се несигурни во сексот, срамежливи, а неретко имаат проблем со доживувањето оргазам, бидејки потсвесно им е врежано дека тоа е нешто лошо.
Сеа во физички изглед 70-80 проценти сум како неа ама во карактер НЕ....она песимист ја оптимист....лесно паѓа у депресија...стиловите различни...она икрено кажано дискриминира...јас не...и многу др работи..А иначе за понашање...тоа дека уште мала не треба да одам со машки,односно пред да се предадеш треба да си сигурна...да не зборувам многу(јазикот да не ми биде побрз од умот) идр такви работи ги иам научено од неа и заеднички ни се(јас имам увидено дека тоа е правилно и ќе го пренесам и на мојте деца)
Во повеќето случаеви е така но има исклучоци. Многу години поминуваме со родителите, од почетокот учиме од нив, од нивните постапки и грешки. Е тоа учење од грешки може да ги направи различни во голема мера мајките и ќерките. Иако не е тема би сакала да кажам дека јас баш би сакала да бидам силна како што е мајка ми и полна со љубов и простување.
Колку би сакала да е така, но за жал не е. Мајка ми е чудо од жена и до сега немам сретнато таква личност. Премногу добра, полна со разбирање за сите, толерантна, пожртвувана, воздржана, а јас тотално спротивен карактер. Ни физички дури не си личиме.
Две чисти си немам бре...тотално различни карактери...некад си викам дека треба да почнам да ги пратам комшиките и пријателките на мама...чисто да проверам ... Ах тато тато....
Јас во карактерот допирна точка немам со мајка ми. Таа отсекогаш била вредна, работлива, учела ... јас МРЗЛИШТЕ ТЕШКО! Исто така никогаш не возвраќала на дофрлања одстрана на пример да и дофрли некој одстрана „леле како е облечена!“ ќе си премолчи, ќе игнорира. А мене така?! Не сум жива ако не се испокарам, може и да се истепам. Едноставно обратно сум од тоа што е таа.
Тука мене ми е најголемиот проблем.Не сакам да личам многу на мајка ми,пошто многу мисли на работата и такви ствари.А во суштина сите велат дека сум нејзина копија.Јас полудувам за тоа,но тоа е тоа.
