Дали верувате дека,, крушата под круша паѓа,, или верувате во ,,од був , сокол може да излезе,, Дали кога ќе се соочите со не послушно дете, веднаш помислувате дека таквото однесување потекнува од родителите? Дали Вашите деца се слика на Вас или се сосема поинакви ? Сте се нашле ли во ситуација да не си го познаете детето со некоја негова реакција?
Гени се гени, се гени. За некои работи е како мене слична, не иста, за некои како татко и слична ,а за некои СОСЕМ рљзлична и своја. Далеку е побунтовна но и похитра, брза некако, без да контемплира, ил па можи од пубертет е таква. За туѓи деца немам фиксиран став, не ги познавам добро како своето, но и кај нив гледам нешто родителско, нешто нивно. За був и сокол не знам, мене паника ме фаќа од наследни психо- физички болести, пример ако татко има шизофренија, ќе се плашам и за детето, оти сум видела на дело додека студирав такви примери. А иначе, може од успешен неуспешни да се испилат, и обратно, или пак од поштени луге преварантче дете, се е тоа карактер и темперамент. Кога ќерка не е послушна, не е од мене, јас послушна бев. Лажам, не е така, и јас сум била некогаш непослушна ама поинаку сум го изразувала тоа. Таа отворено се спротиставува и вели не, јас ко дете на моитр: аха да да , и после криенката моето си го правев. Мислам нејзиното е почесно , но ќе боли повеќе
Ген си е ген. Ама не дека воспитувањето нема улога. Само затоа што наследило некакви карактерни особини од родителот, не значи дека не може да се научи да биде подобро. Јас повеќе се грижам за ситуација "од два сокола да се роди утка". Би сакала моето дете да биде поуспешно во животот од мене. Но мое е само да ја воспитам да биде добар човек, останатото апсолутно ќе зависи само од неа.
Не мислев на гените точно. Можеби и воведот не ми е јасен баш, ама пак се отвори еве и друга дискусија. Спојлер: Пример Имам девиза - од не воспитани родители излегуваат не воспитани деца. Пред некое време шетаме и сретнуваме две девојчиња на околу 10тина години.Без никаква потреба почнаа да се закачаат со возрасни со недолични зборови за нивна возраст како ,,гитла,,...,,чибу,,...,, ај марш од тука,, Ми падна непријатно дури што ги слушав, а две стари баби кои седеа на клупата изреагираа ,,како мајка ти те воспитала,, на што се зададе мајката од соседната клупа и ги направи лом женичките. Што бараш ти децата да се добри кога еве пример каде мајката е таква. Велам, секоја мајка си го брани детето, ама ако е нападнато или е во опасност, ама без потреба да се развикаш на старици ,,мајки,, што можат да ти бидат, малку ми е хистерична агресија Ген..Носиме сите по некој од предците. На дедо му пиел, на татко му бил дебел, на мајка му бил лош... Ама сепак мислам дека децата до кај 10 години од дома си го носат воспитувањето и однесувањето надвор.Што гледа и слуша дома, тоа ќе презентира надвор.
Тоа секако, невоспитаност раѓа невоспитаност. Ако нема од каде да видат цивилизиран однос, ќе израснат неотесани. Тешко се корегира, ама ако се сака- може.
Е ова е баш така. Не може да има воспитано дете ако основна култура нема родителот. Ама ова нема како да се подобри, зошто никој не може да воспита туѓо дете.
Наликуваат децата на родителите во огромен процент. Кога некое дете е некултурно го караат. Кога е културно, браво за родителите го воспитале. Лицемерно малкуцка. За секое однесување на дете помислувам дека е од родителите. Ама имам преширока дефиниција за тоа што значи да си дете и некое да прави бељи и глупости, а знам дека има прекултурни родители. Едноставно е дете. За дете што седи премирно и некои родители мислат дека голема работа завршиле пошо нели се' слуша, ми е жал пошо го преплашиле до степен да не мрда за да речат за нив колку добри родители.
Детето највеќе учи од примерот што го гледа. Ја имам мало дете, кое секако во рамки на возраста го воспитувам уште од сега. Горда сум како да е магистрирана кога ќе рече ФАЛА или ПОВЕЛИ. Горда сум кога ќе си ги намести патиките една до друга и ги поместува да не се на пат. Горда сум кога и викам ајде да ручаме ми вика - Прво да измиела раце. Горда сум што учи од мене и сум и пример во многу ситуации. Да. Од дома е воспитувањето и децата се наше огледало. Да. Ќе собере нешто и од околината, ама од нас ќе види како да се справи со тоа. Рано ми е да зборам, немам искуство за понатака ама сметам дека имам добра основа за иднината.
Додека се мали учат од најблиските, роднини и познаници. Но (не)воспитувањето главно доаѓа од дома. После кога ќе се осамостојат и ќе се тргнат од дома, ќе се превоспитаат самите. На подобро, или на полошо. Јас сакам да верувам дека тогаш ќе дојде "од був во сокол" моментот, ако не се случил порано.
Родителите еднакво ги воспитуваат двете деца,ама двете деца се различни небо-земја.Мислам дека родителите можат да ги воспитаат децата до одреден степен,да ги научат на емпатија,учтивост итн ама во одреден период од животот надтежнува и карактерот на детето. На пр Јас мислам директноста и не е баш убава особина,ако нешто не ми се допаѓа ќе си премолчам,ама постојат личност што на ум тоа на друм.Тоа не е од воспитувањето на родителот.
А од каде знаеш дека родителите исто ги воспитуваат децата? Родителите пречесто со првото се понашаат поинаку, со второто поинаку. Како натежнува карактерот на детето? Карактерот е сите овие работи, вклучувајќи го и воспитувањето, не може да натежне од никаде. Родители што израснале "лоши" деца можеш да заклучиш дека е вина од родителите по тоа што не прифаќаат одговорност, ете некако случајно нешто натежнало на детето, а тие биле супер родители. Да биле супер, прво ќе прифателе одговорност, да почнеме од тука. Досега немам сретнато родител да каже, детево ми е супер ама не знам од каде, јас сум лош родител изгледа добриот карактер му натежна. Кога детето е добро, си ја присвојуваат заслугата. Кога детето е лошо, му натежна карактерот.
Секој родител вика дека исто ги воспитува децата но тоа е сосема неточно. Од личен пример, осетено на своја кожа, никогаш не не воспитувале исто и самата им имам кажано ама не можеш да се докажеш.
Карактерот не се наследува така да децата воспитувањето го учат од нивните родители. Во иднина над 18години веќе можат да одберат да не бидат такви и да продолжат по друг пат доколку сакаат промена во своето однесување. Според мене многу мал процент се свесни за карактерот што го имаат и одбирањето промена. Многу од родителите не ни сфаќаат дека имаат голем удел во градењето карактер на децата и доколку некое од децата се однесуе лошо не ја гледаат вината во нив. Некој од страна им е крив или па ќе речат е гени. Иако гените немаат никаква врска со карактерот на детето.
Гените за физички изглед да но за карактер не верувам, тоа е нешто што го градиме со искуства години и околина. Гените можат само да одредат зошто тоа го правиме на тој начин.
Воспитувањето на една личност доаѓа од дома и од самиот карактер на личноста.Јас сум од тие што ја подржува тезата крушата под круша паѓа.Голема улога игра и училиштето.Можам да кажам 60% домашно воспитување, 40% училиштето. Во примерот со мајката и ќерката, да сум била јас мајката, прво ќе и се завртев на ќерка ми и ќе и кажев дека тоа не е долично однесување за едно дете од 10 години спрема возрасни жени.Ќе и кажев да се извини и ќе ја натерав да си одиме дома.При тоа и јас ќе се извинев сметајќи дека нешто сум препуштила при воспитувањето.А дома ќе разговаравме од каде и се тие зборови и како така разговарала, зарем не знае што е респект. Се согласувам многу со поговорката "Шамарот што сакаш да му го удреш на детето , удри го на родителот".
Се сложувам со @TeddyGrey дека децата најмногу учат од тоа што го гледаат. И кога не сме свесни, тие се снимаат. Не е само зборуваењето ако ти им велиш на децата да велат фала, а те гледаат дека ти не го правиш истото нормално дека нема да прават. Се трудиме колку можеме преку секојдневието да ја воспитуваме, Досега мислам дека сме на добар пат, нормално има исклучоци си има и таа моменти. Сеуште е мала нормално после и другари, другарки училиште и околината ќе имаа влијание ама мислам дека засега е супер и има добра основа Еве една случка што мене некако ме освести. Скоро беше нервозна и ја лупна вратата, и викам што правиш и ми одговори " па и тато кога е нервозен ја лупнува вратата" Се сетив дека пред месеци нешо мм се врати нервозен и ја лупна вратата. Месеци ејј а таа памти.
Има милион примери каде родителите ги запоставиле своите деца,биле тешки алкохоличари,ама децата станале успешни личности.
Децата си знаат со какви маки успеале да излезат од такви средини и ако е некој успешен не значи дека не се бори со депресија или анксиозност, а јас и ти не можеме да знаеме дали е 100% среќен само затоа што надворешно е успешен.
