Јас сега за сега не би се отселила од нашава мила Македонија. Од една страна зошто сум патриот, од друга зошто не сакам да ги оставам мооте родители сами плус задоволна сум со работата и се што постигнав тука. Тука ми се спомените, пријателите, роднините и се што сакам. Носталгијата би ме убила..
Ве читам и се чудам.. Еве јас сум во Македонија, па зарем секој ден барате дружби? Никогаш не можев да го разберам тоа. Од работа, дома обврски, дете, учење, одмор и капак на се дружење. Можеби и јас сум затворен тип ама мене еднаш месечно ми е доволно дружба, пред се немам време, а и колку сака нека сум чудак сакам време со семејството. Кога немав дете имаше почести дружби ама сега не. Плус како што сме сами со мм, жонглираме со време, ни на крај памет не ми текнува на 4,5дена да барам дружење па колку сака нека сум чудна. Кај нас од работа одма на кафе. Одеш дома се пресоблекуваш дете под рака и на кафе. Епа не е нормално. Не се чудни странците ние сме. Ние подразбираме шетање по кафичи и кафани акање, странците си имаат квалитетно шетање, плус и стандард. Ние каде немаме пари па и постојано по кафани. Разбирам шетање во природа, пешачење тоа и јас го правам скоро секој ден ама да морам со некој да висам на кафе секој ден, не фала! Да се преселам ништо од ова нема да ми фали освен домот и семејството ако не е со мене. Убава ни е земјата, ова е наш дом ама дека претераме со тоа немало дружење та не знам што, како да не. Секоја чест на исклучоците ама па и едни пријатели тука, секој од корист само.
Не знам дали е соодветно мислењето за овде, не знам во која тема да пишам. Дали има некој што живее Дубаи/Абу Даби? I need a favor
Дали живеете во Емиратите сеуште? Ми останаа мал дел работи кои би ги собрало во средно кесе, барам некој што би можел да ми ги донеси а јас секако ќе си платам за услугата.
Здраво наши во странство! Се мислам напати за преселување во некоја странска, европска земја. Вака ако се навратам наназад, уште во детството си замислувам да поживеам надвор, да го осетам странскиот стил. Но од замисла само не бидува. Дали ве има некои во Италија, северна пример? Или во Холандија? Дали мора да имам баш од тие урнебесните професии за да се обидам за странство? З Зашто мене лично во поглед на работа, не ми се гледа сјајно ако некој не е од професија финансии, ИТ, наука, медицина... Ништо од тоа не сум. Сепак, по некое искуство е убаво да се слушне. Од каде да се почне.
Здраво и од мене. Доколку има некој на форумот кој што живее во Словенија, би ве замолила да ми пишете порака. Благодарам однапред.
Здраво на сите, ќе ве замолам за мислење или споделување искуство, многу би ми значело. Со сопругот сакаме да се преселиме во некоја држава во Европа - Словенија, Германија, Шпанија. Причина за преселбата е што не сме задоволни од животот во МК - здравство, правосудство, загаден воздух, и генерално лошо секојдневие. Засега сме сами, немаме деца. Е сега, дилемата што ме мачи е следнава: животот во МК ни е донекаде фино обезбеден. Имаме сигурни работни позиции, солидно платени, живееме под кирија веќе 3 години (во моментот кога би решиле да купиме стан имаме родители кои би не подржале финансиски), имаме автомобил, пријатели и роднини со кои имаме одлични релации и ни се многу важни. Кога би се преселиле во странство, имам чувство дека сѐ од ова би изгубиле и дека би почнале од нула. Свесни сме дека пазарот за работа е ограничен и дека генерално потребни се работници кои знаат занает или се медицинари (ние не сме ни тоа, ни тоа за жал). И двајцата сме дипломирани, јас имам и мастер, меѓутоа нашите профили не се воодушевувачки за некој специјално да не земе баш нас и да ни даде канцелариска/менаџерска позиција какви што имаме тука. Она што го најдовме како најверојатна/реална опција за да отидеме и двајцата веднаш е да се вработиме во хотелска индустрија во Словенија - собари, на рецепција, паркирање коли, келнери, итн. Не ги потценувам овие работни места, но реалноста е дека се захтевни (6 дена во неделата) а никогаш не сме ги работеле. Прашањето ми е - дали со минимални примања во странство (барем на почеток) може да се живее достоен живот и заедница која во иднина би можела да обезбеди достоен живот и за деца? Дали вреди ризикот? Ви благодарам на сите што ќе прочитате, ќе споделите ваше мислење/искуство и ќе ме советувате. Навистина многу ми значи!
Јас мислам дека е добро да пробате. И јас сакам да се исселам од Мк, баш поради истата причина. Германија, Италија, Шведска, Шпанија, Англија - заборави ги! Едни од најдобрите земји за живеење и работа според мене се Чешка и Словачка. Сум бил и на двете места (на прошетка) и можам да кажам дека се ок земји. На листава би ја додал и Малта. Малта бидејќи е поегзотична земја, верувам дека би нашле побрзо и подобра работа. Доколку вашите би сакале да ви инвестираат во стан, подобро нека ви инвестираат во стан во странство.
Јас можам да ти кажам за Австрија која е тука негде со Германија отприлика да знаете колку се давачки во месецот, а колку ви нудат вас плата. Доколку причината за иселување е финансии тогаш со минимална плата или професија која не се зема плата повеќе од 1800 евра треба да се знае дека нема да сте во некои плус ( сметки рачунај се околу 1500 минимум месечно). Е сега во однос на здраство, на образование, здравје потоа деца кога ќе имате, да тоа е најбитно и тоа ви го нудат. За иднината на децата се прави жртва нели. Значи со 1200-1500 плата ќе живеете, но нема реално можност за заштеда и за нешто во месецот многу да си приуштиш. Кафе/ресторани се скапи и тоа ќе ви фали на некој начин доколу не се заработува добро. Добро е што Германија има 13 плати, тука Австрија 14. Породилно платено до 2 и пол години. Ако се остане без работа се има право на Амс ( биро за вработување) кои дава месечно 60% од платата. Така да нуди многу, но како што кажав зависно од колкава е платата може да се тргне на страна или да се живее комотен живот. Ние одиме често за Љубљана и Марибор, па стварно е убаво, има многу хрвати, па и македонци, јазикот ни е многу сличен, многу полесно би се снашле во тој однос или со склопување на пријателства. Чекорот е огромен, но без деца многу полесен. Треба да си направите добри калкулации и што уствари вас ви е најбитно. Крај краева Македонија не бега, секогаш можете да се вратите назад.
Словенија е одлична идеја, можеби последната опција за нормална држава во светов. Хотелска индустрија немам поим колку плата вади ама двајца без деца со 2 плати ќе живеат ок. Башка мислам образование е признато, искуството го имате, да поднаучите јазик реална е работа во струка. Може нема да се збогатите, ама некој нормален живот е сеуште возможен.
На Тик Ток што ги гледам што снимале, навечер нема глуво куче во тие помалите градови како Копер итн. Не знам во Љубљана како е, ама во помалите градови пусто било. Они ако си бараат и живот, најверојатно Љубљана подобра опција би била, ама па таму не знам како е.
Секој, во различна фаза од животот има различна дефиниција за живот. Ко ќе работиш 8-12 саати, баш те заболе кој има навечер, поарно никој да нема, да се наспиеш. @Amellie би ти рекла, од искуство, прво кајшто ќе добиете понуда таму ви е среќата. Нема врска мало место, големо, село, град, се си има предности и мани.
Вчера бевме на саем кој го организираше Заводот за вработување од Словенија, имаше презентација од вработени во Заводот за административните обврски, работнички права, начин на живот, итн. И плус имаше претставници од некои индустрии (работодавци кои би вработиле од МК) меѓу кои и синџир на хотели Eurotas. Од сѐ што видовме тие имаа понуди кои ни одговараат најмногу - плата од 1200 евра нето, исплаќаат регрес и „божиќница“ и првите 3 месеци нудат и сместување. Имаат хотели на неколку локации. Дали можеби имаш некакво искуство со барање работа преку Заводот? Денес истражував, гледам дека има некои огласи и за мојата струка, но си велам да не бараат странци само за услужни дејности/занаетчии, а поплатените работни места да не се резервирани само за словенци? Фала ти многу на инфо! Фала многу за споделеното искуство, ме охрабривте! Германија/Австрија исто така разгледуваме, но бидејќи не знаеме јазик, си викаме да не е потешко за снаоѓање... И во однос на административните процедури, помалку познати ни се.