16 мај сме сега 2022 и уште ова ме мачи. Нема напредок. Значи прошло една година откако сум се жалела и не е поместено ништо. Отиде животов во спиење.
Ме мачи што заминав во друг град сама мислејќи дека ќе ми е поубаво со ново друштво, а поминаа 9 месеци и сеуште седам сама во 4 ѕида и нема вода од кого да се напијам и како денот да го поминам. Се чувствувам ужасно и беспомошно.
Животно прашање,што во нормално средена држава е регуларна борба ,а во нашата корумпирана е ВЛИЈАНИЈА