Како би реагирале ако дознаете дека детето пуши цигари?

Треба да се разговара за штетните влијанија уште кога е мало, а не кога ќе почне да пуши.

Со ќотек нема ништо да постигнете. Така само ќе се крие од вас и ќе зборува пред друштво како родителите му се „идиоти“ и сл.. Ако му влевате страв, тоа нема да има доверба во вас, ќе се плаши да раскаже не само за цигарите, туку и за други работи.

Ова го пишувам од начинот како јас сум била воспитана. Иако цело друштво пушело, јас никогаш. Ќе се потрудам така да ги воспитам и своите деца во иднина.

 

Со детето треба да се изгради еден пријателски однос.Треба да стекне доверба во вас,да може да ви се довери за секој проблем.За цигарите доколку го казнувате и го притискате уште полошо ќе биде.Не малку деца сум видела како се кријат и се ќе направат да биде по нивно.Треба да се разговара,па потоа одлуката е само на детето.Родителот е и треба да биде најдобриот другар.

 

Би требало на децата да им се објасни штетното влијание од цигарите, барем кога децата се премногу млади. Пропушуваат уште у петто-шесто одделение. Јас се сеќавам кога бев основно, еден осмоодделенец имаше никотинско труење, одвај имал 14 години.
Во секој случај сум видела родители што премногу трагично го сфаќаат тоа. Мислам, ќотеци па казни, па незнам какви закани фрчат.. џабе е, чим се фатило за цигарата толку е тоа.
Особено не ги разбирам мајките на некои фуфичиња од 25 години шо се кријат од дома мама и тато да не ги дознаат дека пушеле цигари.

Знам дека на ниту еден родител не му е лесно да гледа како детето си го труе организмот со никотин и катран, ама пак затоа треба на време и убаво со него да се разговара.

 

На моето идно дете би му зборувала уште од мала бидејќи јас мразам цигари и се гушам од димот.Инаку мислам дека би се онесвестила
П.С.Голем паничарка сум!!

 

Ќе му ги земам цигарите и ќе му објаснам за последиците од пушењето и дека не сакам да пуши па ако ми се спротивстави ќе си добие казна. Мое дете нема да пуши.

 

Јас како мајка пред се , а потоа и како пушач , би рекла , зависи од возраста . Мојата прва цигара ја запалив на 14 години ( само го земав димот , не го влечев надолу ) . И да . Се криев од мајка ми , татко ми , сестра ми .. Се додека не ме фатија ( по една недела од првото палење ) . Тогаш мајка ми седна да разговара со мене на мирен начин . Прво како мајка потоа како бивши пушач , ми укажа на тоа дека сум мала да се трујам на таа возраст . Ми кажа дека со тоа што го правам ги зголемувам шансите за белодробни болести и болести на респираторниот систем ( како рак на грло , јазик ) . Ми рече не ти забранувам , само почекај . Сеуште си премногу мала за тоа . Си пробала во ред не те казнувам . Само би сакала да имаш барем 18 години , колку толку потрезвено ќе размислуваш и ќе си сносиш одговорности за своите одлуки . Кога ќе запалиш повторно би сакала да знам . Не за казни викања и тепања , за да ти дадам повеќе пари да имаш да си купиш , да не зависиш од некој дали ќе ти даде или не . Да си имаш свои , не да бараш од друштвото . Така и постапив . Прекинав тогаш ( сепак не издржав до 18 ) . На 16 ипол пак почнав . Овој пат знаеше од самиот почеток . Ден денес не ме оправдува за пушењето но никогаш не ме казнила , не ми скратила џепарлак и слично . Колку имала пари толку ми давала . Кога немала не сум пушела и толку . Исто би постапила и јас со моите деца . Без разлика дали се работи за синот или ќерката . Подобро да знам дека пушат и да позајмат од мене цигара отколку да бараат од другари и другарки со кои утре можеби и нема да бидат во добри односи . На крај краева , ако пушат во детска соба може да настане пожар ако налетам јас ( криеќи се од мене де ) .
Богами , какво време дојде , би се израдувала ако пушат само цигари ( ова велам сега кога се малечки , кога тие ќе дојдат до " луди години " којзнае што се не ќе се пуши )