дека не треба на никој да се верува, дека доколку се трудиш да му докажиш на некој дека ти значи ќе биди се џабе, дека многу од луѓето си живеат во нивни измислени светови, дека многу луѓе лажат и за ситници.... тоа е тоа... таков е светот денес..
Сфатив дека -Среќата е таа која ти дава надеж за живот. -Секој потег на симпатијата ти ги менува мислите.
Да се нашалиме малку, секако дека нема да се поФтори, а не може дури ни да повтори Јас од ден во ден сфаќам дека сум се попаметна
Сфатив дека .... -Во очите на другите сум само една кукла и дека ја зимаат да ја играт само кога имаат потреба -Сфатив дека крвта вода не е и дуги кога член од семејството ке те понижи до толку да секое утро се прашувавш зошто живееш ,треба да простиш.. човечки е да простиш -Сфатив дека живеам за иднината
Како времето минува сваќам дека сум лудо вљубена во тебе дека ниеден момент не може да помине а јас да не мислам на тебе -сваќам дека на сите луѓе не треба да им се верува .. за жал пред некое време не го знаев ова и дозволив некои незначајни луѓе да ме повредат но крај.. си ја сватив грешката -сваќам дека ги имам најдобрите родители .. и ги разбирам кога ми велеа да учам повеќе... но сепак не е касно можам да поправам
Сфаќам дека многу тешко е некој роден во Македонија да успее да живее живот како што сака. Немаме понудени никакви можности од државава.
Дека на денешно време можеш да веруваш само на мами и папи. Се друго е ветер и магла. Ни љубовта е љубов, ни другарството е другарство. Дека во иднината СЕ зависи од тебе, и само од тебе!
- Сум направила многу грешки, за кои се каам денес. - За да победиш некој треба да му возвратиш со добро, иако тој те мрази од дното на душата. - Љубовта покрива СЕ и стои над СЕ .
Дека ништо не е вечно, немаш ништо, не поседуваш ништо. Твој е само денов, сега, насмевката или намуртеното лице кое го споделуваш со оние околу тебе. Имаш моќ да влијаеш на себе, а и на другите. Како времето минува сфаќам дека за среќа потребно е многу малку: насмевка, убав збор, омилената песна, миленичето, чоколадо. И да, знам дека е клише, ама како времето минува, сфаќам дека има многу вистина во клишеата.
Дека ништо не е вечно, дека единственото нешто што го имаш и поседуваш си самиот ти. Дека ако не се цениш самиот пред се, ни другите не би те ценеле. Како што минува времето сфаќам дека животот е едно ОГРОМНО тркало, секој го добива она што го заслужил, кога-тогаш.