Како времето минува, сфаќам...

Sfakjam deka, treba da se zivee od DENES ZA UTRE!
[mod-kirilica:2rreqfdq][/mod-kirilica:2rreqfdq]

 

Како времето минува, сфаќам дека сум родена во погрешна ера..

 

Секој ден е ново искуство и нова лекција....Сме сфатиле многу работи и допрва ќе сфаќаме...Што порано,толку подобро за нас,нормално...

Така сфатив дека мајка ми ми е најдобриот пријател,на кој може да му верувам 100 посто,на кому му е стало до мене и моите маки и радости......

Дека 100посто доверба не треба во никој,се треба да се прима со доза резерва....

Дека времето не ги лечи сите рани........

Дека порано или подоцна,се се средува,треба само трпение.......

Дека мора дожд,за да има сонце.......

 

Дека се’ тече, се’ се менува, дури и она нешто што пред извесно време сум го сфатила.

 

Сфаќам дека се поминува и си оди.Ништо не трае засекогаш.
Сфаќам дека што и да се случи животот сепак продолжува.
Сфаќам дека некои личности не заслужуваат да ги цениме.
Сфаќам дека во денешно време да си претерано добар значи да си глупав.

 

...дека не треба безусловно да веруваш.
...дека и долгогодишна љубов може да се уништи, ако едниот така сака.
...дека постојат луѓе кои ги интересираат само пари, пари, пари. И пак пари.
...дека секоја грешка скапо се плаќа.
...дека многу малку знам за луѓето и нивните можни скриени намери.
...дека она што на прв поглед изгледа совршено треба да се истражи. Совршенството не постои.
...дека многу луѓе седат на две столчиња. Се прашувам како ќе им биде кога столчињата ќе се тргнат.
...дека на се доаѓа крај.

 

Како минува времето, сфаќам . . .

глупаци и тупаци имало и ќе ги има, секогаш и секаде.
Не се обидувај да ги смениш или освестиш или да им помогнеш, само гледај да не си дозволиш да губиш време и живци на нив.

Со годините потешко се слабее.

Младешкиот ентузијазам за успех ми се цеди правопропорционално со сета глупост која ми ја приредува оваа држава, секојдневно.

Луѓето се огорчени со причина, затоа и никој повеќе не си оди на гости, по кафиња и на свадби со мерак...

 

сфаќам дека сум утнала неколку работи во животот...

 

Сфаќам дека ми недостига детството.

 

...дека сум родена на погрешно место....
...дека луѓето не можеш да ги промениш..
...дека истите не можеш да ги спречиш да си одат...
....дека светот е сурово место за живот...
..дека не треба секому/некому да веруваш..
...дека од тоа што најмногу се плашиш, тоа се случува..
..дека овој град е премногу мал за мене....

 

Како времето поминува, сфаќам...
Точно е дека времето ја лечи болката. Треба да знаеш повторно ќе се смееш, ќе си радосен. Ништо не може да ја врати загубената личност, треба да се соочиме со тоа и да го продолжиме животот. Сигурна сум дека тие сакаат да не видат како се смееме и се сеќаваме со радост на нив. Зошто верувам дека не гледаат и пазат на нас. Некогаш повторно ќе се сретнеме, ќе биде како порано.
Почивај во мир, бабичке. Иако не си тука засекогаш ќе бидеш со мене. Ех, како одлета една година.

 

Сфатив дека нема луѓе.

 

...дека ми отиде во ветер, и не седнав асално да учам. ПАК!

 

дека само си тапкам в место и ништо не правам.....и го мразам тоа

 

дека упорно се приврзувам со луѓе и мислам дека тие засекогаш ќе останат со мене ..

 

Дека плановите ретко се реализираат од причина што често се без реална основа, туку само пусти желби и сонови...

Дека треба шарм за да привлечеш, но многу карактер за да задржиш некого...

Дека родителите често се во право...

 

Како времето минува, сфаќам дека се е минливо, не мислам притоа само на материјалните работи а што е уште пострашно, се повеќе се уверувам во тоа на било каков начин, не дека сакам, туку едноставно откривам :geek: можеби и е многу повеќе од тоа.Веројатно ќе да е така...

 

сфатив дека се се случува со причина
сфатив дека само ние можеме да си го поплочиме патот до успехот
сфатив дека многу малку луѓе ја заслужуваат мојата добрина
сфатив дека тие што секогаш најмногу ги сакаме многу рано не напуштаат (или нас ни се чине така ни се чине)
Сфатив дека со сила убавина де бидува
Сфатив дека лугето се најсебичните суштества

 

Дека никој не може да ти го украде мајчинството..

Дека болката со времето знае и да расте..

Дека некогаш навистина треба да ги пуштиме оние кои сакат да заминат, оние вистинските ќе останат што би рекол еден пријател и кога ќе ја продадеш викендицата покрај плажа..

Дека она неможеш да помогнеш секому, ама можеш некому е апсолутно точно.

Дека треба да се радуваш на чистите победи, макар не лични туку оние и за твојата земја..

Дека никогаш не треба да велам НИКОГАШ!

 

-Дека што и да правам,секогаш ќе ги има тие што си хранат его со мојот неуспех.
-Дека сега ми е возраста кога треба да дишам со полни плеќи,а самотијата да ја оставам за староси...
-Дека не треба да судам на прв поглед
-Дека колку и да се трудам да сфатам поинаку,СЕКОГАШ ќе ме судат по надворешен изглед.
-Дека треба да зграпчам прилика секогаш кога ќе имам можност. Life is short.
-Дека најдобра одбрана е нападот.