Како времето минува, сфаќам...

Сите некогаш ќе ја добијат шансата да се покажат во вистинско издание

 

Ништо не трае вечно.

 

Голем ситничар сум и се плашам од многу непотребни нешта за животот, за иднината.... а тоа всушност ме спречува да бидам комплетно среќна и секако, да го живеам животот со полна плуќа. Сфаќам дека иако имам многу високо мислење за себеси (а по проценка и на оние околу мене и со право го имам), треба да сменам некои работи во мојот карактер, прво за мене и мојата иднина, па после за оние околу мене. Не смеам да поставувам граници на своите можности и сфаќања.

 

Дека вчера нема да биде никогаш,повторно,
дека ароганцијата е непотребна работа,
дека времето за себе е непроценливо,
дека најважно е да си здрав,
дека среќата е голема,и треба да се дели,
дека ја сочинуваат мали нешта,
и истите треба секогаш да се ценат,
дека треба да се мисли пред да се каже било што,
дека треба што помалку да и се предаваме на нервозата и почесто да го одбегнуваме стресот.
дека некогаш ти треба празна соба ,тивка музика ,добра книга,чај и ти и твоите мисли.
Дека животот е да знаеш да сакаш да се смееш и сонуваш, да мечтаеш и фантазираш.

 

..дека животот е суров,а среќата е релативна работа.
..и изгубено е само она,од кое сме се откажале!

 

дека парите го вртат светот
дека колку повеќе учам толку повеќе гледам дека не знам
дека најважно е да си жив и здрав
дека никој не ти е пријател

 

Дека некои луѓе не заслужуваат ниту да ги погледнеш.
Дека денес не постојат луѓе(освен најблиските)кои не ти помислиле лошо и кои не сакаат да те уништат

 

Колку и да звучи клише, сфаќам дека можеби нема среќен живот, туку само среќни денови.
Исполнети со силни прегратки, топли зборови од најблиските и надеж за посветла иднина.

 

Сфаќам дека сум опкружен со омраза, злоба и љубоморни луѓе.

 

Дека и покрај се здравјето е најважно, втората шанса е битна само кога самите си ја даваме! Животот не се деновите што изминале туку тие што сме ги запаметиле...

 

Дека веќе не уживам во ноќните журки

 

дека копилињата од другари едно по едно треба да се бришат од животот.

 

Сфаќам дека :

пред се си сам на овој свет,без разлика со колку луѓе да си опкружен.
Дека животот е многу убав ако те радуваат ситници.
Дека ако мислиш дека си среќен ,навистина ке бидеш.
Дека родителите се оние кои никогаш нема да ве изневераат и напуштаат.
Дека ретки и многу малце се искрени пријатели ..она навистина искрени.
Дека мојот најверен пријател е сестра ми и мајка ми.
Дека љубовта е убава ,ама не и најважна за да се '' умри од љубов по некого'' .
Трпението е се,љубезноста,чистата незлобна душа.Тоа ако го имаш ,секогаш ќе се разликуваш од другите. и многуууу други работи....

 

дека некои личности не го заслужуваат моето внимание
ништо не останува исто...

 

сфаќам дека:

ми се ближи свадба а треба да почнам да слабеам
сакам бебе,а не сакам да бидам бремена на свадбата
не ми се работи повеќе,а ми требаат пари

 

Дека во право била мајками кога ми викаше уживај додека одиш во школо,а јас брзав да пораснам

 

...дека со годините се зголемуваат и проблемите.

 

Сваќам дека ништо не е како што изгледа на прв поглед, ни животните ситуации и шанси ни луѓето, сите ти прават лице додека поштено не те заебат

 

Како што минува времето сфаќам дека ништо нема да биде како порано затоа do what makes you happy.

 

Секој нов ден е исполнет со предизвик,но и ризик.