Како ги решавате секојдневните проблеми?

А ако не можеш да се разбереш со луѓето? Значи има неверојатно некултурни и невоспитаниии особиии..Јас правам се за да не влезам во караница макар да треба и да се жртвувам себе си..(зборувам за оние кавги во кои се мери силата а не зборовите!)
Совет ако знаеш, како да се справам со ваквите ?

 

Фино лепо ке им акнеш едно игнор сонце, наместо да си ја трошиш енергијата за поважни нешта у животот . Сврти си се и продужи си кон свој пат, зашо многу ретко да наидеш на некој кој е важен и да застанеш да се расправаш со него за нешто притоа златото време да си го губиш...

 

Зависи.Ако проблемот е нешто што ме мачи подолго време, разговарам со некој што мислам дека може да ми помогне.Секогаш сакам прво сама да пробам да си ги решам проблемите, па ако баш не можам тогаш барам помош.Никогаш не паничам и не се трескам од земја за нешто-едноставно си ги планирам работите однапред и знам како ќе заврши одредена работа... :geek:

 

Најчесто сум со краток фитил, избувнувам пребрзо, а после се каам, и сфаќам дека сум згрешила. Зависи од денот...За некои караници веќе и немам сила да се карам така да ги оставам работите да си течат. Но што ако и после мирен разговор проблемот неможе да се реши? останува тука отворено прашањето. Дали има излез? ху ноус...

 

Секојдневни проблеми... некако премногу општо ми е ова. Различни проблеми спаѓаат тука а тие бараат и различен начин на решавање. Ако проблемот настанал и заради нечие влијание а не само на наша одговорност, тогаш треба разговор. Во вториот случај треба да дејствуваме и да го решиме онака како што ќе одлучиме дека треба, со некаква акција. Игнорирањето и одлагањето не е решение.

 

Така што седнувам и со ладна глава барам решение.

 

Што можам решавам. Што не можам, не се ни замарам искрено.

 

Луѓе помагајте. Имам огромен проблем, не знам во која тема да го пишам ова. Детето ми е 5 години и 7 месеци. Родено во јануари. Сопругот сакаше да ја запишеме 1во одд сега, но потоа со мое инсистирање се согласи да ја пишеме другата година. Си оди во градинка. Не бараа пролетта од училиштето дали сакаме да почне, одбив, ме викаа да потпишам. Но еве овие два дена му текна повторно дека ќе трга на школо и ќе ја запишел иако уписите беа до мај, не можело детето на 19 години средно да завршува. ОЧАЈНА сум. Помагајте, како да постапам, што да правам, два дена плачам, не го интересира воопшто.

 

Не може да ја запише, и да сака не може..

 

Се плашам бидејќи фалат деца дека ќе прифатат. Душа ме боли ќе се одвои од нејзините деугарчиња од градинка. Се извинувам, зошто пример нема да може?

 

Па не може, има конкурс, има рокови, децата разговараат со психолог кога се уписите, кој ќе се нафати така да ви запише дете ван процедура во школо?
" Условите за запишување прваче се да има наполнето шест години до крајот на календарската година, да биде доставена потврда за примените задолжителни вакцини за детето, како и потврди за офталмолошки и стоматолошки прегледи издадени од надлежни установи.
По исклучок, детето може да се запише во прво одделение доколку наполни шест години до 31 јануари наредната година, по претходно барање од родителот, односно старателот и добиено мислење од педагогот или психологот во училиштето."

 

Го читав ова, но пак не сум мирна. Ќе разговарал со надлежните.

 

Нека разговара, ама си има ред и рокови. Тој воз поминал. Кога тогаш сте донеле одлука да го запишите следна година, тоа е сега. Не е страшно што на 19 години ќе заврши средно, ни прв ни последен ученик со таа возраст. Важно е да се образува и да научи.

 

Ви благодарам на сите. Се надевам ќе си остане во градинка уште една година.