Воин, во истата ситуација сум ко тебе, сакам нови личности во животов, но кога треба да се нафатам на некоја активност ко оние што ги спомнала Џоли, сум ко:... ај не. И тоа е, додека не мрднеш од дома, нови пријатели нема, само на желбата останува...
На поминување таму некаде, да му свртам и да заврши некоја работа за мене? Тоа не е пријател..за мене.. Туку познаник што можам да го искористам.. А такви не сакам во животов.. Затоа што користењето гарант ќе биде взаемно.. а јас баш и не сакам да помагам на такви
Кога го прочитав целиот текст добив впечаток како да сакаш да најдеш некој да го користиш кога ќе ти притреба нешто. Гледам како да си ги смешал термините пријателство и искористување.
Многу поинакви совети ќе добиеше (а можда и некоја кафе-средба) ако реченицата ти гласеше: и да знаеш во иднина дека некаде таму блиску-далеку имаш некој на кој можеш на поминување да му се јавиш и да го викнеш на кафе. Во спротивно ако познаникот твој сфати дека го дружиш само ради корист многу веројатно е дека ќе те одбие за било каква услуга и никогаш нема телефон да ти крене пошто ќе знае зошто го бараш.
Јас па вооошто не сакам нови познанства. Вистински пријатели имаш двајца или тројца, за на кафе друштво малку поголемо. Знаеш точно кој, што и како мисли. Ако не стекнеш пријателство кога си помлад и истото не трае повеќе од 10 години, кога ќе си повозрасен сигурно на ум нема да ти биде стекнување најдобар пријател. Луѓето гледаат да користат. Ако физички им се допаѓаш, а и твојата материјална состојба ќе ти глумат пријатели, а зад грб ќе те озборуваат. Драми на овие години не сакам.
Нови луѓе често се запознаваат, во реалниот, но и во виртуелниот свет по пат на социјалните мрежи, но ретко кој од тие луѓе ќе биде вистински пријател.
