Како мала се плашев од...

Од грмотевици и сеуште се плашам

 

Oд една комшика ,уште метла и фалеше и да полета за да си биде прав и вештица .И ден денес кога ке ја видам ми е језива :roll:

 

Од ' чудовиштето ' од под креветот
HAHA !

 

Од темница,бубашваби,духови...

 

Аааа,и се плашев коога навечер ќе седнам на шоља и преку ден мислев дека од шољата ќе ми излезе змија и ќе ме лане по газот :

 

Од што не се плашев Маштовито дете,нема што.
Па да почнам.....се плашев од звукот кога ќе пуштиш вода после какање,од змии,секакви бубачки,секакви чудовишта,од ѓаволот,од мрак,од камбаните во црквата,од стари луѓе....

 

Па и не се плашев од многу работи дека си бев палава и тепав секакви бубачки и фаќав црви и тоа со другар ми не се дружев баш со девојчињата од улица ама после почнав и со барбики да си играм иначе се плашев да го пуштам казанчето зашто мислев внатре е таа со црната коса и ќе ми искочи и од духови.

 

Од отворен простор и секаква празнина, кој знае зошто.
А до ден денес си ја носам фобијата од кловнови..

 

Дедо Мраз... Значи никако несакав да одам во нрговиот скут,а ако некако ме натераа за да ме фотографираат со него на сите сликички сум си со солзи во очите..
Исто сум се плашела од темнина,чудовишта под креветот и зад плакарите,духови и сенки,мртовци(што и ден денес се плашамм ) и крв..
А ОБОЖАВАВ ДА ГЛЕДАМ ВАМПИРИИ..I Like It..
Посебна си сум..Знамм..

 

Како помала се плашев од:бубашваби,змии,мачки,кучиња,ѓаболи и вампири.А сега кога ќе се сетам од што сум се плашела се смејам...

 

И уште се плашам од вошки. Се плашев/плашам да не фатам.

 

Се плашев од секакви инсекти и сеуште се плашам

 

Како мала се плашев и сеуште се плашам од темнина. И нема кај се не оде,не можам да го победам тој страв!

 

Се плашев да идам во друга соба во куќата кога сум сама,си имав набиено комлекси
дека има нешто страшно таму,имав страв и од темнина ама го победив

 

Како мала се плашев дан ми се појави Баба рога
И никогаш не пиев кафе, дкеа ми беше страв ако ми израсне опашка

 

Духови, вампири... Смртно бев исплашена од нив, ако грмеше, а јас бев сама во соба се буткав под ќебе и го туткав од сите страни, да не случајно влезе од некое мало отворче А едвај дишев И така спиев стуткана додека не заспијан, па да се откријам.

 

темнина во затворена собе(особено кога некој ќе ми ја исклучи),инсекти(сеуште се плашам од нив),хорор филмови(затоа не ги гледам) и дека некој ќе ми ги земи моите работи(пр.коа се почестува некое бонбонче и сл.) и ја тогаш сум ги прескокнувала на што се смееле.

 

од пајаци и секакви бубачки, елементарни непогоди и денес ги имам тие фобии ама вамириве, сенките не ме плашеле сакав со сенките да си играм ко мала

 

Темницата- премногу се плашев од неа и ко мала мајка ми обавезно ми ја оставаше сијалицата запалена. После некое време го победив стравот.
Единствен страв кој не сум го победила и ќе ми остане за секогаш е стравот од змии. Се плашам да ги помислам, а не пак да ги видам на TV. За во живо поарно да не ви праам муабет.

 

Се плашев од невремиња (силен ветер, пороен дожд, грмотевици), сега не.