Како мала се плашев од...

Од змии, и ден-денес уште.

 

duhovi

 

Исто.

 

Грмотевици

 

I ja imav neobjasnliv strav od dedo mraz sea kao adult nemozam da se setam na kogo me potsekal so me pykalo jeza i sum placela koa ke sum videla

 

Од комшијата Ванчо... ме лажеа дека ќе дојде да ми ја исклучи струјата...
Абе и кога потпораснав уште се плашев од него, од хорор филмови толку се неам плашено, на сите им викав дека се плашам од тој човек и една другарка еден ден ме гледаше зачудено и ми кажа дека тој бил дедо и и дека нема врска тој со струја... и од тогаш престанав да се плашам.
После се плашев од комшијата Тошо...

 

Се плашев од една жена дека ќе го земе татко ми.Тие договорени се мајтапеа со мене.Таа ми викаше јас ќе ти бидам мајка и ќе ти купам бебе кукла,а јас викав,неее јас си имам мајка.
Исто се плашев дека вулканот што е во Косел,Охрид ќе се активира .

 

Од инкасаторот. Незнам зошто ама кога ќе го видев тој човек да доаѓа во двор бегав што подалеку.

 

Темница

 

Од овоа најискрено. Секоја чест за глумецов ама многу страшно ми беше овие шо се затвораа какп заби

 

Чудовишта сегде. Се што е сменето е дека сега се реални и до некој степен замисливи.

 

Како мала се плашев од Мона Лиза
Мислев дека е баба рога..

 

Од една баба у населба што живееше у една барака карши зградата наша.
Ама беше језива и страшна со таков застрашувачки поглед, права баба Рога беше и денес би ми било крипи да ја видам.
А и не караше само, се жалеше дека сме играле сме и сметале, а ние деца...
Ја љубопитна идев до вратата нејзина па одма после бегав.

 

Јас бев од оние храбрите што секогаш ја проверуваа цела куќа дали има некој влезено ама затоа кога играв игри (имаше една некои зомбиња те маваат) толку ми влегуваа во глава што постојано чувствував како некој (дух) да има позади мене и страв ми беше да се свртам
Не станував од столчето со часови и ја играв играта само за да не признаам дека се плашам

 

Оси!

 

И јас сѐ уште се плашам.

 

Не се лечи тоа

 

Да.

 

Јас се плашев од еден колега на татко ми. Се викаше Жарко и беше многу низок и крупен.
Вака сеа да ме прашаш немам поим зошто сум се плашела, амс буквално солзи ми течеле кога ќе сум го видела. Ми купувал и чоколади, кукли... Не и не, никогаш не сум го засакала.