Како навистина сакавте да се викате?

Сум била многу мала за да ме прашаат и да им кажам како сакам да се викам
Но кога ми го дале името што го носам знам дека биле среќни поголем дел од фамилијата а најмногу една прекрасна жена ... истата таа жена кога ме видела прв пат кажала .Ова девојче ќе биде моја наследничка таа беше жена на која и се восхитував и беше мој идол

 

Како мала многу сакав да се викам Марија или Маријана и после кога ми се роди сестричка си ја крстивме така

 

Мила или пак Ива ама бидеќи не се викам ќе си ги крстам моите деца секако ако се девојчиња

 

Не ме прашале како сакам да ме крстат, ама крстена сум и тоа во црква . Кога пораснав и почна да ме треска пубертетот и јас бев една од тие што си го мразев името. Потоа пораснав и сега сум голема и не ми е воопшто битно. Никој не ме вика на име сега, туку скратено.
Абе до кумот е, дефинитивно.

 

Се викам така како што сакам да се викам.
Го сакам моето име, и не би го променила. Добар избор направиле тогаш.

 

Вака како што не викам.
Значи си го обожавам името...и не би го менувала за ниедно друго.

 

Хаха, јас баш знам 2 сестри кои се викаат така
Инаку, ко бев помала си го мразев името, а сега не го мразм

 

Анастасија или Софија ... Али моите ТАМАРАААА па ТаМАРА!

 

Дијана или Ивона

 

И да ме прашеле, не сум разбирала
Шала на страна, мислам дека секој треба да си е горд на своето име, бидејќи едноставно, без или со некоја посебна причина, дадено е од луѓе кои те сакаат. Без разлика дали се тоа родители или кумови.
Не би можела (а и не би сакала) да замислам да се викам поинаку, иако како мала си ставав некои теткести имиња (како што се викаа пријателките на мајка ми ) додека си играв тетки-метки или fairytale имиња додека се замислував принцеза од Дизни

 

Си го сакам името и не би го менувала за ништо. Среќна сум што ми го дале тоа име и не поради тоа што којзнае колку е убаво и посебно, туку затоа што мене лично многу ми се допаѓа.

 

Мислам дека го имам најубавото име на светот Марија и многу си го сакам ама како мала сум се преставувала како Наташа што сега ми е многу смешно и стварно не знам од каде ми текнало тоа име.Знам дека мајка ми останувала зачудена кога други ке ме прашале како се викам а јас сум викала Наташа.Знам дека ако не ми дале убаво име сигурно би се прекрстила и фала и многу на кумата за прекрасното име

 

Многу си го сакам името и одсекогаш сум го сакала, горда сум и благодарна на моите родители што не ми дале некое име од кое би се страмела.

 

Јас моето воопшто не си го мразам,напротив си го обожавам
И како што си се викам така ми е најубаво

 

Наталија или Александра..

 

убао си е моето именце

 

Сега моментално сакам да сум Леа.

 

не дека нешто не си го сакам името,али ако втор пат би ме крстиле сакам да се викамм...Деана или Ева

 

Си го сакам името,ме потсеќа на нежност,мир,шо и всушност значи во превод.
А воедно и ми прилега на мојот карактер .

 

еваа