Како се одлучивте за второ дете? (за помалку одлучните)

Првата година беше тешка.
После олеснува.
Или можеби се навикнуваш
Две години се разлика. Второто не спијач, не јадач..

 

Моментално ми е бебе скоро 8 месеци... и сега ми е најтешко...и зима, и вируси.
Ме утеши со пишаново.

 

Кога ми светна во главата дека не знам што би со себе ако не постоела сестра ми во мојот живот (помала е од мене).

Тешко или лесно тоа е..
Нит прва нит последна со две деца.

 

Со две ми е многу полесно се анимираат, си играат ,се тешат.Ама за болести го минувам истото што пред 5 години го минувавме само со полоши форми со бронхити, болници итн.Уште не спие малото цела ноќ и ептен е напорна со спиењето.
Ама сепак многу се мили двете кога се и кога мислат дека никој не ги гледа кога ќе се гушнат и бакнат,ми разигруваат срце и секоја клетка во телово.Нема ништо на овој свет подрагоцено и поважно од нив.

А за болестите еве ме буфтам си велам ако ја преживеам оваа зима после полесно ќе биде.

 

Колкави се сега?
Сега спијач е?
Леле аман, за спиењето највеќе ми е.

 

5та година терам без спиење и првата и втората се погодија неспијачи.
Не е страшно,навика.
Само првата година мислев ќе полудам,уствари полудев.

 

Пет години? Големата колкава ти е?

 

5
После 4почна да спие без будење,малата исто од сам старт како дада се буди по мал милион пати.3 ќе полни,уште една година и давам фора да престане да ме малтретира.
Се молев само деца спијачи да ми се погодат ама не..не се на мене за спиење

 

Големата исто има пет и пол години.Од млеко на шест месеци се одвикна. Ок дете е. А малово не знам, сега е четири и пол месеци, не знам дали ќе се погоди на дада му. Кога читам дека може да бидат две деца различни ме фаќа паника

 

Моите се исти.
Лоши,неспијачи.
Поголемава до 3 год.беше нејадач,преку ноќ смена.
Од лоша полоша,после три е мала
воспитана,паметна и добра девојка.
Малава е од лошка полошка душа вади сега таа.
Турбо сум по цел ден со двете,99%сама го одгледувам,без мајки,свекрви,тетки или билокој.
2год.и 2 месеци се разлика.
Секој месец се болни,неможат во градинка да тргнат.
Слатко-напорно ми е.

 

Да не се лажеме растење на две деца посебно ако се мала разлика па и згора на тоа ако сте сами далеку од мајка/свекрва и те како е многу тешко

 

Како постигнувате со две мали деца и без помош од мајка/тетка/свекрва? Сигурно е возможно, верувам, ама мора да е незамисливо тешко

 

Ќе се навикнеш. Нема да бидеш ни прва ни последна. И подобро е сама, отколку да има некој да ти соли памет цело време. Деца може да одат кај баба на гости 1-2 пати неделно. Повеќе не, штетно е по здравјето за сите. И плус треба да знаат убаво да зборуваат, за да можат да кажат што јаделе таму, што правеле. Немам верба во никого, особено не откако два пати навечер ми појави алергија, а не знам од што.

 

Ме утеши со ова неспиењето се си мислев од 2 год ќе почне да преспива преку ноќ.Ама сега кога прочитав 4год неее

 

Па да, во принцип така е, само што јас со тек на време научив да преминувам преку солењето памет (т.е. да го игнорирам целосно) за повремено да имам малку повеќе одмор и со тоа да бидам пофункционална и посмирена со детето.

 

Хахаха како се одлучивме?!
Лесно...
Првото беше едно такво плачливо захтевно дете се до три години.Знаев ако не родам дур се мала разлика после немаше да сакам да раѓам.Разлика се 2 и 4 месеци.Едното пелени другото пелени.Големото љубоморно,помош од никаде.Имаше денови ќе си се исплачевме убаво.Ќе поминеше.Во вц одевме сите тројца
Дали едното го сакав повеќе од другото?! Никако..
Љубовта не се дели се множи со два.Мислиш максимумот од себе е грижа околу едно најплачливо дете,ама животот ти покажува дека можеш повеќе.Со раѓањето на второто сфатив дека можам да бидам многу потрпелива и посмирена.Дали ќе ми беше мака ако не родев второ?
Дефинитивно да

 

И моево детенце многу плачеше дур беше бебе, што грчеви што темперамент, не сакаше да се вози во кола, да го држи било кој друг освен јас, не сакаше нит во количка, нит да биде носен во кенгур, секаде заоѓаше од плачење и ми падна кичма од носење во раце. Контактен спијач беше, не можев до вц да отидам дур спиеше, нит да фатам нешто по дома, а навечер спиеше во креветче ама се будеше на секој саат. Мислам дека првите месеци ментално попуштив од толку плачки, се изнаплакав и јас со него.
Сега има 20 месеци и многу е темпераментен, не слуша, инает си тера, си плаче пак кога нешто не му е по кеиф, ме следи кај и да одам, не спие се уште цела ноќ, се буди барем 2-3 пати, слабо јаде и многу пребира...и сето ова се само дополнителни причини зошто ми е страв да имам второ дете.

Основните причини се дека не знам дали можам да сакам уште едно дете како него, мислам дека се уште му требам него, башка што уште цица...а и некако не се чувствувам дека сум спремна се уште. Ама дефинитивно не сакам да биде единец, сакам да си има братче/сестричка ама ќе чекам додека не се чувствувам спремна иако не знам кога би било тоа.

 

Јас одев по некоја логика дека со тек на времето ќе се смири а кога ќе се смири тогаш веќе јас ќе сакав да шетам да излезам и ќе се плашев за второ.Исто такво беше и моето,кога доаѓаа гости он не сакаше со нив него се повлекувавме во спална.Раче да ти даде за шетање чувај боже.Кога ќе намислеше нешто невозможно ми доаѓаше да се убијам.Тантруми што траеа по еден саат и да не редам.Освен што убаво јадеше до 1.5 ништо друго не штимаше.После 3 год ново дете.

 

А кога мислите дека ќе бидете спремни?
Никогаш.
Секогаш ќе има некоја причина да те сопре. Детето ќе порасне додека се роди бебе, ќе созрее малку ќе биде батко/ дада. Ќе престане да цица, а и ако не престане можеш паралелно доење. Не им ја скратувајте можноста да растат заедно, да си имаат другарче дома.
И што ако после неколку години нема да можеш да забремениш баш ти кога сакаш, па ќе смениш работа и само ќе си одолговлекување.

 

Цел живот сакав само едно детенце, ама сеа ме фаќа паника дека ќерка ми ќе биде скроз сама. Ај што ако јас не родам второ нема да има брат/сестра, нема да има ни братучеди. Ама па не можам некако од таа причина да раѓам, сметам дека треба вистински да сакаш.