Како се одлучивте за второ дете? (за помалку одлучните)

Веќе некое време размислуваме за второ, сопругот сака а јас неможам да се одлучам, малата е 3 и пол год , немам почнато на работа цело време сум со неа повеќе е дома него в градинка. Некако сум преоптоварена со мисли како ќе престигниме, да ја остам сама несакам а од друга страна ако чекам да средиме со се - кој знај кога ќе биди. На два ума сум дали да чекаме или да се решам додека сум дома. Овие денови посебно разговараме на оваа тема и серизно размислувам и стално сум неодлучна …

 

NEMA poubavo.....Jas posle 10 godini ostanav povtorno bremena,Denes pravi 1 godinka a golemata ima 11.Nasata familia sega e kompletna I posrekna.Se se postignuva ne se grizete samo opuateno

 

Ista situacija sme i nie i taka e, nema poubavo od toa...

 

детево ми е 14м.
си мислам и сакам искуства совети
дали е ред за 2ро,како тоа да го знам?
се двоумам малку

 

Ако сакате зошто да не е ред? Според мене најидеална разлика е 3-4г, поразбрани се, љубомората поок се контролира и ти си порастеретена, во смисла посамостални се за Вц за јадење за заспивање.. ама тоа според мене. А за прво,второ трето дете кој кога мисли дека е спремен

 

Сакавме второ дете и планиравме да бидат на блиско растојание, но малку порано ни стигна од очекуваното бебето, ама топ сме. Беше страшно да се замисли на почеток како ќе изгледа темпераментен тодлер од година и пол и бебе. Тешко е на моменти, ама второво само си расте. Немам стрес што како со бебето, оти знам, немам ни толку време да се потресувам за ситниците околу неа. Најмногу ме плашеше реакцијата од поголемата, ама супер е, ја гали, ја сака. И дефинитивно сум убедена дека ако чекавме повеќе време повеќе ќе влијаеше психата и можеби и ќе се обесхрабрев.

* сега сакам уште едно, ама морам да се задоволам со овие две, 2 царски за нецели 2 години стварно беше напорно

 

Кога мојот беше колку твоето, јас веќе бев породена 14м ми се разлика, не дека е лесно, ама боље наеднаш, отколку поголема разлика.

 

Они немаат сега ништо заеднично, но кога ќе пораснат разликата ќе е скроз неприметна. Моја другарка со сестра и се 7г разлика, најдобри другарки се буквално, маж со сестра му исто 3 и пол години разлика, а се ептен блиски иако како помали не биле, а знам по една што се и близнаци, ма ни роденден не си честитаат едвај. Така да.. како ќе се поставиш ти во воспитувањето и градење на блискост измеѓу децата без разлика на разликата во години е според мене. Нормално нема да имаат исто друшто, исти интереси додека се мали/ тинејџ, па и тие што се 1г разлика ама како возрасни е битно колку ќе си се поштоваат. Спремност и помош е многу важно да се има ако се мала разлика. Јас пошо не сакам никој да ми се плетка дома тоа не ми иде во опција иако планираме трето дете, 3-4г со второто пак ќе темпираме да се разлика

 

Zdravo na site.
Edinec sum, otsekogas sum sakala brat ili sestra I si velev ke imam barem 2 ili 3deca.
Rodiv edno detence I fala mu na boga za ovoj blagoslov vo zivotot. Me smeni, tesko mi e no ljubovta sto mi ja dava sin mi, mi dava smisla za zivot.
I naednas nesakam poveke deca. Nemam zelba, koga imame odnosi so partnerot duri se plasam da ne bidne na ,,nesakajki,,
Nesakam radi toa sto pomosta sto ja dobivav od nego e premala. Mozebi premnogu ocekuvav, neznam.
Izrasnata sum vo familija kade tatko mi I pomagase za se na majka mi, no od druga strana kavgi za sitnici....
Se soglasuvame okej, normalno ko sekoj brak imame krizi za koi mislam deka gi nadminuvame.
No, preselba vo druga drzava ne ceka, kade porodilno e samo 3meseci. Pomos znam deka nema da dobijam od nego ili ke ja dobijam so iljada pati povtoruvanje na ,,zlato ke go napravis ova,, ,,iscisti go ova,, I posle nervozna faca.....
I se pomiriv deka sama si go izrasnav deteto, sega e godina I nesto I kolku tolku mi e polesno. Znam kako doagja nov den e se polesno.
I si velam otpocetok, so dete, so kontroli, raganje, prvite meseci doma... haos neviden. Povtorno samata bi se zrtvuvala jas. I zosto?
Od druga strana, si velam ubavo e covek da si ima brat ili sestra, uste edno detence.Znaes deka vo zivotot imas uste nekoj bez razlika kade zivees.
No, neznam kako bi se custvuvala dokolku toj pat bi go minala recisi sama.
Sto mislite? Dali ste se dvoumele nekogas na ova tema?

 

За детето. За тоа да си има братче или сестричка и да не е само.

Не верувам дека постои држава која има 3 месеци породилно. Односно може да е 3 месеци 100% платено. Треба да се распрашаш убаво. Сите развиени земји имаат многу породилно. Некаде е до 3 години. Да, не е платено 100% ама не смее да те избрка од работа во тој период.

 

За Швајцарија се работи веројотано. Да, таму е само три месеци платено породилно и се очекува после тоа да се вратиш на работа. Нема неплатено продилно со опција да не те одјават од работа.

 

Da, ama me plasi toa recisi cel tovar da e na mene.
Za vo holandija, tamu e 3meseci.

 

Не. Не се поправа криза во брак со второ дете, од кое ќе бидеш уште поуморна и поисфрустрирана, не со стартна позиција -знам дека нема да помага, па уште во нова земја. Или- не сега.

 

Во тој случај треба да е способен да заработува доволно за да не мораш ти да работиш за да се грижиш 24/7 за децата само ти штом тој не сака такви обврски.

 

Pa ne me sfati. Velam kako I vo sekoj brak ima nekoi problemcinja krizi za koi naogjame kompromis. Inaku ne bi spasuvala brak so dete, nikogas. Toa e samo moja stara zelba za poveke deca.
Za pomaganjeto, da vo pravo si.

 

Pa da, zarabotuva, zatoa ne rabotam. No toa ne e opravduvanje. Zasto I jas ke trgnam na rabota koga ke napolni 2godini. I mozebi uste poveke ke zarabotuvam I togas sto.

 

Сега викаш преселба ве чека, нема таму породилно, после викаш ќе тргнам на работа.
Ако се селите, таму ве чека работа двајцата или како? Некако се ми е конфузно овде.

 

Во странство без помош од никој од страна не може да се функционира ако двајцата партнери не си ги поделат обврските околку децата рамномерно. На градинка нема шанси да можеш да се потпреш 100%, посебно не пред да наполни детето барем три години па и после тоа. За пола работно време можеби до некаде да се организираш ама за цело нема шанси. Ако можете да си дозволите дадилка тогаш тоа е друго.

 

Убаво е да има детето друштво, тоа неспорно. Исто така со второто од лично искуство, е мноооогу полесно отколку со првото, зошто знаеш што те чека и некако си поспремна и посигурна во се што правиш, не си како од марс падната.

Е сега ако ве чека преселба во нова држава, можеби не е лошо прво да се адаптирате таму, па после тоа да се фатите за работа за второ дете.

Самата преселба е стресна за сите и за вас возрасните но и за детето. Ќе ви треба време на сите додека да се снајдете и да ви стане новото место на живеење како дома. А верувам и на детето ќе му биде потребна поддршка додека да се навикне ма новата средина. Тука не знам дали и каква помош имате од баби/дедовци, и како сте навикнати, во странство ќе сте претпоставувам сами па и тоа ќе ви дојде ново. Општо секоја промена си носи предизвици кои треба да се пребродат. Можеби не е лошо да видите прво како ќе ви оди новиот живот, ова е само мое мислење.

Исто дали сопругот сака второ дете? Дали сте разговарале на темата?

И ако ете знаеш дали и колку помош ќе имаш, не само од сопругот туку општо, дали си спремна на сето тоа? Дали психички ќе можеш тоа да го издржиш, тоа само ти си знаеш, да не испадне после да си префрлате со сопругот еден на друг од револт, измореност, неисполнети очекувања и немање време за себе. Може грубо звучи последниов пасус, ама не е со лоша намера.

Нормално ако можете да си дозволите дадилка да имате помош тоа е веќе друга ситуација.