Еве климактерично. На работа снемало чај и баш денес ми се припи чај. Останал некој забутан...го направив. Пишуваше на германски нешто си викам абе ај штоимавезенемадаумрешаман. Чуден на вкус... Си викам и мамата... ја прашувам колешката, почна да се смее, ми вика абе тој мој е, ми го донесоа за климактериум е... Очекувам светот до крајов на денов да стане розе со циклама. Нешто да се превоздбудам, израдувам, еве не знам, да станам самовила, да имам еднорог, да почнам да се кикотам. Лујџе, не знам дал дека иде пролет или дека е март... ама се осеќам како заљубен средношколец, со пеперутки со све сум. Моите по дома ниту еднаш не ме изнервирале во последно време, иако дале поводи... нешто не ми е добро еј... Човеков... ме прави среќна, ама многу сериозно ме гледа, а јас... не поседувам, позеленувам во косата чинам, ах аман аман...
Κатастρофаааа заρади ова добиено,пρв ден од циκлусов ми е κатстρофално лош со болκи да нешожам од κρевет да станааа
Витаминизирано. Станав доцна, па реков да не јадам сендвичи и такви чуда зашто нема да можам да ручам, го натерав татко ми да ми излупи нешто овошје. Кога гледам, полна чинија од се‘ што нашол: киви, портокал, лимон.... ми вели Ајде јади. Што да јадам бре човече?! Сакаш ко натрипан зајак да ти скокам низ куќа?! Вели - јади, брат ти е настинат, неќам да префатиш, кој ќе ве трпи со носевите да ми смучите низ куќа И видов - не видов.... изедов се‘. Го натерав помфрит да ми пржи, Господ нека ми е на помош, пак ќе ме тера се‘ да изедам
Со оглед на тоа дека многу работи не се како што очекував, не се чувтвувам разочарано.. баш напротив имам голема надеж.