Денес се чувствувам како дормео над душек, се сошив со креветов. Боже, боже, колку само можело цел ден нешто да се работи ама и колку само можело и цел ден ништо да не се сработи
Хммм ова расположение ме држи со месеци.... неможам да се опуштам , не можам да уживам во љубовта од толку проблеми што ме мачат ...
Она, најглупото што може. Кога нит планираш нешто , нит осеќаш , ниту посакуваш, ами не се ни плашиш. Само се разлева празнина, бескрајна, како пустина
Затоа што се лажам себе си дека ништо не чувствувам, затоа што се учам да подголтнувам кнедли за глупости, вријам/клокотам како казанот во пеколот.
Цел божји ден незнам да одредам кој ми ку**ц..се загледав 10 мин. во сликава и незнам што би одбрала...ни на небо ни на земја сум денес..
Ужасно, се повеќе и повеќе ги губам пријателите не знам веќе на кого да верувам.. Немам ни еден вистински пријател