"Секој ден не е убав, но има нешто убаво во секој ден". Откако научив да ги "ловам" убавите нешта, ниеден ден не ми е лош. Благодарна сум за сѐ што имам, се подобрувам ментално и физички, го омекнувам срцето сѐ повеќе и посреќна не сум била никогаш. А да не зборувам колку е пријатно кога луѓето ја забележуваат промената, кога сакаат да се во твое друштво, кога ги насмеваш, кога добиваш искрени комплименти... Срцето ми е полно
Денес... она кога во себе си плачеш, а надвор солзи никако да ти потечат. Најлош feeling ever. Кога ќе чуеш една многу лоша вест, колку други убави да чуеш после залудно е...
Како човек на кого 90 од 100 души ми свртеле грб. Од една страна отфрлено но од друга силно. Како лево да стои бездна а јас си седам десно покрај неа и знам дека нема да се лизнам.
Позитивно, убаво, сончево со мал недостиг на енергија... треба да се наспијам еднаш убаво за да ми трае повеќе време, ако воопшто тоа е возможно со оглед на тоа колку обожувам да спијам стуткана во ќебе овие студени денови
Za nikade, bas sum razocarana. Od site strani samo porazi I neuspesi me sledat vo posledno vreme. Ne znam dali e do mene, deka se si stavam na srce, ili takov e periodot tezok, ama edvaj izdrzuvam poslednite nekolku nedeli. Celo vreme pod stres, na shtrek kako da ziveam, I na rabota, I doma, sekade... P.S. izvinete za latinicava, od telefon pisuvam.
Чудно...а треба да бидам среќна скоро како никогаш. Секогаш имам едно што би било кад би било...глупача!
